ИПС "Әділет"

В соответствии с подпунктом 1) статьи 8 Закона Республики Казахстан "О международных договорах Республики Казахстан" ПОСТАНОВЛЯЮ:

1. Одобрить прилагаемый проект Конвенции Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям, принятый Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 24 декабря 2024 года в городе Нью-Йорке.

2. Уполномочить первого заместителя Министра внутренних дел Республики Казахстан Аленова Бауржана Толегеновича подписать от имени Республики Казахстан Конвенцию Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям.

3. Настоящий Указ вводится в действие со дня подписания.

Президент
Республики Казахстан

К. Токаев

ОДОБРЕН
Указом Президента
Республики Казахстан
от 24 октября 2025 года № 1067

КОНВЕНЦИЯ
Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям

Генеральная Ассамблея,

ссылаясь на свою резолюцию 74/247 от 27 декабря 2019 года, в которой она учредила специальный межправительственный комитет экспертов открытого состава, представляющий все регионы, для разработки всеобъемлющей международной конвенции о противодействии использованию информационно-коммуникационных технологий в преступных целях, в полной мере учитывая существующие международные документы и предпринимаемые на национальном, региональном и международном уровнях усилия по борьбе с использованием информационно-коммуникационных технологий в преступных целях, в частности работу и итоги работы Межправительственной группы экспертов открытого состава для проведения всестороннего исследования проблемы киберпреступности,

ссылаясь также на свою резолюцию 75/282 от 26 мая 2021 года, в которой она постановила, что Специальный комитет по разработке всеобъемлющей международной конвенции о противодействии использованию информационно-коммуникационных технологий в преступных целях будет проводить свою работу в Нью-Йорке и Вене и начнет ее в январе 2022 года, с тем чтобы представить проект конвенции Генеральной Ассамблее на ее семьдесят восьмой сессии,

будучи твердо убеждена в безотлагательной необходимости укрепления международного сотрудничества в предупреждении киберпреступности и борьбе с ней ввиду ее негативных экономических и социальных последствий и способности препятствовать устойчивому развитию и утверждению верховенства права,

будучи твердо убеждена также в том, что Конвенция Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям, будет эффективным инструментом и необходимой правовой основой международного сотрудничества в предупреждении киберпреступлений и борьбе с ними и в обеспечении своевременного и законного сбора и совместного использования доказательств в электронной форме, относящихся к широкому кругу преступлений, которые могут быть совершены с использованием информационно-коммуникационных систем, включая отмывание денег, коррупцию, террористические акты, торговлю людьми, незаконный ввоз мигрантов, незаконное изготовление и оборот огнестрельного оружия, его составных частей, компонентов и боеприпасов к нему, незаконный оборот наркотиков и незаконный оборот культурных ценностей,

выражая признательность правительству Вьетнама за его предложение провести церемонию подписания Конвенции у себя,

1. принимает к сведению доклад Специального комитета по разработке всеобъемлющей международной конвенции о противодействии использованию информационно-коммуникационных технологий в преступных целях о работе его возобновленной заключительной сессии, в котором Специальный комитет представил Генеральной Ассамблее окончательный текст проекта Конвенции Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям, для его рассмотрения и принятия решения, и высоко оценивает работу Специального комитета;

2. принимает Конвенцию Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям, прилагаемую к настоящей резолюции, и открывает ее для подписания в Ханое в 2025 году, а затем в Центральных учреждениях Организации Объединенных Наций в Нью-Йорке до 31 декабря 2026 года;

3. настоятельно призывает все государства и компетентные региональные организации экономической интеграции как можно скорее подписать и ратифицировать Конвенцию, с тем чтобы обеспечить ее скорейшее вступление в силу;

4. постановляет, что до принятия иного решения Конференцией государств-участников, учреждаемой согласно Конвенции, распоряжение счетом, упомянутым в статье 56 Конвенции, будет осуществлять Управление Организации Объединенных Наций по наркотикам и преступности, и призывает государства-члены начать вносить соответствующие добровольные взносы на вышеупомянутый счет в целях предоставления развивающимся странам и странам с переходной экономикой технической помощи, которая может им потребоваться для подготовки к ратификации и осуществлению Конвенции;

5. постановляет также, что Специальный комитет продолжит свою работу mutatis mutandis в соответствии с резолюциями 74/247 и 75/282 Генеральной Ассамблеи с целью проведения переговоров по проекту протокола, дополняющего Конвенцию и касающегося, в частности, в надлежащих случаях дополнительных уголовных правонарушений, и что для этого будут созваны две сессии продолжительностью по 10 дней, первая из которых состоится через два года после принятия Конвенции Генеральной Ассамблеей, а вторая — в следующем календарном году, соответственно в Вене и Нью-Йорке, с целью представления итогов работы вниманию Конференции государств - участников Конвенции для рассмотрения и принятия дальнейших мер в соответствии с подпунктом (g) пункта 5 статьи 57 и статьями 61 и 62 Конвенции;

6. постановляет далее, что Специальный комитет завершит выполнение своих задач, связанных с разработкой Конвенции, проведением в Вене mutatis mutandis в соответствии с резолюциями 74/247 и 75/282 сессии продолжительностью до пяти дней через год после принятия Конвенции для подготовки проектов правил процедуры Конференции государств — участников Конвенции и других правил, указанных в статье 57 Конвенции, которые будут представлены Конференции для рассмотрения на ее первой сессии;

7. настоятельно призывает государства-члены вносить добровольные взносы для Управления Организации Объединенных Наций по наркотикам и преступности, чтобы обеспечить финансирование участия представителей развивающихся стран, особенно тех, которые не имеют постоянного представительства в Вене, в работе Специального комитета, в том числе путем покрытия их расходов на проезд и проживание;

8. просит Конференцию государств — участников Конвенции следить за технологическими изменениями в сфере киберпреступности, рекомендовать соответствующие меры, содействовать проведению региональных и международных совещаний национальных координаторов по вопросам киберпреступности для обмена опытом и информацией о трудностях и успешных видах практики и обеспечивать взаимосвязь с соответствующей работой, проводимой другими компетентными межправительственными органами;

9. просит Генерального секретаря поручить Управлению Организации Объединенных Наций по наркотикам и преступности осуществлять функции секретариата Конференции государств — участников Конвенции и исполнять ее поручения в соответствии со статьей 58 Конвенции;

10. просит также Генерального секретаря предоставить Управлению Организации Объединенных Наций по наркотикам и преступности необходимые ресурсы, с тем чтобы оно могло эффективно способствовать скорейшему вступлению Конвенции в силу и выполнять функции секретариата Конференции государств — участников Конвенции, а также поддерживать работу Специального комитета в соответствии с пунктами 5 и 6 выше;

11. просит далее Генерального секретаря подготовить доклад о мероприятиях, проводимых для содействия скорейшему вступлению Конвенции в силу, для представления Генеральной Ассамблее на ее восьмидесятой сессии;

12. постановляет, что для привлечения внимания к проблеме киберпреступности и роли Конвенции в ее предупреждении и пресечении следует объявить 24 декабря Международным днем борьбы с киберпреступностью.

55-е (возобновленное) пленарное заседание

24 декабря 2024 года

Приложение

Конвенция Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям

Преамбула

Государства - участники настоящей Конвенции,

принимая во внимание цели и принципы, провозглашенные в Уставе Организации Объединенных Наций,

отмечая, что информационно-коммуникационные технологии, обладая огромным потенциалом, способным содействовать развитию общества, открывают новые возможности для преступников, могут способствовать увеличению масштабов и разнообразия преступной деятельности и иметь негативные последствия для государств, предприятий и благополучия людей и общества в целом,

будучи обеспокоены тем, что использование информационно-коммуникационных систем может оказывать значительное влияние на масштабы, скорость совершения и объем уголовных правонарушений, включая правонарушения, связанные с терроризмом и транснациональной организованной преступностью, такие как торговля людьми, незаконный ввоз мигрантов, незаконное изготовление и оборот огнестрельного оружия, его составных частей, компонентов и боеприпасов к нему, незаконный оборот наркотиков и незаконный оборот культурных ценностей,

будучи убеждены в необходимости в первоочередном порядке осуществлять глобальную политику в области уголовного правосудия, направленную на защиту общества от киберпреступности, путем, в частности, принятия соответствующего законодательства, установления общих составов преступлений и процессуальных полномочий и укрепления международного сотрудничества в целях более эффективного предупреждения такой деятельности и противодействия ей на национальном, региональном и международном уровнях,

будучи исполнены решимости лишать безопасного убежища тех, кто вовлечен в киберпреступность, путем уголовного преследования за эти преступления, где бы они ни совершались,

подчеркивая необходимость расширения координации и сотрудничества между государствами, в частности путем оказания технической помощи и укрепления потенциала, включая передачу технологий на взаимно согласованных условиях, странам, в особенности развивающимся странам, по их просьбе, в целях совершенствования внутреннего законодательства и правовых норм и наращивания потенциала национальных органов для противодействия киберпреступности во всех ее формах, в том числе посредством предупреждения, выявления и расследования преступлений и уголовного преследования за них, и особо отмечая в этой связи роль Организации Объединенных Наций,

признавая рост числа жертв киберпреступности, важность обеспечения правосудия для этих жертв и необходимость учета потребностей лиц, находящихся в уязвимом положении, при осуществлении мер по предупреждению преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и борьбе с ними,

будучи исполнены решимости более эффективно предупреждать, выявлять и пресекать международные переводы имущества, полученного в результате киберпреступлений, и укреплять международное сотрудничество в вопросах изъятия и возвращения доходов от преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией,

принимая во внимание, что предупреждение киберпреступности и борьба с ней — это обязанность всех государств и что для обеспечения эффективности своих усилий в данной области они должны сотрудничать друг с другом при поддержке и участии соответствующих международных и региональных организаций, а также неправительственных организаций, организаций гражданского общества, научных учреждений и структур частного сектора,

признавая важность учета гендерных факторов во всей соответствующей деятельности по предупреждению преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и борьбе с ними в соответствии с внутренним законодательством,

учитывая необходимость решения задач правоприменения и обеспечения уважения прав человека и основных свобод, закрепленных в применимых международных и региональных документах,

признавая право на защиту от произвольного или незаконного вмешательства в частную жизнь людей и важность защиты персональных данных,

высоко оценивая работу Управления Организации Объединенных Наций по наркотикам и преступности и других международных и региональных организаций по предупреждению киберпреступности и борьбе с ней,

ссылаясь на резолюции Генеральной Ассамблеи 74/247 от 27 декабря 2019 года и 75/282 от 26 мая 2021 года,

принимая во внимание существующие международные и региональные конвенции и договоры о сотрудничестве в уголовно-правовых вопросах, а также аналогичные договоры, существующие между государствами - членами Организации Объединенных Наций,

согласились о нижеследующем:

Глава I

Общие положения

Статья 1 Цели

Целями настоящей Конвенции являются:

a) содействие принятию и укрепление мер, направленных на повышение эффективности и результативности предупреждения киберпреступности и борьбы с ней;

b) поощрение, облегчение и укрепление международного сотрудничества в предупреждении киберпреступности и борьбе с ней; и

c) поощрение, облегчение и поддержка технической помощи и создания потенциала в целях предупреждения киберпреступности и борьбы с ней, особенно в интересах развивающихся стран.

Статья 2 Термины

Для целей настоящей Конвенции:

a) "информационно-коммуникационная система" означает любое устройство или группу соединенных или взаимосвязанных устройств, одно или несколько из которых по команде программы производит сбор, хранение и автоматическую обработку электронных данных;

b) "электронные данные" означают любое представление фактов, информации или концепций в форме, пригодной для обработки в информационно-коммуникационной системе, включая соответствующую программу, в результате действия которой информационно-коммуникационная система выполняет ту или иную функцию;

c) "данные о трафике" означают любые электронные данные, которые относятся к сообщению, осуществляемому посредством информационно-коммуникационной системы, генерируются информационно-коммуникационной системой, являющейся составной частью коммуникационной цепочки, и указывают на источник, адресат, маршрут, время, дату, размер и продолжительность сообщения или тип базовой услуги;

d) "данные о содержании" означают любые электронные данные, помимо абонентских данных и данных о трафике, относящиеся к содержанию данных, переданных посредством информационно-коммуникационной системы, включая, в частности, изображения, текстовые сообщения, голосовые сообщения, аудиозапись и видеозапись;

e) "поставщик услуг" означает любую государственную или частную структуру, которая:

I. обеспечивает пользователям ее услуг возможность обмена информацией посредством использования информационно-коммуникационной системы; или

II. осуществляет обработку или хранение электронных данных от имени такого поставщика коммуникационных услуг или пользователей таких услуг;

f) "абонентские данные" означают любые имеющиеся у поставщика услуг сведения о его абонентах, кроме данных о трафике или содержании, с помощью которых можно определить:

I. вид используемой коммуникационной услуги, принятые в связи с ней меры технического обеспечения и период оказания услуги;

II. личность абонента, его почтовый или географический адрес, номер телефона или другого средства связи, расчетные или платежные реквизиты, имеющиеся на основании соглашения или договоренности об обслуживании;

III. любые другие сведения о месте установки коммуникационного оборудования, имеющиеся на основании соглашения или договоренности об обслуживании;

g) "персональные данные" означают любую информацию, относящуюся к определенному или определяемому физическому лицу;

h) "серьезное преступление" означает преступление, наказуемое лишением свободы на максимальный срок не менее четырех лет или более строгой мерой наказания;

i) "имущество" означает любые активы, будь то материальные или нематериальные, движимые или недвижимые, выраженные в вещах или в правах, включая виртуальные активы, а также юридические документы или акты, подтверждающие право на такие активы или интерес в них;

j) "доходы от преступления" означают любое имущество, приобретенное или полученное, прямо или косвенно, в результате совершения какого-либо преступления;

k) "замораживание" или "арест" означает временное запрещение передачи, преобразования, отчуждения или передвижения имущества либо временное осуществление его хранения или контроля над ним по постановлению суда или другого компетентного органа;

l) "конфискация" означает окончательное лишение имущества по постановлению суда или другого компетентного органа;

m) "основное преступление" означает любое преступление, в результате которого были получены доходы, в отношении которых могут быть совершены преступления, указанные в статье 17 настоящей Конвенции;

n) "региональная организация экономической интеграции" означает организацию, созданную суверенными государствами какого-либо региона, которой ее государства-члены передали полномочия по вопросам, регулируемым настоящей Конвенцией, и которая должным образом уполномочена в соответствии с ее внутренними процедурами подписывать, ратифицировать, принимать, утверждать настоящую Конвенцию или присоединяться к ней; ссылки в настоящей Конвенции на "Государства-участники" относятся к таким организациям в пределах их компетенции;

o) "чрезвычайная ситуация" означает ситуацию, в которой существует значительный и неизбежный риск для жизни или безопасности любого физического лица.

Статья 3

Сфера применения

Настоящая Конвенция, если в ней не указано иное, применяется:

a) к предупреждению и расследованию уголовных правонарушений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и преследованию за них, включая замораживание, арест, конфискацию и возвращение доходов от таких правонарушений;

b) к сбору, получению, сохранению и передаче доказательств в электронной форме для целей уголовного расследования или судопроизводства, как это предусмотрено в статьях 23 и 35 настоящей Конвенции.

Статья 4

Преступления, признанные таковыми в соответствии с другими конвенциями и протоколами Организации Объединенных Наций

1. При осуществлении других применимых конвенций и протоколов Организации Объединенных Наций, участниками которых являются государства-участники, они обеспечивают, чтобы уголовные правонарушения, признанные таковыми в соответствии с этими конвенциями и протоколами, также считались уголовными правонарушениями по внутреннему законодательству, если они совершаются с использованием информационно-коммуникационных систем.

2. Ничто в настоящей статье не должно толковаться как признание деяний уголовно наказуемыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

Статья 5

Защита суверенитета

1. Государства-участники выполняют свои обязательства согласно настоящей Конвенции в соответствии с принципами суверенного равенства и территориальной целостности государств и принципом невмешательства во внутренние дела других государств.

2. Ничто в настоящей Конвенции не наделяет Государство-участник правом осуществлять на территории другого государства юрисдикцию и функции, которые входят исключительно в компетенцию органов этого другого государства в соответствии с его внутренним законодательством.

Статья 6

Соблюдение прав человека

1. Государства-участники обеспечивают, чтобы при выполнении своих обязательств, вытекающих из настоящей Конвенции, они соблюдали свои обязательства по международному праву прав человека.

2. Ничто в настоящей Конвенции не толкуется как допускающее подавление прав человека или основных свобод, включая права, касающиеся свободы выражения, совести, мнений, религии или убеждений, мирных собраний и объединений, в соответствии с применимыми нормами международного права прав человека.

Глава II Криминализация

Статья 7

Незаконный доступ

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовного правонарушения, когда такое деяние совершается умышленно, неправомерный доступ к информационно-коммуникационной системе в целом или любой ее части.

2. Государство-участник может установить требование, чтобы правонарушение было совершено путем нарушения мер безопасности, с намерением получить электронные данные или с иным бесчестным или преступным умыслом либо в отношении информационно-коммуникационной системы, соединенной с другой информационно-коммуникационной системой.

Статья 8

Незаконный перехват

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовного правонарушения, когда такое деяние совершается умышленно и неправомерно, осуществляемый с помощью технических средств перехват непубличных передач электронных данных в информационно-коммуникационную систему, из нее или внутри нее, в том числе электромагнитного излучения от информационно-коммуникационной системы, переносящего такие электронные данные.

2. Государство-участник может установить требование, чтобы правонарушение было совершено с бесчестным или преступным умыслом либо в отношении информационно-коммуникационной системы, соединенной с другой информационно-коммуникационной системой.

Статья 9

Воздействие на электронные данные

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовных правонарушений, когда такие деяния совершаются умышленно и неправомерно, повреждение, удаление, порчу, изменение или блокирование электронных данных.

2. Государство-участник может установить требование, чтобы деяние, предусмотренное пунктом 1 настоящей статьи, влекло за собой серьезный ущерб.

Статья 10

Воздействие на информационно-коммуникационную систему

Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовного правонарушения, когда такое деяние совершается умышленно и неправомерно, серьезное препятствование функционированию информационно-коммуникационной системы путем ввода, передачи, повреждения, удаления, порчи, изменения или блокирования электронных данных.

Статья 11

Неправомерное использование устройств

a) получение, производство, продажу, приобретение для использования, ввоз, распространение или предоставление иным способом:

i) устройств, включая программное обеспечение, разработанных или адаптированных прежде всего для целей совершения какого-либо из преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьями 7-10 настоящей Конвенции; или

ii) пароля, реквизитов доступа, электронной подписи или аналогичных данных, позволяющих получить доступ ко всей информационно-коммуникационной системе или любой ее части;

с намерением, чтобы устройство, включая программное обеспечение, или пароль, реквизиты доступа, электронная подпись или аналогичные данные были использованы в целях совершения любого из преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьями 7-10 настоящей Конвенции; и

b) владение объектами, указанными в подпункте (i) или (ii) подпункта (а) пункта 1 настоящей статьи, с намерением, чтобы они были использованы для совершения любого из преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьями 7-10 настоящей Конвенции.

2. Настоящая статья не толкуется как устанавливающая уголовную ответственность в тех случаях, когда получение, производство, продажа, приобретение для использования, ввоз, распространение или иная форма предоставления или владение, указанные в пункте 1 настоящей статьи, не преследуют цель совершения какого-либо из преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьями 7-10 настоящей Конвенции, а связаны, например, с разрешенным испытанием или защитой информационно-коммуникационной системы.

3. Каждое Государство-участник может сохранить за собой право не применять положения пункта 1 настоящей статьи при условии, что такая оговорка не будет касаться продажи, распространения или иной формы предоставления объектов, указанных в подпункте (а) (ii) пункта 1 настоящей статьи.

Статья 12

Подлог с использованием информационно-коммуникационной системы

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовных правонарушений, когда такие деяния совершаются умышленно и неправомерно, ввод, изменение, удаление или блокирование электронных данных, приводящие к возникновению неаутентичных данных, с намерением, чтобы они рассматривались или использовались в юридических целях в качестве аутентичных, независимо от того, поддаются ли эти данные непосредственному прочтению и являются ли они понятными.

2. Государство-участник может потребовать, чтобы условием наступления уголовной ответственности являлось наличие намерения совершить обман или аналогичного бесчестного или преступного умысла.

Статья 13

Хищение или мошенничество с использованием информационно-коммуникационной системы

a) любого ввода, изменения, удаления или блокирования электронных данных;

b) любого вмешательства в функционирование информационно-коммуникационной системы;

c) любого обмана в отношении фактических обстоятельств, совершенного с использованием информационно-коммуникационной системы и побуждающего лицо к какому-либо действию или бездействию, которого это лицо в противном случае не совершило бы;

с мошенническим или бесчестным умыслом неправомерного извлечения для себя или для другого лица денежной или иной имущественной выгоды.

Статья 14

Преступления, связанные с размещением в интернете материалов со сценами сексуальных надругательств над детьми или их сексуальной эксплуатации

a) производство, предложение, продажу, распространение, передачу, транслирование, демонстрацию, публикацию или предоставление иным способом материалов со сценами сексуальных надругательств над детьми или их сексуальной эксплуатации, осуществляемые с помощью информационно-коммуникационной системы;

b) добывание или приобретение материалов со сценами сексуальных надругательств над детьми или их сексуальной эксплуатации либо получение доступа к таким материалам с помощью информационно-коммуникационной системы;

c) владение материалами со сценами сексуальных надругательств над детьми или их сексуальной эксплуатации, хранящимися в информационно-коммуникационной системе или на другом носителе информации, или контроль над такими материалами;

d) финансирование преступлений, признанных таковыми в соответствии с подпунктами (а) — (с) настоящего пункта, которое государства-участники могут признать отдельным преступлением.

2. Для целей настоящей статьи термин "материалы со сценами сексуальных надругательств над детьми или их сексуальной эксплуатации" включает визуальные материалы и может включать письменные или аудиоматериалы, изображающие, описывающие или представляющие любое лицо, не достигшее 18-летнего возраста:

a) которое реально совершает или имитирует сексуальные действия;

b) которое находится в присутствии человека, совершающего сексуальные действия;

c) интимные части тела которого демонстрируются главным образом в сексуальных целях; или

d) которое подвергается пыткам или жестокому, бесчеловечному или унижающему достоинство обращению или наказанию, и такие материалы носят сексуальный характер.

3. Государство-участник может потребовать, чтобы к материалам, указанным в пункте 2 настоящей статьи, относились только материалы, которые: или изображают, описывают или представляют существующего человека;

4. Визуально изображают акты сексуальных надругательств над ребенком или сексуальной эксплуатации ребенка. Государства-участники могут в соответствии с внутренним законодательством и применимыми международными обязательствами принять меры, чтобы исключить криминализацию:

a) действий детей, самостоятельно создающих материалы, изображающие их; или

b) производства или передачи по взаимному согласию материалов, о которых идет речь в подпунктах (а) - (с) пункта 2 настоящей статьи, или владения ими по взаимному согласию, если изображенные в них действия законны согласно внутреннему законодательству и если такие материалы сохраняются исключительно для частного использования соответствующими лицами по взаимному согласию.

5. Ничто в настоящей Конвенции не затрагивает любые международные обязательства, которые в большей степени способствуют осуществлению прав ребенка.

Статья 15

Домогательство или создание доверительных отношений с целью совершения сексуального преступления в отношении ребенка

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовных правонарушений умышленное общение с ребенком, домогательство его, создание доверительных отношений или вступление в какие-либо договоренности с ним с помощью информационно-коммуникационной системы с целью совершения в отношении ребенка сексуального преступления, как оно определено во внутреннем законодательстве, в том числе любого из преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьей 14 настоящей Конвенции.

2. Государство-участник может потребовать, чтобы состав преступления, указанного в пункте 1 настоящей статьи, включал определенные действия, направленные на его совершение.

3. Государство-участник может рассмотреть вопрос о распространении уголовной ответственности, предусмотренной в пункте 1 настоящей статьи, на действия в отношении лица, принимаемого за ребенка.

4. Государства-участники могут принять меры, чтобы исключить криминализацию действий, указанных в пункте 1 настоящей статьи, если они совершены детьми.

Статья 16

Распространение интимных изображений без согласия

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовных правонарушений, когда такие деяния совершаются умышленно и неправомерно, продажу, распространение, передачу, публикацию или предоставление иным способом интимного изображения человека с помощью информационно-коммуникационной системы без согласия лица, представленного на этом изображении.

2. Для целей пункта 1 настоящей статьи "интимное изображение" означает визуальную запись сексуального характера с изображением человека старше 18 лет, произведенную любым способом, включая фотосъемку или видеозапись, на которой этот человек показан с обнаженными интимными частями тела или совершает сексуальные действия, которая в момент записи была конфиденциальной и в отношении которой у представленного на ней лица или лиц на момент, когда совершалось преступление, были разумные основания ожидать, что она останется конфиденциальной.

3. Государство-участник может в соответствующих случаях распространить определение интимного изображения на изображения лиц, не достигших 18-летнего возраста, если по внутреннему законодательству они достигли допустимого возраста вступления в сексуальные отношения и на изображении нет сцен надругательств над детьми или их эксплуатации.

4. Для целей настоящей статьи представленное на интимном изображении лицо, не достигшее 18-летнего возраста, не может давать согласие на распространение интимного изображения, которое в соответствии со статьей 14 настоящей Конвенции представляет собой материал со сценами сексуальных надругательств над детьми или их сексуальной эксплуатации.

5. Государство-участник может установить требование, чтобы условием наступления уголовной ответственности являлось наличие умысла причинить вред.

6. Государства-участники могут принимать другие меры по вопросам, касающимся настоящей статьи, в соответствии со своим внутренним законодательством и применимыми международными обязательствами.

Статья 17

Отмывание доходов от преступлений

1. Каждое Государство-участник принимает, в соответствии с основополагающими принципами своего внутреннего законодательства, такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в качестве уголовных правонарушений следующие деяния, когда они совершаются умышленно:

a) i) преобразование или передачу имущества, если известно, что такое имущество представляет собой доходы от преступления, в целях сокрытия или утаивания преступного происхождения этого имущества или в целях оказания помощи любому лицу, участвующему в совершении основного преступления, с тем чтобы это лицо могло избежать правовых последствий своих действий;

ii) сокрытие или утаивание подлинного характера, источника, местонахождения, способа распоряжения, перемещения, прав на имущество или его принадлежности, если известно, что такое имущество представляет собой доходы от преступления;

b) при условии соблюдения основных принципов своей правовой системы:

i) приобретение имущества, владение им или его использование, если в момент его получения известно, что такое имущество представляет собой доходы от преступления;

ii) участие, объединение или вступление в сговор с целью совершения любого из преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей статьей, покушение на его совершение, а также пособничество, подстрекательство, содействие или дача советов для его совершения.

2. Для целей осуществления или применения пункта 1 настоящей статьи:

a) каждое Государство-участник включает в число основных преступлений соответствующие преступления, признанные таковыми в соответствии со статьями 7-16 настоящей Конвенции;

b) в случае, когда законодательство Государств-участников содержит перечень конкретных основных преступлений, в него включается как минимум всеобъемлющий круг преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьями 7-16 настоящей Конвенции;

c) для целей подпункта (b) настоящего пункта основные преступления включают преступления, совершенные как в пределах, так и за пределами юрисдикции соответствующего Государства-участника. Однако преступления, совершенные за пределами юрисдикции какого-либо Государства-участника, квалифицируются как основные преступления только при условии, что соответствующее деяние является уголовно наказуемым согласно внутреннему законодательству государства, в котором оно совершено, и было бы уголовно наказуемым согласно внутреннему законодательству Государства-участника, в котором осуществляется или применяется настоящая статья, если бы оно было совершено в нем;

d) каждое Государство-участник представляет Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций тексты своих законов, обеспечивающих осуществление положений настоящей статьи, а также тексты любых последующих изменений к таким законам или их описание;

e) если этого требуют основополагающие принципы внутреннего законодательства Государства-участника, то можно предусмотреть, что преступления, указанные в пункте 1 настоящей статьи, не относятся к лицам, совершившим основное преступление;

f) осознание, умысел или цель как элементы состава преступления, указанного в пункте 1 настоящей статьи, могут быть установлены из объективных фактических обстоятельств дела.

Статья 18

Ответственность юридических лиц

1. Каждое Государство-участник принимает такие меры, какие с учетом его правовых принципов могут потребоваться для установления ответственности юридических лиц за участие в преступлениях, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

2. В зависимости от правовых принципов Государства-участника ответственность юридических лиц может быть уголовной, гражданско-правовой или административной.

3. Такая ответственность действует без ущерба для уголовной ответственности физических лиц, совершивших преступления.

4. Каждое Государство-участник, в частности, обеспечивает применение в отношении юридических лиц, привлекаемых к ответственности в соответствии с настоящей статьей, эффективных, соразмерных и оказывающих сдерживающее воздействие уголовных или неуголовных санкций, включая денежные санкции.

Статья 19

Участие и покушение

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовного правонарушения, когда такое деяние совершается умышленно, участие в любом качестве, например в качестве сообщника, пособника или подстрекателя, в совершении какого-либо преступления, признанного таковым в соответствии с настоящей Конвенцией.

2. Каждое Государство-участник может принять необходимые законодательные и иные меры, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовного правонарушения, когда такое деяние совершается умышленно, любое покушение на совершение какого-либо преступления, признанного таковым в соответствии с настоящей Конвенцией.

3. Каждое Государство-участник может принять необходимые законодательные и иные меры, с тем чтобы признать в соответствии со своим внутренним законодательством в качестве уголовного правонарушения, когда такое деяние совершается умышленно, приготовление к совершению какого-либо преступления, признанного таковым в соответствии с настоящей Конвенцией.

Статья 20 Срок давности

Каждое Государство-участник в надлежащих случаях с учетом тяжести преступления устанавливает согласно своему внутреннему законодательству длительный срок давности для возбуждения производства в отношении любого преступления, признанного таковым в соответствии с настоящей Конвенцией, и устанавливает более продолжительный срок давности или предусматривает возможность приостановления течения срока давности в тех случаях, когда лицо, предположительно совершившее преступление, уклоняется от правосудия.

Статья 21

Уголовное преследование, вынесение судебного решения и санкции

1. Каждое Государство-участник за совершение какого-либо преступления, признанного таковым в соответствии с настоящей Конвенцией, предусматривает применение эффективных, соразмерных и оказывающих сдерживающее воздействие санкций, учитывающих тяжесть преступления.

2. Каждое Государство-участник может принимать в соответствии со своим внутренним законодательством такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для установления отягчающих обстоятельств преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, включая обстоятельства, затрагивающие критическую информационную инфраструктуру.

3. Каждое Государство-участник стремится обеспечить использование любых предусмотренных в его внутреннем законодательстве дискреционных юридических полномочий, относящихся к уголовному преследованию лиц за преступления, признанные таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, для достижения максимальной эффективности правоохранительных мер в отношении этих преступлений и с должным учетом необходимости воспрепятствовать совершению таких преступлений.

4. Каждое Государство-участник обеспечивает, чтобы любое лицо, преследуемое за преступления, признанные таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, пользовалось всеми правами и гарантиями согласно внутреннему законодательству и в соответствии с применимыми международными обязательствами Государства-участника, включая право на справедливое судебное разбирательство и права защиты.

5. Применительно к преступлениям, признанным таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, каждое Государство-участник принимает надлежащие меры, в соответствии со своим внутренним законодательством и с должным учетом прав защиты, в целях обеспечения того, чтобы условия, устанавливаемые в связи с решениями об освобождении до судебного разбирательства или окончания производства в связи с обжалованием, учитывали необходимость обеспечения присутствия обвиняемого в ходе последующего уголовного производства.

6. Каждое Государство-участник учитывает тяжесть соответствующих преступлений при рассмотрении вопроса о возможности досрочного или условного освобождения лиц, осужденных за такие преступления.

7. Государства-участники обеспечивают, чтобы во внутреннем законодательстве были предусмотрены надлежащие меры для защиты детей, обвиняемых в совершении преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, согласно обязательствам по Конвенции о правах ребенка и применимым протоколам к ней и другим применимым международным или региональным документам.

8. Ничто содержащееся в настоящей Конвенции не затрагивает принципа, согласно которому определение преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и применимых юридических средств защиты или других правовых принципов, определяющих правомерность деяний, входит в сферу внутреннего законодательства каждого Государства-участника, а уголовное преследование и наказание за такие преступления осуществляются в соответствии с этим законодательством.

Глава III Юрисдикция

Статья 22 Юрисдикция

1. Каждое Государство-участник принимает такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы установить свою юрисдикцию в отношении преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, когда:

a) преступление совершено на территории этого Государства-участника; или

b) преступление совершено на борту судна, которое несло флаг этого Государства-участника в момент совершения преступления, или воздушного судна, которое зарегистрировано в соответствии с законодательством этого Государства-участника в такой момент.

2. При условии соблюдения статьи 5 настоящей Конвенции Государство-участник может также установить свою юрисдикцию в отношении любого такого преступления, когда:

a) преступление совершено против гражданина этого Государства-участника; или

b) преступление совершено гражданином этого Государства-участника или лицом без гражданства, которое обычно проживает на его территории; или

c) преступление является одним из преступлений, признанных таковыми в соответствии с подпунктом (b) (ii) пункта 1 статьи 17 настоящей Конвенции, и совершено за пределами его территории с целью совершения какого-либо преступления, признанного таковым в соответствии с подпунктом (i) или (ii) подпункта (a) или подпунктом (i) подпункта (b) пункта 1 статьи 17 настоящей Конвенции, на его территории; или

d) преступление совершено против этого Государства-участника.

3. Для целей пункта 11 статьи 37 настоящей Конвенции каждое Государство-участник принимает такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы установить свою юрисдикцию в отношении преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, когда лицо, предположительно совершившее преступление, находится на его территории и оно не выдает такое лицо лишь на том основании, что оно является одним из его граждан.

4. Каждое Государство-участник может также принять такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы установить свою юрисдикцию в отношении преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, когда лицо, предположительно совершившее преступление, находится на его территории и оно не выдает его.

5. Если Государство-участник, осуществляющее свою юрисдикцию согласно пункту 1 или 2 настоящей статьи, получает уведомление или иным образом узнает о том, что любые другие Государства-участники осуществляют расследование, уголовное преследование или судебное разбирательство в связи с тем же деянием, компетентные органы этих Государств-участников проводят в надлежащих случаях консультации друг с другом с целью координации своих действий.

6. Без ущерба для норм общего международного права настоящая Конвенция не исключает осуществления любой уголовной юрисдикции, установленной Государством-участником в соответствии со своим внутренним законодательством.

Глава IV

Процессуальные меры и правоприменение

Статья 23

Сфера применения процессуальных мер

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для установления полномочий и процедур, предусмотренных в настоящей главе, в целях проведения конкретных уголовных расследований или судебных разбирательств.

2. За исключением случаев, когда в настоящей Конвенции предусмотрено иное, каждое Государство-участник применяет полномочия и процедуры, указанные в пункте 1 настоящей статьи, в отношении:

a) уголовных правонарушений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией;

b) других уголовных правонарушений, совершенных с помощью информационно-коммуникационной системы; и

c) сбора доказательств в электронной форме, относящихся к любому уголовному правонарушению.

3. а) Каждое Государство-участник может сделать оговорку о сохранении за собой права применять меры, предусмотренные статьей 29 настоящей Конвенции, только в отношении преступлений или категорий преступлений, указанных в этой оговорке, при условии, что круг таких преступлений или категорий преступлений не более ограничен, чем круг преступлений, к которым оно применяет меры, предусмотренные статьей 30 настоящей Конвенции. Каждое Государство-участник рассматривает возможность ограничения сферы действия такой оговорки в целях максимально широкого применения мер, указанных в статье 29.

b) Если Государство-участник ввиду ограничений, предусмотренных его внутренним законодательством, действующим на момент принятия настоящей Конвенции, не имеет возможности применить меры, указанные в статьях 29 и 30 настоящей Конвенции, в отношении сообщений, передаваемых внутри информационно-коммуникационной системы поставщика услуг, которая:

i) используется для обслуживания закрытой группы пользователей; и

ii) не использует коммуникационные сети общего пользования и не соединена с другой информационно-коммуникационной системой, будь то общего доступа или частной;

это Государство-участник может сохранить за собой право не применять указанные меры к таким сообщениям. Каждое Государство-участник рассматривает возможность ограничения сферы действия такой оговорки в целях максимально широкого применения мер, указанных в статьях 29 и 30 настоящей Конвенции.

Статья 24

Условия и гарантии

1. Каждое Государство-участник обеспечивает, чтобы полномочия и процедуры, указанные в настоящей главе, устанавливались, осуществлялись и применялись в соответствии с условиями и гарантиями, предусмотренными в его внутреннем законодательстве, которые должны обеспечивать защиту прав человека в соответствии с его обязательствами по международному праву прав человека и включать в себя принцип соразмерности.

2. В соответствии с внутренним законодательством каждого Государства-участника такие условия и гарантии с учетом характера соответствующей процедуры или полномочий включают среди прочего судебную или иную независимую проверку, право на эффективное средство правовой защиты, основания правомочности применения и ограничение сферы и сроков действия такого полномочия или процедуры.

3. В той мере, в какой это соответствует общественным интересам, в частности интересам надлежащего отправления правосудия, каждое Государство-участник рассматривает влияние предусмотренных данной статьей полномочий и процедур на права, обязанности и законные интересы третьих сторон.

4. Условия и гарантии, установленные в соответствии с настоящей статьей, применяются на национальном уровне к полномочиям и процедурам, предусмотренным в настоящей главе, как для целей внутренних уголовных расследований и разбирательств, так и для целей международного сотрудничества со стороны запрашиваемого государства-участника.

5. Под судебной или иной независимой проверкой, упомянутой в пункте 2 настоящей статьи, подразумевается проверка на национальном уровне.

Статья 25

Оперативное обеспечение сохранности хранимых электронных данных

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы его компетентные органы могли посредством дачи распоряжений или иным аналогичным образом оперативно обеспечивать сохранность конкретных электронных данных, включая данные о трафике, данные о содержании и абонентские данные, которые хранятся в информационно-коммуникационной системе, в частности когда имеются основания полагать, что эти электронные данные особенно подвержены риску утраты или изменения.

2. Если Государство-участник реализует положения пункта 1 настоящей статьи посредством дачи распоряжения какому-либо лицу об обеспечении сохранности конкретных хранимых электронных данных, которые находятся во владении или под контролем этого лица, то это Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для того, чтобы обязать это лицо обеспечивать сохранность этих электронных данных и их целостность в течение необходимого периода времени, не превышающего 90 дней, с тем чтобы компетентные органы могли добиться их раскрытия. Государство-участник может предусмотреть возможность продления срока действия такого распоряжения.

3. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы обязать хранителя электронных данных или другое лицо, на которое возложено обеспечение их сохранности, соблюдать конфиденциальность выполнения таких процедур в течение срока, установленного в его внутреннем законодательстве.

Статья 26

Оперативное обеспечение сохранности и частичное раскрытие данных о трафике

Каждое Государство-участник принимает в отношении данных о трафике, сохранность которых требуется обеспечить в соответствии с положениями статьи 25 настоящей Конвенции, такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для того, чтобы:

a) гарантировать такое оперативное обеспечение сохранности данных о трафике независимо от того, сколько поставщиков услуг было вовлечено в передачу того или иного сообщения; и

b) гарантировать оперативное раскрытие компетентному органу этого Государства-участника или лицу, назначенному этим компетентным органом, достаточного количества данных о трафике, которое позволит Государству-участнику идентифицировать поставщиков услуг и путь, по которому передавалось сообщение или указанная информация.

Статья 27

Распоряжение о предоставлении информации

Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для наделения его компетентных органов полномочиями давать распоряжения:

a) лицу на своей территории предоставить конкретные электронные данные, находящиеся во владении или под контролем этого лица, которые хранятся в информационно-коммуникационной системе или на носителе электронных данных; и

b) поставщику услуг, предлагающему свои услуги на территории Государства-участника, предоставить абонентские данные, имеющие отношение к этим услугам и находящиеся во владении или под контролем этого поставщика услуг.

Статья 28

Обыск и изъятие хранимых электронных данных

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для предоставления его компетентным органам полномочий проводить обыск или аналогичные мероприятия для получения доступа:

a) к информационно-коммуникационной системе, ее части и хранящимся в них электронным данным; и

b) к носителю электронных данных, на котором могут храниться искомые электронные данные;

на территории этого Государства-участника.

2. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы в тех случаях, когда его органы проводят обыск или аналогичные мероприятия для получения доступа к конкретной информационно-коммуникационной системе или ее части в соответствии с подпунктом (а) пункта 1 настоящей статьи и имеют основания полагать, что искомые электронные данные хранятся в другой информационно-коммуникационной системе или ее части на его территории, и доступ к таким данным может быть законно получен из первоначальной системы или они находятся в ее распоряжении, эти органы могли оперативно провести обыск для получения доступа к этой другой информационно-коммуникационной системе.

3. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для предоставления его компетентным органам полномочий производить изъятие или аналогичным образом обеспечивать сохранность электронных данных на своей территории, доступ к которым получен в соответствии с пунктом 1 или 2 настоящей статьи. Эти меры включают предоставление следующих полномочий:

a) производить изъятие или аналогичным образом обеспечивать сохранность информационно-коммуникационной системы или ее части или носителя электронных данных;

b) изготавливать и сохранять копии таких электронных данных в электронной форме;

c) обеспечивать целостность соответствующих хранимых электронных данных;

(d) делать недоступными или удалять эти электронные данные в информационно-коммуникационной системе, к которой был получен доступ.

4. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для предоставления его компетентным органам полномочий привлекать любое лицо, обладающее знаниями о функционировании соответствующей информационно-коммуникационной системы, информационно-телекоммуникационной сети или их составных частей или мерах, применяемых для защиты содержащихся в ней электронных данных, с целью предоставления, в разумных пределах, необходимых сведений для содействия осуществлению мер, указанных в пунктах 1-3 настоящей статьи.

Статья 29

Сбор в режиме реального времени данных о трафике

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для предоставления его компетентным органам полномочий:

a) собирать или записывать с применением технических средств на территории этого Государства-участника; и

b) обязывать поставщиков услуг в пределах имеющихся у них технических возможностей:

i) собирать или записывать с применением технических средств на территории этого Государства-участника; или

ii) сотрудничать с компетентными органами и помогать им собирать или записывать;

в режиме реального времени данные о трафике, относящиеся к конкретным сообщениям на его территории, передаваемым с помощью информационно-коммуникационной системы.

2. Если какое-либо Государство-участник в силу принципов своей внутренней правовой системы не может принять меры, указанные в подпункте (а) пункта 1 настоящей статьи, то вместо этого оно может принять такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для обеспечения сбора или записи в режиме реального времени данных о трафике, относящихся к конкретным сообщениям, передаваемым на его территории, с применением технических средств на этой территории.

3. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы обязать поставщика услуг соблюдать конфиденциальность факта осуществления любых полномочий, предусмотренных в настоящей статье, и любой информации об этом.

Статья 30

Перехват данных о содержании

1. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться в связи с рядом серьезных уголовных правонарушений, подлежащих определению в его внутреннем законодательстве, для предоставления его компетентным органам полномочий:

a) собирать или записывать с применением технических средств на территории этого Государства-участника; и

b) обязывать поставщиков услуг в пределах имеющихся у них технических возможностей:

i) собирать или записывать с применением технических средств на территории этого Государства-участника; или

ii) сотрудничать с компетентными органами и помогать им собирать или записывать;

в режиме реального времени данные о содержании конкретных сообщений, передаваемых на его территории с помощью информационно-коммуникационной системы.

2. Если какое-либо Государство-участник в силу принципов своей внутренней правовой системы не может принять меры, указанные в подпункте (а) пункта 1 настоящей статьи, то вместо этого оно может принять законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для обеспечения сбора или записи в режиме реального времени данных о содержании конкретных сообщений на его территории с применением технических средств на этой территории.

3. Каждое Государство-участник принимает такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для того, чтобы обязать поставщика услуг соблюдать конфиденциальность факта осуществления любых полномочий, предусмотренных в настоящей статье, и любой информации об этом.

Статья 31

Замораживание, арест и конфискация доходов от преступлений

1. Каждое Государство-участник принимает, в максимальной степени, возможной в рамках своей внутренней правовой системы, такие меры, какие могут потребоваться для обеспечения возможности конфискации:

a) доходов от преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, или имущества, стоимость которого соответствует таким доходам;

b) имущества, оборудования и других средств, использовавшихся или предназначавшихся для использования при совершении преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

2. Каждое Государство-участник принимает такие меры, какие могут потребоваться для обеспечения возможности выявления, отслеживания, замораживания или ареста любого из перечисленного в пункте 1 настоящей статьи с целью последующей конфискации.

3. Каждое Государство-участник принимает в соответствии со своим внутренним законодательством такие законодательные и иные меры, какие могут потребоваться для регулирования управления компетентными органами замороженным, арестованным или конфискованным имуществом, указанным в пунктах 1 и 2 настоящей статьи.

4. Если доходы от преступлений были превращены или преобразованы, частично или полностью, в другое имущество, то меры, указанные в настоящей статье, применяются в отношении такого имущества, а не доходов.

5. Если доходы от преступлений были приобщены к имуществу, приобретенному из законных источников, то конфискации, без ущерба для любых полномочий, касающихся замораживания или ареста, подлежит та часть имущества, которая соответствует оцененной стоимости приобщенных доходов от преступлений.

6. К прибыли или другим выгодам, которые получены от доходов от преступлений, от имущества, в которое были превращены или преобразованы доходы от преступлений, или от имущества, к которому были приобщены доходы от преступлений, также применяются меры, указанные в настоящей статье, таким же образом и в той же степени, как и в отношении доходов от преступлений.

7. Для целей настоящей статьи и статьи 50 настоящей Конвенции каждое Государство-участник уполномочивает свои суды или другие компетентные органы издавать постановления о представлении или изъятии банковских, финансовых или коммерческих документов. Государство-участник не отказывается от принятия мер в соответствии с положениями настоящего пункта, ссылаясь на необходимость сохранения банковской тайны.

8. Каждое Государство-участник может рассмотреть возможность установления требования о том, чтобы лицо, совершившее преступление, доказало законное происхождение предполагаемых доходов от преступления или другого имущества, подлежащего конфискации, в той мере, в какой такое требование соответствует принципам его внутреннего законодательства и характеру судебного и иного разбирательства.

9. Положения настоящей статьи не толкуются таким образом, чтобы наносился ущерб правам добросовестных третьих сторон.

10. Ничто содержащееся в настоящей статье не затрагивает принципа, согласно которому меры, о которых в ней говорится, определяются и осуществляются в соответствии с положениями внутреннего законодательства Государства-участника.

Статья 32

Сведения о судимости

Каждое Государство-участник может принимать такие законодательные или иные меры, какие могут потребоваться для учета, на таких условиях и в таких целях, какие оно сочтет надлежащими, любого ранее вынесенного в другом государстве обвинительного приговора в отношении лица, предположительно совершившего преступление, для использования такой информации в ходе уголовного производства в связи с преступлением, признанным таковым в соответствии с настоящей Конвенцией.

Статья 33

Защита свидетелей

1. Каждое Государство-участник принимает, в соответствии со своим внутренним законодательством и в пределах своих возможностей, надлежащие меры для обеспечения эффективной защиты от вероятной мести или запугивания в отношении свидетелей, которые дают показания или добросовестно и на разумных основаниях предоставляют информацию о преступлениях, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, или иным образом сотрудничают со следственными или судебными органами, и в надлежащих случаях в отношении их родственников и других близких им лиц.

2. Меры, предусмотренные в пункте 1 настоящей статьи, без ущерба для прав обвиняемого, в том числе для права на надлежащее разбирательство, могут среди прочего включать:

a) установление процедур для физической защиты таких лиц, например, в той мере, в какой это необходимо и практически осуществимо, для их переселения в другое место, и принятие таких положений, какие разрешают в надлежащих случаях не разглашать информацию, касающуюся личности и местонахождения таких лиц, или устанавливают ограничения на разглашение такой информации;

b) принятие правил доказывания, обеспечивающих безопасность свидетелей при даче показаний, например правил, разрешающих давать показания с помощью коммуникационных технологий, таких как видеосвязь, или других надлежащих средств.

3. Государства-участники рассматривают вопрос о заключении с другими государствами соглашений или договоренностей относительно переселения лиц, указанных в пункте 1 настоящей статьи.

4. Положения настоящей статьи применяются также в отношении потерпевших в той мере, в какой они являются свидетелями.

Статья 34

Помощь потерпевшим и их защита

1. Каждое Государство-участник принимает, в пределах своих возможностей, надлежащие меры для предоставления помощи и защиты потерпевшим от преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, особенно в случаях угрозы местью или запугивания.

2. Каждое Государство-участник, при условии соблюдения своего внутреннего законодательства, устанавливает надлежащие процедуры для обеспечения доступа к компенсации и возмещению ущерба потерпевшим от преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

3. Каждое Государство-участник, при условии соблюдения своего внутреннего законодательства, создает возможности для изложения и рассмотрения мнений и опасений потерпевших на соответствующих стадиях уголовного производства в отношении лиц, совершивших преступления, таким образом, чтобы это не наносило ущерба правам защиты.

4. В отношении преступлений, признанных таковыми в соответствии со статьями 14-16 настоящей Конвенции, каждое Государство-участник, при условии соблюдения своего внутреннего законодательства, принимает меры с целью оказания помощи потерпевшим от таких преступлений, в том числе для обеспечения их физического и психологического восстановления, в сотрудничестве с соответствующими международными организациями, неправительственными организациями и другими субъектами гражданского общества.

5. При применении положений пунктов 2-4 настоящей статьи каждое Государство-участник принимает во внимание возраст, пол и особые обстоятельства и потребности потерпевших, включая особые обстоятельства и потребности детей.

6. Каждое Государство-участник в той мере, в какой это соответствует требованиям его национальной нормативно-правовой базы, принимает эффективные меры для обеспечения выполнения просьб об удалении или обеспечении недоступности материалов, указанных в статьях 14 и 16 настоящей Конвенции.

Глава V

Международное сотрудничество

Статья 35

Общие принципы международного сотрудничества

1. Государства-участники сотрудничают друг с другом в соответствии с положениями настоящей Конвенции и других применимых международных документов о международном сотрудничестве в уголовно-правовых вопросах и нормами внутреннего законодательства в целях:

a) осуществления расследования, уголовного преследования и судебного разбирательства в отношении уголовных правонарушений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, в том числе в целях замораживания, ареста, конфискации и возвращения доходов от таких правонарушений;

b) сбора, получения, обеспечения сохранности и передачи доказательств в электронной форме по уголовным правонарушениям, признанным таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией;

c) сбора, получения, обеспечения сохранности и передачи доказательств в электронной форме по любому серьезному преступлению, включая серьезные преступления, признанные таковыми в соответствии с другими применимыми конвенциями и протоколами Организации Объединенных Наций, действовавшими на момент принятия настоящей Конвенции.

2. Для целей сбора, получения, обеспечения сохранности и передачи доказательств в электронной форме по преступлениям, предусмотренным в подпунктах (b) и (с) пункта 1 настоящей статьи, применяются соответствующие пункты статьи 40 и статей 41-46 настоящей Конвенции.

3. Когда применительно к вопросам международного сотрудничества требуется соблюдение принципа обоюдного признания соответствующего деяния преступлением, этот принцип считается соблюденным независимо от того, включает ли законодательство запрашиваемого Государства-участника соответствующее деяние в ту же категорию преступлений или описывает ли оно его с помощью таких же терминов, как запрашивающее Государство-участник, если деяние, образующее состав преступления, в связи с которым запрашивается помощь, признано уголовно наказуемым в соответствии с законодательством обоих Государств-участников.

Статья 36

Защита персональных данных

1. а) Государство-участник, передающее персональные данные в соответствии с настоящей Конвенцией, делает это в соответствии со своим внутренним законодательством и любыми возможными обязательствами передающей стороны по применимым нормам международного права. Государства-участники не обязаны передавать персональные данные в соответствии с настоящей Конвенцией, если эти данные не могут быть предоставлены в соответствии с их применимыми законами, касающимися защиты персональных данных.

b) Если передача персональных данных противоречит подпункту (а) пункта 1 настоящей статьи, Государства-участники могут принимать меры к установлению в соответствии с такими применимыми законами надлежащих условий для обеспечения выполнения требований, необходимых для удовлетворения просьбы о предоставлении персональных данных.

c) Государствам-участникам рекомендуется заключать двусторонние или многосторонние договоренности для облегчения передачи персональных данных.

2. При передаче персональных данных в соответствии с настоящей Конвенцией Государства-участники обеспечивают, чтобы на полученные персональные данные распространялись эффективные и надлежащие гарантии, предусмотренные соответствующей нормативно-правовой базой Государств- участников.

3. Для передачи персональных данных, полученных в соответствии с настоящей Конвенцией, третьей стране или международной организации Государство-участник уведомляет первое передающее Государство-участник о своем намерении и запрашивает у него разрешение. Государство-участник передает персональные данные только с разрешения первого передающего Государства-участника, которое может потребовать, чтобы разрешение предоставлялось в письменной форме.

Статья 37 Выдача

1. Настоящая статья применяется к уголовным правонарушениям, признанным таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, если лицо, в отношении которого направлен запрос о выдаче, находится на территории запрашиваемого Государства-участника, при условии, что правонарушение, в связи с которым запрашивается выдача, является уголовно наказуемым по внутреннему законодательству как запрашивающего Государства-участника, так и запрашиваемого Государства-участника. Когда выдача запрашивается для целей отбывания осужденным окончательного наказания в виде тюремного заключения или другой формы содержания под стражей, назначенного за правонарушение, влекущее выдачу, запрашиваемое Государство-участник может удовлетворить просьбу о выдаче в соответствии с внутренним законодательством.

2. Невзирая на положения пункта 1 настоящей статьи, Государство- участник, законодательство которого допускает это, может разрешить выдачу какого-либо лица в связи с любым из уголовных правонарушений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, которые не являются уголовно наказуемыми согласно его собственному внутреннему законодательству.

3. Если просьба о выдаче касается нескольких отдельных уголовных правонарушений, по меньшей мере одно из которых может повлечь за собой выдачу согласно настоящей статье, а другие не могут повлечь выдачу по причине срока лишения свободы за них, но относятся к преступлениям, признанным таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, запрашиваемое Государство- участник может применить настоящую статью также в отношении этих преступлений.

4. Каждое из преступлений, к которым применяется настоящая статья, считается включенным в любой существующий между Государствами- участниками договор о выдаче в качестве преступления, которое может повлечь выдачу. Государства-участники обязуются включать такие преступления в качестве преступлений, которые могут повлечь выдачу, в любой договор о выдаче, который будет заключен между ними.

5. Если Государство-участник, обусловливающее выдачу наличием договора, получает просьбу о выдаче от другого Государства-участника, с которым у него не заключен договор о выдаче, оно может рассматривать настоящую Конвенцию в качестве правового основания для выдачи в связи с любым преступлением, к которому применяется настоящая статья.

6. Государства-участники, обусловливающие выдачу наличием договора:

a) при сдаче на хранение своих ратификационных грамот или документов о принятии или утверждении настоящей Конвенции или присоединении к ней сообщают Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций о том, будут ли они использовать настоящую Конвенцию в качестве правового основания для сотрудничества в вопросах выдачи с другими Государствами — участниками настоящей Конвенции; и

b) если они не используют настоящую Конвенцию в качестве правового основания для сотрудничества в вопросах выдачи, стремятся в надлежащих случаях к заключению договоров о выдаче с другими Государствами - участниками настоящей Конвенции в целях применения настоящей статьи.

7. Государства-участники, не обусловливающие выдачу наличием договора, в отношениях между собой признают преступления, к которым применяется настоящая статья, в качестве преступлений, которые могут повлечь выдачу.

8. Выдача осуществляется в соответствии с условиями, предусматриваемыми внутренним законодательством запрашиваемого Государства-участника или применимыми договорами о выдаче, включая среди прочего условия, связанные с требованиями о минимальном наказании применительно к выдаче, и основания, на которых запрашиваемое Государство-участник может отказать в выдаче.

9. В отношении любого преступления, к которому применяется настоящая статья, Государства-участники, при условии соблюдения своего внутреннего законодательства, прилагают усилия к тому, чтобы ускорить процедуры выдачи и упростить связанные с ней требования о предоставлении доказательств.

10. При условии соблюдения положений своего внутреннего законодательства и своих договоров о выдаче запрашиваемое Государство- участник, убедившись в том, что обстоятельства требуют этого и носят неотложный характер, и по просьбе запрашивающего Государства-участника, в том числе когда просьба направляется по существующим каналам Международной организации уголовной полиции, может взять под стражу находящееся на его территории лицо, выдача которого запрашивается, или принять другие надлежащие меры для обеспечения его присутствия в ходе процедуры выдачи.

11. Государство-участник, на территории которого находится лицо, предположительно совершившее преступление, если оно не выдает такое лицо в связи с преступлением, к которому применяется настоящая статья, лишь на том основании, что оно является одним из его граждан, обязано, по просьбе Государства-участника, запрашивающего выдачу, передать дело без неоправданных задержек своим компетентным органам для цели уголовного преследования. Эти органы принимают свои решения и осуществляют производство таким же образом, как и в случае любого другого преступления сопоставимого характера согласно внутреннему законодательству этого Государства-участника. Заинтересованные Государства-участники сотрудничают друг с другом, в частности в процессуальных вопросах и вопросах доказывания, для обеспечения эффективности такого уголовного преследования.

12. Во всех случаях, когда Государству-участнику согласно его внутреннему законодательству разрешается выдавать или иным образом передавать одного из своих граждан только при условии, что это лицо будет возвращено в это Государство-участник для отбытия наказания, назначенного в результате судебного разбирательства или производства, в связи с которыми запрашивалась выдача или передача этого лица, и это Государство-участник и Государство- участник, запрашивающее выдачу этого лица, согласились с таким порядком и другими условиями, которые они могут счесть надлежащими, такая условная выдача или передача являются достаточными для выполнения обязательства, установленного в пункте И настоящей статьи.

13. Если в выдаче, которая запрашивается в целях приведения приговора в исполнение, отказано, поскольку разыскиваемое лицо является гражданином запрашиваемого Государства-участника, запрашиваемое Государство-участник, если это допускает его внутреннее законодательство и в соответствии с требованиями такого законодательства, по обращению запрашивающего Государства-участника рассматривает вопрос о приведении в исполнение приговора или оставшейся части приговора, вынесенного согласно внутреннему законодательству запрашивающего Государства-участника.

14. Любому лицу, по делу которого осуществляется производство в связи с любым преступлением, к которому применяется настоящая статья, гарантируется справедливое обращение на всех стадиях производства, включая осуществление всех прав и гарантий, предусмотренных внутренним законодательством Государства-участника, на территории которого находится это лицо.

15. Ничто в настоящей Конвенции не толкуется как установление обязательства о выдаче, если у запрашиваемого Государства-участника имеются существенные основания полагать, что просьба о выдаче имеет целью уголовное преследование или наказание какого-либо лица по причине его пола, расы, языка, вероисповедания, гражданства, этнического происхождения или политических убеждений или что удовлетворение этой просьбы нанесло бы ущерб положению этого лица по любой из этих причин.

16. Государства-участники не могут отказывать в выполнении просьбы о выдаче лишь на том основании, что преступление считается также связанным с налоговыми вопросами.

17. До отказа в выдаче запрашиваемое Государство-участник в надлежащих случаях проводит консультации с запрашивающим Государством-участником, с тем чтобы предоставить ему достаточные возможности для изложения его мнений и предоставления информации, имеющей отношение к изложенным в его просьбе утверждениям.

18. Запрашиваемое Государство-участник информирует запрашивающее Государство-участник о своем решении относительно выдачи. Запрашиваемое Государство-участник информирует запрашивающее Государство-участник о любых причинах отказа в выдаче, за исключением случаев, когда запрашиваемое Государство-участник не может этого сделать в силу своего внутреннего законодательства или своих международно-правовых обязательств.

19. Каждое Государство-участник в момент подписания или при сдаче на хранение своего документа о ратификации, принятии, утверждении или присоединении сообщает Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций наименование и адрес органа, ответственного за направление или получение просьб о выдаче или предварительном задержании. Генеральный секретарь составляет и обновляет реестр органов, назначенных Государствами- участниками для указанных целей. Каждое Государство-участник постоянно обеспечивает достоверность сведений, содержащихся в реестре.

20. Государства-участники стремятся заключать двусторонние и многосторонние соглашения или договоренности с целью осуществления или повышения эффективности выдачи.

Статья 38

Передача осужденных лиц

Государства-участники могут, принимая во внимание права осужденных лиц, рассматривать возможность заключения двусторонних или многосторонних соглашений или договоренностей о передаче лиц, осужденных к тюремному заключению или другим видам лишения свободы за преступления, признанные таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, с тем чтобы они могли отбывать срок наказания на их территории. Государства-участники могут также принимать во внимание вопросы, касающиеся согласия, реабилитации и реинтеграции.

Статья 39

Передача уголовного производства

1. Государства-участники рассматривают возможность взаимной передачи производства в целях уголовного преследования в связи с преступлением, признанным таковым в соответствии с настоящей Конвенцией, когда считается, что такая передача отвечает интересам надлежащего отправления правосудия, в частности в случаях, когда затрагиваются несколько юрисдикций, для обеспечения объединения уголовных дел.

2. Если Государство-участник, обусловливающее передачу уголовного производства наличием договора, получает просьбу о передаче от другого Государства-участника, с которым у него не заключен договор по данному вопросу, оно может рассматривать настоящую Конвенцию в качестве правового основания для передачи уголовного производства в связи с любым преступлением, к которому применима настоящая статья.

Статья 40

Общие принципы и процедуры взаимной правовой помощи

1. Государства-участники оказывают друг другу самую широкую взаимную правовую помощь в расследовании, уголовном преследовании и судебном разбирательстве в связи с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, а также в сборе доказательств в электронной форме о преступлениях, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, а также о серьезных преступлениях.

2. Взаимная правовая помощь предоставляется в объеме, максимально возможном согласно соответствующим законам, международным договорам, соглашениям и договоренностям запрашиваемого Государства-участника в отношении расследования, уголовного преследования и судебного разбирательства в связи с преступлениями, за совершение которых к ответственности в запрашивающем Государстве-участнике может быть привлечено юридическое лицо в соответствии со статьей 18 настоящей Конвенции.

3. Взаимная правовая помощь, предоставляемая в соответствии с настоящей статьей, может запрашиваться с любой из следующих целей:

a) получение показаний или заявлений от лиц;

b) вручение судебных документов;

c) проведение обыска, изъятия и замораживания;

d) проведение обыска или аналогичных мероприятий для получения доступа к электронным данным, хранимым в информационно-коммуникационной системе, их изъятие или аналогичные действия для обеспечения их сохранности и их раскрытие в соответствии со статьей 44 настоящей Конвенции;

е) сбор в режиме реального времени данных о трафике в соответствии со статьей 45 настоящей Конвенции;

f) перехват данных о содержании в соответствии со статьей 46 настоящей Конвенции;

g) осмотр объектов и участков местности;

h) предоставление информации, доказательств и заключений экспертов;

i) предоставление подлинников или заверенных копий соответствующих документов и материалов, включая правительственные, банковские, финансовые, корпоративные или коммерческие документы;

j) выявление или отслеживание доходов от преступлений, имущества, средств совершения преступлений или других предметов для целей доказывания;

k) содействие добровольной явке соответствующих лиц в органы запрашивающего Государства-участника;

l) возвращение доходов от преступлений;

m) оказание любого иного вида помощи, не противоречащего внутреннему законодательству запрашиваемого Государства-участника.

4. Без ущерба для внутреннего законодательства компетентные органы Государства-участника могут без предварительной просьбы передавать информацию, касающуюся уголовно-правовых вопросов, компетентному органу в другом Государстве-участнике в тех случаях, когда они считают, что такая информация может помочь этому органу в осуществлении или успешном завершении расследования и уголовного производства или может привести к просьбе, составленной этим Государством-участником в соответствии с настоящей Конвенцией.

5. Передача информации согласно пункту 4 настоящей статьи осуществляется без ущерба расследованию и уголовному производству в государстве компетентных органов, предоставляющих информацию. Компетентные органы, получающие информацию, выполняют просьбу о сохранении конфиденциального характера этой информации, даже на временной основе, или соблюдают ограничения на ее использование. Это, однако, не препятствует тому, чтобы Государство-участник, получающее информацию, раскрывало в ходе проводимого в нем производства ту информацию, которая оправдывает обвиняемого. В таком случае до раскрытия информации Государство-участник, получающее информацию, уведомляет Государство-участник, предоставляющее информацию, и, если получена просьба об этом, проводит консультации с Государством-участником, предоставляющим информацию. Если, в исключительных случаях, заблаговременное уведомление невозможно, то Государство-участник, получающее информацию, незамедлительно сообщает о таком раскрытии Государству-участнику, предоставляющему информацию.

6. Положения настоящей статьи не затрагивают обязательств по какому-либо другому договору, будь то двустороннему или многостороннему, который регулирует или будет регулировать, полностью или частично, взаимную правовую помощь.

7. Пункты 8-31 настоящей статьи применяются к просьбам, направленным на основании настоящей статьи, если соответствующие Государства-участники не связаны каким-либо договором о взаимной правовой помощи. Если эти Государства-участники связаны таким договором, то применяются соответствующие положения этого договора, если только Государства-участники не соглашаются применять вместо них пункты 8-31 настоящей статьи. Государствам-участникам настоятельно рекомендуется применять положения этих пунктов, если это способствует сотрудничеству.

8. Государства-участники могут отказать в предоставлении помощи согласно настоящей статье на основании отсутствия обоюдного признания соответствующего деяния преступлением. Однако запрашиваемое Государство- участник может, если оно сочтет это надлежащим, предоставить помощь, объем которой оно определяет по своему усмотрению, независимо от того, является ли соответствующее деяние преступлением согласно внутреннему законодательству запрашиваемого Государства-участника. В помощи может быть отказано, когда просьбы касаются малозначительных вопросов или вопросов, в связи с которыми запрашиваемые сотрудничество или помощь могут быть обеспечены согласно другим положениям настоящей Конвенции.

9. Лицо, которое находится под стражей или отбывает наказание на территории одного Государства-участника и присутствие которого в другом Государстве-участнике требуется для целей установления личности, дачи показаний или оказания иной помощи в получении доказательств для расследования, уголовного преследования или судебного разбирательства в связи с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, может быть передано при соблюдении следующих условий:

a) данное лицо свободно дает на это свое осознанное согласие;

b) компетентные органы обоих Государств-участников достигли согласия на таких условиях, которые эти Государства-участники могут счесть надлежащими.

10. Для целей пункта 9 настоящей статьи:

a) Государство-участник, которому передается лицо, вправе и обязано содержать переданное лицо под стражей, если только Государство-участник, которое передало это лицо, не просило об ином или не санкционировало иное;

b) Государство-участник, которому передается лицо, незамедлительно выполняет свое обязательство по возвращению этого лица в распоряжение Государства-участника, которое передало это лицо, как это было согласовано заранее или как это было иным образом согласовано компетентными органами обоих Государств-участников;

c) Государство-участник, которому передается лицо, не требует от Государства-участника, которое передало это лицо, возбуждения процедуры выдачи для его возвращения;

d) переданному лицу в срок наказания, отбываемого в государстве, которое его передало, засчитывается срок содержания под стражей в Государстве-участнике, которому оно передано.

11. Без согласия Государства-участника, которое в соответствии с пунктами 9 и 10 настоящей статьи должно передать какое-либо лицо, это лицо, независимо от его гражданства, не подвергается уголовному преследованию, заключению под стражу, наказанию или какому-либо другому ограничению свободы на территории государства, которому передается это лицо, в связи с действием, бездействием или осуждением, относящимися к периоду до его отбытия с территории государства, которое передало это лицо.

12. а) Каждое Государство-участник назначает центральный орган или органы, которые несут ответственность за получение просьб об оказании взаимной правовой помощи и либо за их выполнение, либо за их препровождение для выполнения компетентным органам и обладают соответствующими полномочиями. Если в Государстве-участнике имеется специальный регион или территория с отдельной системой оказания взаимной правовой помощи, оно может назначить особый центральный орган, который будет выполнять такую же функцию в отношении этого региона или территории.

b) Центральные органы обеспечивают оперативное и надлежащее выполнение или препровождение полученных просьб. Если центральный орган препровождает просьбу для выполнения компетентному органу, он содействует оперативному и надлежащему выполнению этой просьбы компетентным органом.

c) При сдаче на хранение каждым Государством-участником его ратификационной грамоты или документа о принятии или утверждении настоящей Конвенции или присоединении к ней Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций уведомляется о центральном органе, назначенном с этой целью, и составляет и обновляет реестр центральных органов, назначенных Государствами-участниками. Каждое Государство- участник постоянно обеспечивает достоверность сведений, содержащихся в реестре.

d) Просьбы об оказании взаимной правовой помощи и любые относящиеся к ним сообщения препровождаются центральным органам, назначенным Государствами-участниками. Это требование не наносит ущерба праву Государства-участника потребовать, чтобы такие просьбы и сообщения направлялись ему по дипломатическим каналам и, в случае чрезвычайных обстоятельств, когда Государства-участники договорились об этом, через Международную организацию уголовной полиции, если это возможно.

13. Просьбы направляются в письменной форме или, если это возможно, с помощью любых средств, предоставляющих возможность составить письменную запись, на языке, приемлемом для запрашиваемого Государства- участника, при условиях, позволяющих этому Государству-участнику установить подлинность. При сдаче на хранение ратификационной грамоты или документа о принятии или утверждении настоящей Конвенции или присоединении к ней Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций уведомляется о языке или языках, приемлемых для каждого Государства- участника. При чрезвычайных обстоятельствах и в случае согласования этого Государствами-участниками просьбы могут направляться в устной форме, однако они незамедлительно подтверждаются в письменной форме.

14. Если это не запрещено соответствующими законами Государств- участников, их центральным органам рекомендуется передавать и получать просьбы о взаимной правовой помощи и связанные с ними сообщения, а также доказательства в электронной форме при условиях, позволяющих запрашиваемому Государству-участнику установить подлинность и обеспечивающих защищенность сообщений.

15. В просьбе об оказании взаимной правовой помощи указываются:

a) наименование органа, обращающегося с просьбой;

b) существо вопроса и характер расследования, уголовного преследования или судебного разбирательства, к которым относится просьба, а также наименование и функции органа, осуществляющего это расследование, уголовное преследование или судебное разбирательство;

c) краткое изложение соответствующих фактов, за исключением того, что касается просьб в отношении вручения судебных документов;

d) описание запрашиваемой помощи и подробная информация о любой конкретной процедуре, соблюдение которой хотело бы обеспечить запрашивающее Государство-участник;

e) если это возможно и уместно, данные о личности, местонахождении и гражданстве любого соответствующего лица, а также название страны происхождения, описание и местонахождение соответствующего предмета или счетов;

f) в соответствующих случаях — промежуток времени, за который запрашиваются доказательства, информация или другая помощь;

g) цель, для которой запрашиваются доказательства, информация или другая помощь.

16. Запрашиваемое Государство-участник может запросить дополнительную информацию, если эта информация представляется необходимой для выполнения просьбы в соответствии с его внутренним законодательством или если эта информация может облегчить выполнение такой просьбы.

17. Просьба выполняется в соответствии с внутренним законодательством запрашиваемого Государства-участника и в той мере, в какой это не противоречит внутреннему законодательству запрашиваемого Государства- участника, по возможности, в соответствии с указанными в просьбе процедурами.

18. В той мере, в какой это возможно и соответствует основополагающим принципам внутреннего законодательства, если какое-либо лицо находится на территории Государства-участника и должно быть допрошено в качестве свидетеля, потерпевшего или эксперта судебными органами другого Государства-участника, первое Государство-участник может, по просьбе другого Государства-участника, разрешить проведение допроса с помощью видеоконференц-связи, если личное присутствие соответствующего лица на территории запрашивающего Государства-участника не является возможным или желательным. Государства-участники могут договориться о том, что допрос проводится судебным органом запрашивающего Государства-участника в присутствии судебного органа запрашиваемого Государства-участника. Если запрашиваемое Государство-участник не имеет доступа к техническим средствам для проведения сеанса видео-конференц-связи, такие средства по взаимной договоренности могут быть предоставлены ему запрашивающим Государством-участником.

19. Запрашивающее Государство-участник не передает и не использует информацию или доказательства, представленные запрашиваемым Государством-участником, для осуществления расследования, уголовного преследования или судебного разбирательства, иного, чем то, которое указано в просьбе, без предварительного согласия на это запрашиваемого Государства-участника. Ничто в настоящем пункте не препятствует запрашивающему Государству-участнику раскрывать в ходе проводимого в нем производства ту информацию или доказательства, которые оправдывают обвиняемого. В этом случае до раскрытия информации или доказательств запрашивающее Государство-участник уведомляет запрашиваемое Государство-участник и, если получена просьба об этом, проводит консультации с запрашиваемым Государством-участником. Если, в исключительных случаях, заблаговременное уведомление невозможно, то запрашивающее Государство-участник незамедлительно сообщает о таком раскрытии запрашиваемому Государству-участнику.

20. Запрашивающее Государство-участник может потребовать, чтобы запрашиваемое Государство-участник сохраняло конфиденциальность наличия и существа просьбы, за исключением того, что необходимо для выполнения самой просьбы. Если запрашиваемое Государство-участник не может выполнить требование о конфиденциальности, оно незамедлительно сообщает об этом запрашивающему Государству-участнику.

21. Во взаимной правовой помощи может быть отказано:

a) если просьба не была представлена в соответствии с положениями настоящей статьи;

b) если запрашиваемое Государство-участник считает, что выполнение просьбы может нанести ущерб его суверенитету, безопасности, публичному порядку или другим жизненно важным интересам;

c) если внутреннее законодательство запрашиваемого Государства- участника запрещает его органам осуществлять запрашиваемые меры в отношении любого аналогичного преступления, если бы такое преступление являлось предметом расследования, преследования или судебного разбирательства в пределах его юрисдикции;

d) если выполнение просьбы противоречит требованиям правовой системы запрашиваемого Государства-участника в части, касающейся взаимной правовой помощи.

22. Ничто в настоящей Конвенции не толкуется как установление обязательства оказывать взаимную правовую помощь, если у запрашиваемого Государства-участника имеются веские основания полагать, что просьба о помощи имеет целью преследование или наказание какого-либо лица по причине его пола, расы, языка, вероисповедания, гражданства, этнического происхождения или политических убеждений или что удовлетворение этой просьбы нанесло бы ущерб положению этого лица по любой из этих причин.

23. Государства-участники не могут отказывать в выполнении просьбы о взаимной правовой помощи лишь на том основании, что преступление считается также связанным с налоговыми вопросами.

24. Государства-участники не отказывают в предоставлении взаимной правовой помощи согласно настоящей статье на основании банковской тайны.

25. Любой отказ в предоставлении взаимной правовой помощи мотивируется.

26. Запрашиваемое Государство-участник выполняет просьбу об оказании взаимной правовой помощи в возможно короткие сроки и, насколько это возможно, полностью учитывает любые предельные сроки, которые предложены запрашивающим Государством-участником и которые мотивированы, предпочтительно в самой просьбе. Запрашиваемое Государство- участник отвечает на разумные запросы запрашивающего Государства- участника относительно статуса и хода выполнения просьбы. Запрашивающее Государство-участник оперативно сообщает запрашиваемому Государству- участнику о том, что необходимости в запрошенной помощи более не имеется.

27. Оказание взаимной правовой помощи может быть отсрочено запрашиваемым Государством-участником на том основании, что это воспрепятствует осуществляемому расследованию, преследованию или судебному разбирательству.

28. До отказа в выполнении просьбы согласно пункту 21 настоящей статьи или отсрочки ее выполнения согласно пункту 27 настоящей статьи запрашиваемое Государство-участник проводит консультации с запрашивающим Государством- участником, для того чтобы определить, может ли помощь быть предоставлена в такие сроки и на таких условиях, какие запрашиваемое Государство-участник считает необходимыми. Если запрашивающее Государство-участник принимает помощь на таких условиях, то оно соблюдает данные условия.

29. Без ущерба для применения пункта 11 настоящей статьи свидетель, эксперт или иное лицо, которое, по просьбе запрашивающего Государства- участника, соглашается давать показания в ходе производства или оказывать помощь при осуществлении расследования, преследования или судебного разбирательства на территории запрашивающего Государства-участника, не подвергается уголовному преследованию, заключению под стражу, наказанию или какому-либо другому ограничению личной свободы на этой территории в связи с действием, бездействием или осуждением, относящимися к периоду до его отбытия с территории запрашиваемого Государства-участника. Действие такой гарантии личной безопасности прекращается, если свидетель, эксперт или иное лицо в течение 15 последовательных дней или в течение любого согласованного между Государствами-участниками срока, начиная с даты, когда такое лицо было официально уведомлено о том, что его присутствие более не требуется судебным органам, имело возможность покинуть территорию запрашивающего Государства-участника, но тем не менее добровольно осталось на этой территории или, покинув ее, возвратилось назад по собственной воле.

30. Обычные расходы, связанные с выполнением просьбы, покрываются запрашиваемым Государством-участником, если заинтересованные Государства-участники не договорились об ином. Если выполнение просьбы требует или потребует существенных или чрезвычайных расходов, то Государства-участники проводят консультации с целью определения условий, на которых будет выполнена просьба, а также порядка покрытия расходов.

31. Запрашиваемое Государство-участник:

a) предоставляет запрашивающему Государству-участнику копии правительственных материалов, документов или информации, которыми оно располагает и которые согласно его внутреннему законодательству открыты для публичного доступа;

b) может по своему усмотрению предоставлять запрашивающему Государству-участнику полностью или частично или при соблюдении таких условий, какие оно считает надлежащими, копии любых правительственных материалов, документов или информации, которыми оно располагает и которые согласно его внутреннему законодательству закрыты для публичного доступа.

32. Государства-участники рассматривают, по мере необходимости, возможность заключения двусторонних или многосторонних соглашений или договоренностей, которые отвечали бы целям настоящей статьи, обеспечивали бы ее действие на практике или укрепляли бы ее положения.

Статья 41 Сеть 24/7

1. Каждое Государство-участник назначает контактный центр, работающий 24 часа в сутки 7 дней в неделю, для обеспечения предоставления неотложной помощи в целях осуществления конкретных уголовных расследований, преследования или судебного разбирательства в связи с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, или для сбора, получения и обеспечения сохранности доказательств в электронной форме для целей пункта 3 настоящей статьи и в связи с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и серьезными преступлениями.

2. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций уведомляется о таком контактном центре и ведет обновляемый реестр контактных центров, назначенных для целей настоящей статьи, и ежегодно распространяет среди Государств-участников обновленный список контактных центров.

3. Такая помощь включает содействие применению или, если это допускается внутренним законодательством и практикой запрашиваемого Государства-участника, непосредственное применение следующих мер:

a) оказание технической консультационной помощи;

b) обеспечение сохранности хранимых электронных данных в соответствии со статьями 42 и 43 настоящей Конвенции, в том числе предоставление в надлежащих случаях информации о местонахождении поставщика услуг, если оно известно запрашиваемому Государству-участнику, для оказания содействия запрашивающему Государству-участнику в составлении запроса;

c) сбор доказательств и предоставление правовой информации;

d) определение местонахождения подозреваемых; или

e) предоставление электронных данных для предотвращения чрезвычайной ситуации.

4. Контактный центр Государства-участника должен располагать возможностями для оперативной связи с контактным центром другого Государства-участника. Если назначенный Государством-участником контактный центр не является структурным подразделением органа или органов этого Государства-участника, ответственных за оказание взаимной правовой помощи или выдачу, этот контактный центр обеспечивает возможность своего оперативного взаимодействия с таким органом или органами.

5. Каждое Государство-участник обеспечивает наличие подготовленного и оснащенного персонала для обеспечения функционирования сети 24/7.

6. Государства-участники могут также использовать и укреплять существующие уполномоченные сети контактных центров, где это применимо и в рамках их внутреннего законодательства, включая сети 24/7 Международной организации уголовной полиции по компьютерным преступлениям, для обеспечения быстрого взаимодействия между полицейскими органами и применения других методов сотрудничества в области обмена информацией.

Статья 42

Международное сотрудничество в целях оперативного обеспечения сохранности хранимых электронных данных

1. Государство-участник может обратиться к другому Государству- участнику с просьбой вынести соответствующее постановление или иным образом оперативно обеспечить в соответствии со статьей 25 настоящей Конвенции сохранность электронных данных, которые хранятся в информационно-коммуникационной системе на территории этого другого Государства-участника и в связи с которыми запрашивающее Государство-участник намерено направить просьбу об оказании взаимной правовой помощи в проведении обыска или аналогичных мероприятий для получения доступа к этим электронным данным, в осуществлении их изъятия или аналогичных действий для обеспечения их сохранности или в их раскрытии.

2. Запрашивающее Государство-участник может воспользоваться предусмотренной в статье 41 настоящей Конвенции сетью 24/7 для получения информации о местонахождении электронных данных, хранящихся с помощью информационно-коммуникационной системы, и в надлежащих случаях информации о местонахождении поставщика услуг.

3. В просьбе об обеспечении сохранности данных, направляемой в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, указываются:

a) орган, обращающийся с просьбой об обеспечении сохранности;

b) преступление, в связи с которым проводится уголовное расследование, преследование или судебное разбирательство, и краткое изложение относящихся к нему фактов;

c) хранимые электронные данные, сохранность которых требуется обеспечить, и их связь с преступлением;

d) любая имеющаяся информация, идентифицирующая хранителя хранимых электронных данных или местонахождение информационно-коммуникационной системы;

е) необходимость обеспечения сохранности данных;

f) сведения о намерении запрашивающего Государства-участника направить просьбу об оказании взаимной правовой помощи в проведении обыска или аналогичных мероприятий для получения доступа к хранимым электронным данным, в осуществлении их изъятия или аналогичных действий для обеспечения их сохранности или в их раскрытии;

g) в соответствующих случаях — необходимость сохранять конфиденциальность просьбы об обеспечении сохранности и не уведомлять пользователя.

4. По получении просьбы от другого Государства-участника запрашиваемое Государство-участник принимает все надлежащие меры для оперативного обеспечения сохранности указанных в просьбе данных в соответствии со своим внутренним законодательством. Для целей удовлетворения просьбы обоюдное признание соответствующего деяния преступлением в качестве условия обеспечения такой сохранности не требуется.

5. Государство-участник, которое требует обоюдного признания соответствующего деяния преступлением в качестве условия для удовлетворения просьбы о взаимной правовой помощи в проведении обыска или аналогичных мероприятий для получения доступа к хранимым электронным данным, в осуществлении их изъятия или аналогичных действий для обеспечения их сохранности или в их раскрытии, может в отношении преступлений, не признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, оставить за собой право отказать в просьбе об обеспечении сохранности согласно настоящей статье в случаях, когда у него имеются основания полагать, что на момент раскрытия данных возможность выполнения условия об обоюдном признании соответствующего деяния преступлением будет отсутствовать.

6. Кроме того, в просьбе об обеспечении сохранности может быть отказано только на основаниях, указанных в подпунктах (b) и (с) пункта 21 и в пункте 22 статьи 40 настоящей Конвенции.

7. Если запрашиваемое Государство-участник считает, что обеспечение сохранности не обеспечит доступность данных в будущем или будет угрожать конфиденциальности или иным образом наносить ущерб проводимому запрашивающим Государством-участником расследованию, оно оперативно информирует об этом запрашивающее Государство-участник, которое в этом случае определяет, следует ли тем не менее выполнить данную просьбу.

8. Любые меры по обеспечению сохранности в ответ на просьбу, направленную в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, действуют в течение не менее 60 дней, с тем чтобы запрашивающее Государство-участник имело возможность направить просьбу о проведении обыска или аналогичных мероприятий для получения доступа к данным, осуществлении их изъятия или аналогичных действий для обеспечения их сохранности или об их раскрытии. После получения такой просьбы сохранность таких данных обеспечивается до принятия решения в отношении этой просьбы.

9. До истечения срока обеспечения сохранности, указанного в пункте 8 настоящей статьи, запрашивающее Государство-участник может запросить продление этого срока.

Статья 43

Международное сотрудничество в целях оперативного предоставления сохраненных данных о трафике

1. Если в ходе выполнения направленной в соответствии со статьей 42 настоящей Конвенции просьбы об обеспечении сохранности данных о трафике, относящихся к конкретному сообщению, запрашиваемому Государству-участнику станет известно, что в передаче сообщения участвовал поставщик услуг в другом Государстве-участнике, запрашиваемое Государство-участник оперативно раскрывает запрашивающему Государству-участнику данные о трафике в объеме, достаточном для идентификации этого поставщика услуг и определения маршрута передачи этого сообщения.

2. В просьбе о раскрытии данных о трафике в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи может быть отказано только на основаниях, указанных в подпунктах (b) и (с) пункта 21 и в пункте 22 статьи 40 настоящей Конвенции.

Статья 44

Взаимная правовая помощь в получении доступа к хранимым электронным данным

1. Государство-участник может обратиться к другому Государству-участнику с просьбой о проведении обыска или аналогичных мероприятий для получения доступа к электронным данным, осуществлении изъятия или аналогичных действий для обеспечения сохранности или о раскрытии данных, хранящихся в информационно-коммуникационной системе на территории запрашиваемого Государства-участника, включая электронные данные, сохранность которых была обеспечена в соответствии со статьей 42 настоящей Конвенции.

2. Запрашиваемое Государство-участник отвечает на эту просьбу, следуя соответствующим международным документам и законам, указанным в статье 35 настоящей Конвенции, и согласно другим соответствующим положениям настоящей главы.

3. Ответ на просьбу дается в ускоренном порядке, если:

a) имеются основания полагать, что соответствующие данные особенно подвержены утрате или видоизменению; или

b) документы и законы, указанные в пункте 2 настоящей статьи, предусматривают иное сотрудничество в ускоренном порядке.

Статья 45

Взаимная правовая помощь в сборе в режиме реального времени данных о трафике

1. Государства-участники стремятся оказывать друг другу взаимную правовую помощь в сборе в режиме реального времени данных о трафике, относящихся к конкретным сообщениям, передаваемым на их территории с помощью информационно-коммуникационной системы. С учетом положений пункта 2 настоящей статьи такая помощь оказывается в соответствии с условиями и процедурами, предусмотренными внутренним законодательством.

2. Каждое Государство-участник стремится оказывать такую помощь по крайней мере в отношении уголовных правонарушений, в связи с которыми сбор данных о трафике в режиме реального времени был бы возможен в рамках аналогичного внутреннего дела.

3. В просьбе, направляемой в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, указываются:

a) наименование запрашивающего органа;

b) краткое изложение основных фактов, характер расследования, преследования или судебного разбирательства, к которым относится просьба;

c) электронные данные, относительно которых требуется сбор данных о трафике, и сведения об их связи с преступлением;

d) любые имеющиеся данные, идентифицирующие владельца или пользователя данных или местоположение информационно-коммуникационной системы;

е) обоснование необходимости сбора данных о трафике;

f) период, за который требуется собрать данные о трафике, и соответствующее обоснование его продолжительности.

Статья 46

Взаимная правовая помощь в перехвате данных о содержании

Государства-участники стремятся оказывать друг другу взаимную правовую помощь в сборе или записи в режиме реального времени данных о содержании, касающихся конкретных сообщений, передаваемых с помощью информационно-коммуникационной системы, в пределах, допускаемых применимыми к ним договорами или внутренним законодательством.

Статья 47

Сотрудничество между правоохранительными органами

1. Государства-участники тесно сотрудничают друг с другом, действуя сообразно своим внутренним правовым и административным системам, в целях повышения эффективности правоприменительных мер для противодействия преступлениям, признанным таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией. Государства-участники, в частности, принимают эффективные меры, направленные на:

a) укрепление или, где это необходимо, установление каналов связи между их компетентными органами, учреждениями и службами с учетом существующих каналов, включая каналы Международной организации уголовной полиции, с целью обеспечить защищенный и быстрый обмен информацией обо всех аспектах преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, включая, если заинтересованные Государства-участники сочтут это надлежащим, связи с другими видами преступной деятельности;

b) сотрудничество с другими Государствами-участниками в проведении расследований в связи с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, с целью выявления:

i) личности, местонахождения и деятельности лиц, подозреваемых в участии в совершении таких преступлений, или местонахождения других соответствующих лиц;

ii) перемещения доходов от преступлений или имущества, полученного в результате совершения таких преступлений;

iii) перемещения имущества, оборудования или других средств, использовавшихся или предназначавшихся для использования при совершении таких преступлений;

c) предоставление в надлежащих случаях необходимых предметов или данных для целей анализа или расследования;

d) обмен в надлежащих случаях с другими Государствами-участниками информацией о конкретных средствах и методах, применяемых для совершения преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, включая использование ложных идентификационных данных, фальшивых, измененных или поддельных документов и других средств для сокрытия деятельности, а также о тактике, методах и процедурах киберпреступности;

е) содействие эффективной координации между их компетентными органами, учреждениями и службами и поощрение обмена сотрудниками и другими экспертами, включая направление сотрудников по связи в соответствии с двусторонними соглашениями или договоренностями между заинтересованными Государствами-участниками;

f) обмен информацией и координацию административных и других мер, принимаемых в надлежащих случаях с целью заблаговременного выявления преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

2. Для целей практического применения настоящей Конвенции Государства-участники рассматривают возможность заключения двусторонних или многосторонних соглашений или договоренностей о непосредственном сотрудничестве между их правоохранительными органами, а в тех случаях, когда такие соглашения или договоренности уже имеются, внесения в них поправок. В отсутствие таких соглашений или договоренностей между заинтересованными Государствами-участниками Государства-участники могут рассматривать настоящую Конвенцию в качестве основы для взаимного сотрудничества между правоохранительными органами в отношении преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией. В надлежащих случаях Государства-участники в полной мере используют соглашения или договоренности, в том числе механизмы международных или региональных организаций, для расширения сотрудничества между своими правоохранительными органами.

Статья 48

Совместные расследования

Государства-участники рассматривают возможность заключения двусторонних или многосторонних соглашений или договоренностей, на основании которых в связи с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией и являющимися предметом уголовного расследования, преследования или судебного разбирательства в одном или нескольких государствах, заинтересованные компетентные органы могут создавать органы по проведению совместных расследований. В отсутствие таких соглашений или договоренностей совместные расследования могут проводиться по соглашению в каждом отдельном случае. Соответствующие Государства-участники обеспечивают полное уважение суверенитета Государства-участника, на территории которого планируется провести такие расследования.

Статья 49

Механизмы возвращения имущества посредством международного сотрудничества в деле конфискации

1. Каждое Государство-участник в целях предоставления взаимной правовой помощи согласно статье 50 настоящей Конвенции в отношении имущества, приобретенного в результате совершения какого-либо из преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, или связанного с такими преступлениями, в соответствии со своим внутренним законодательством:

a) принимает такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы позволить своим компетентным органам приводить в исполнение постановления о конфискации, вынесенные судами другого Государства-участника;

b) принимает такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы позволить своим компетентным органам, в пределах их юрисдикции, выносить постановления о конфискации такого имущества иностранного происхождения при вынесении судебных решений по делам об отмывании денежных средств или таким другим преступлениям, которые могут подпадать под его юрисдикцию, или при использовании других процедур, разрешенных его внутренним законодательством; и

c) рассматривает вопрос о принятии таких мер, какие могут потребоваться, с тем чтобы создать возможность для конфискации такого имущества без вынесения приговора в рамках уголовного производства по делам, когда преступник не может быть подвергнут уголовному преследованию по причине смерти, побега или отсутствия либо в других соответствующих случаях.

2. Каждое Государство-участник в целях предоставления взаимной правовой помощи по просьбе, направленной согласно пункту 2 статьи 50 настоящей Конвенции, в соответствии со своим внутренним законодательством:

a) принимает такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы позволить своим компетентным органам замораживать или налагать арест на имущество согласно постановлению о замораживании или аресте, которое вынесено судом или компетентным органом запрашивающего Государства-участника и в котором излагаются разумные основания, позволяющие запрашиваемому Государству- участнику полагать, что существуют достаточные мотивы для принятия таких мер и что в отношении этого имущества будет в конечном итоге вынесено постановление о конфискации для целей подпункта (а) пункта 1 настоящей статьи;

b) принимает такие меры, какие могут потребоваться, с тем чтобы позволить своим компетентным органам замораживать или налагать арест на имущество в ответ на просьбу, в которой излагаются разумные основания, позволяющие запрашиваемому Государству-участнику полагать, что существуют достаточные мотивы для принятия таких мер и что в отношении этого имущества будет в конечном итоге вынесено постановление о конфискации для целей подпункта (а) пункта 1 настоящей статьи; и

c) рассматривает вопрос о принятии дополнительных мер, с тем чтобы позволить своим компетентным органам обеспечивать сохранность имущества для целей конфискации, например на основании иностранного постановления об аресте или предъявления уголовного обвинения в связи с приобретением подобного имущества.

Статья 50

Международное сотрудничество в целях конфискации

1. Государство-участник, получившее от другого Государства-участника, под юрисдикцию которого подпадает какое-либо преступление, признанное таковым в соответствии с настоящей Конвенцией, просьбу о конфискации указанных в пункте 1 статьи 31 настоящей Конвенции доходов от преступлений, имущества, оборудования или других средств совершения преступлений, находящихся на его территории, в максимальной степени, возможной в рамках его внутренней правовой системы:

a) направляет эту просьбу своим компетентным органам с целью получения постановления о конфискации и, в случае вынесения такого постановления, приводит его в исполнение; или

b) направляет своим компетентным органам постановление о конфискации, вынесенное судом на территории запрашивающего Государства- участника в соответствии с пунктом 1 статьи 31 настоящей Конвенции, с целью исполнения в том объеме, который указан в просьбе, и в той мере, в какой оно относится к находящимся на территории запрашиваемого Государства- участника доходам от преступлений, имуществу, оборудованию или другим средствам совершения преступлений.

2. По получении просьбы, направленной другим Государством- участником, под юрисдикцию которого подпадает какое-либо преступление, признанное таковым в соответствии с настоящей Конвенцией, запрашиваемое Государство-участник принимает меры для выявления, отслеживания, замораживания или ареста доходов от преступлений, имущества, оборудования или других средств совершения преступлений, указанных в пункте 1 статьи 31 настоящей Конвенции, с целью последующей конфискации, постановление о которой выносится либо запрашивающим Государством-участником, либо, в соответствии с просьбой согласно пункту 1 настоящей статьи, запрашиваемым Государством-участником.

3. Положения статьи 40 настоящей Конвенции применяются mutatis mutandis к настоящей статье. В дополнение к информации, указанной в пункте 15 статьи 40 настоящей Конвенции, в просьбы, направляемые на основании настоящей статьи, включаются:

a) применительно к просьбе, предусмотренной в подпункте (а) пункта 1 настоящей статьи, — описание имущества, подлежащего конфискации, в том числе, насколько это возможно, сведения о местонахождении и, если это уместно, оценочная стоимость имущества и заявление с изложением фактов, на которые ссылается запрашивающее Государство-участник и которые достаточны для того, чтобы запрашиваемое Государство-участник могло принять меры для вынесения постановления согласно своему внутреннему законодательству;

b) применительно к просьбе, предусмотренной в подпункте (b) пункта 1 настоящей статьи, — выданная запрашивающим Государством-участником юридически допустимая копия постановления о конфискации, на котором основывается просьба, заявление с изложением фактов и информация в отношении объема запрашиваемого исполнения постановления, заявление, в котором указываются меры, принятые запрашивающим Государством- участником для обеспечения надлежащего уведомления добросовестных третьих сторон и соблюдения надлежащих правовых процедур, и заявление о том, что постановление о конфискации является окончательным;

c) применительно к просьбе, предусмотренной в пункте 2 настоящей статьи, — заявление с изложением фактов, на которые ссылается запрашивающее Государство-участник, и описание запрашиваемых мер, а также, при наличии таковой, юридически допустимая копия постановления, на котором основывается просьба.

4. Решения или меры, предусмотренные в пунктах 1 и 2 настоящей статьи, принимаются запрашиваемым Государством-участником в соответствии с положениями его внутреннего законодательства и его процессуальными нормами или любыми двусторонними или многосторонними договорами, соглашениями или договоренностями, которыми оно может быть связано в отношениях с запрашивающим Государством-участником, и при условии их соблюдения.

5. Каждое Государство-участник представляет Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций тексты своих законов и правил, обеспечивающих осуществление положений настоящей статьи, а также тексты любых последующих изменений к таким законам и правилам или их описание.

6. Если какое-либо Государство-участник пожелает обусловить принятие мер, указанных в пунктах 1 и 2 настоящей статьи, наличием соответствующего договора, то это Государство-участник рассматривает настоящую Конвенцию в качестве необходимой и достаточной договорно-правовой основы.

7. В сотрудничестве согласно настоящей статье может быть также отказано или же обеспечительные меры могут быть сняты, если запрашиваемое Государство-участник не получает своевременно достаточных доказательств или если имущество имеет малую стоимость.

8. До снятия любой обеспечительной меры, принятой в соответствии с настоящей статьей, запрашиваемое Государство-участник, когда это возможно, предоставляет запрашивающему Государству-участнику возможность изложить свои мотивы в пользу продолжения осуществления такой меры.

10. Государства-участники рассматривают возможность заключения двусторонних или многосторонних договоров, соглашений или договоренностей для повышения эффективности международного сотрудничества, осуществляемого согласно настоящей статье.

Статья 51

Специальное сотрудничество

Без ущерба для своего внутреннего законодательства каждое Государство- участник стремится принимать меры, позволяющие ему препровождать без ущерба для его собственного уголовного расследования, преследования или судебного разбирательства информацию о доходах от преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, другому Государству-участнику без предварительной просьбы, когда оно считает, что раскрытие такой информации может способствовать получающему ее Государству-участнику в возбуждении или проведении уголовного расследования, преследования или судебного разбирательства или может привести к направлению этим Государством-участником просьбы в соответствии со статьей 50 настоящей Конвенции.

Статья 52

Возвращение конфискованных доходов от преступлений или имущества и распоряжение ими

1. Доходами от преступлений или имуществом, конфискованными Государством-участником на основании статьи 31 или 50 настоящей Конвенции, распоряжается это Государство-участник в соответствии со своим внутренним законодательством и административными процедурами.

2. Действуя по просьбе, направленной другим Государством-участником в соответствии со статьей 50 настоящей Конвенции, Государства-участники в той мере, в какой это допускается внутренним законодательством, и в случае получения соответствующей просьбы, в первоочередном порядке рассматривают вопрос о возвращении конфискованных доходов от преступлений или имущества запрашивающему Государству-участнику, с тем чтобы оно могло предоставить компенсацию потерпевшим от преступления или возвратить такие доходы от преступлений или имущество их прежним законным собственникам.

3. Действуя по просьбе, направленной другим Государством-участником в соответствии со статьями 31 и 50 настоящей Конвенции, Государство-участник может, после надлежащего рассмотрения вопроса о компенсации потерпевшим, особо рассмотреть возможность заключения соглашений или договоренностей:

a) о перечислении суммы, соответствующей стоимости доходов от преступлений или имущества, или средств, полученных в результате реализации таких доходов или имущества или их части, на счет, предназначенный для этой цели в соответствии с подпунктом (с) пункта 2 статьи 56 настоящей Конвенции, и межправительственным органам, специализирующимся на противодействии киберпреступности;

b) о передаче другим Государствам-участникам на регулярной или разовой основе части доходов от преступлений или имущества, или средств, полученных в результате реализации таких доходов от преступлений или имущества, в соответствии со своим внутренним законодательством или административными процедурами.

4. В надлежащих случаях, если только Государства-участники не примут иного решения, запрашиваемое Государство-участник может вычесть разумные расходы, понесенные в ходе расследования, преследования или судебного разбирательства, которые привели к возвращению конфискованного имущества или распоряжению им согласно настоящей статье.

Глава VI

Меры по предупреждению

Статья 53

Меры по предупреждению

1. Каждое Государство-участник стремится в соответствии с основополагающими принципами своей правовой системы разрабатывать и осуществлять или продолжать эффективную и скоординированную политику и передовую практику для сокращения существующих или будущих возможностей для совершения киберпреступлений посредством принятия надлежащих законодательных, административных или других мер.

2. Каждое Государство-участник принимает, в пределах своих возможностей и в соответствии с основополагающими принципами своего внутреннего законодательства, надлежащие меры для содействия активному участию соответствующих лиц и структур за пределами публичного сектора, таких как неправительственные организации, организации гражданского общества, научные учреждения и структуры частного сектора, и общественности в целом в соответствующих аспектах деятельности по предупреждению преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

3. Меры по предупреждению могут включать:

a) укрепление сотрудничества между правоохранительными органами или прокурорами и соответствующими лицами и структурами за пределами публичного сектора, такими как неправительственные организации, организации гражданского общества, научные учреждения и структуры частного сектора, в решении соответствующих аспектов проблемы предупреждения преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и борьбы с ними;

b) содействие углублению понимания обществом факта существования, причин и опасного характера угрозы, создаваемой преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, путем проведения информационной работы с населением и осуществления программ и учебных планов просвещения общественности и повышения уровня медийной и информационной грамотности, которые стимулируют участие общества в предупреждении таких преступлений и борьбе с ними;

c) создание и содействие укреплению потенциала национальных систем уголовного правосудия, включая организацию обучения и расширение экспертных знаний работников системы уголовного правосудия, в рамках национальных стратегий предупреждения преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией;

d) стимулирование поставщиков услуг к принятию эффективных мер для усиления безопасности своих продуктов, услуг и клиентов, где это возможно с учетом национальных условий и в той мере, в какой это допускается внутренним законодательством;

e) признание вклада законной исследовательской деятельности в области безопасности, когда она направлена исключительно на усиление и повышение безопасности продуктов и услуг поставщиков и их клиентов, находящихся на территории Государства-участника, и в той мере, в какой это допускается внутренним законодательством, и при соблюдении установленных им условий;

f) разработку, содействие осуществлению и поддержку программ и мероприятий, преследующих цель удержать тех, кто может подвергнуться риску вовлечения в киберпреступность, от совершения преступлений и направить развитие их навыков в законное русло;

g) стремление содействовать реинтеграции в общество лиц, осужденных за преступления, признанные таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией;

h) разработку, в соответствии с внутренним законодательством, стратегий и политики предотвращения и искоренения гендерного насилия, совершаемого с использованием информационно-коммуникационной системы, а также учет при разработке мер по предупреждению особых обстоятельств и потребностей лиц, находящихся в уязвимом положении;

i) принятие конкретных и адресных мер для обеспечения безопасности детей в интернет-пространстве, в том числе мер в области просвещения, подготовки кадров и повышения осведомленности общественности о сексуальных надругательствах над детьми или сексуальной эксплуатации детей в интернете, и пересмотр национальной нормативно-правовой базы и укрепление международного сотрудничества с целью их предупреждения, а также принятие мер к обеспечению скорейшего удаления материалов со сценами сексуальных надругательств над детьми и сексуальной эксплуатации детей;

j) усиление прозрачности процессов принятия решений и содействие вовлечению населения в их принятие и обеспечение адекватной доступности информации для общественности;

k) уважение, поощрение и защиту свободы поиска, получения и распространения публичной информации, касающейся киберпреступности;

l) разработку или совершенствование программ поддержки потерпевших от преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией;

m) предупреждение и выявление переводов доходов от преступлений и имущества, связанных с преступлениями, признанными таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

4. Каждое Государство-участник принимает надлежащие меры к тому, чтобы соответствующий компетентный орган или органы, ответственные за предупреждение киберпреступности и борьбу с ней, были известны и доступны населению для направления им в надлежащих случаях сообщений, в том числе анонимных, о любых инцидентах, которые могут быть квалифицированы как уголовные правонарушения, признанные таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

5. Государства-участники стремятся периодически проводить оценку соответствующего действующего национального законодательства и административной практики с целью выявления пробелов и слабых мест и обеспечения их актуальности перед лицом меняющихся угроз, которые создают правонарушения, признанные таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией.

6. Государства-участники могут сотрудничать друг с другом и с соответствующими международными и региональными организациями в содействии осуществлению и разработке мер, указанных в настоящей статье. Это включает участие в международных проектах, направленных на предупреждение киберпреступности.

7. Каждое Государство-участник сообщает Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций наименование и адрес органа или органов, которые могут оказывать другим Государствам-участникам содействие в разработке и осуществлении конкретных мер по предупреждению киберпреступности.

Глава VII

Техническая помощь и обмен информацией

Статья 54

Техническая помощь и наращивание потенциала

1. Государства-участники с учетом своих возможностей рассматривают вопрос об оказании друг другу самой широкой технической помощи и содействия в укреплении потенциала, включая подготовку кадров и другие формы помощи, взаимный обмен соответствующим опытом и специальными знаниями и передачу технологий на согласованных условиях с особым учетом интересов и потребностей развивающихся Государств-участников с целью содействия предупреждению, выявлению и расследованию преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и уголовному преследованию за них.

2. Государства-участники, насколько это необходимо, инициируют, разрабатывают, осуществляют или совершенствуют конкретные программы подготовки своего персонала, отвечающего за предупреждение, выявление и расследование преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и уголовное преследование за них.

3. Виды деятельности, указанные в пунктах 1 и 2 настоящей статьи, могут охватывать, в той мере, в какой это допускается внутренним законодательством, следующие вопросы:

a) методы и приемы, используемые при предупреждении, выявлении и расследовании преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и уголовном преследовании за них;

b) укрепление потенциала в области разработки и планирования стратегической политики и законодательства для предупреждения киберпреступности и борьбы с ней;

c) наращивание потенциала в области сбора, обеспечения сохранности и передачи доказательств, в частности в электронной форме, включая поддержание цепи обеспечения сохранности и проведение судебной экспертизы;

d) современное оборудование, предназначенное для правоохранительных органов, и его использование;

e) обучение сотрудников компетентных органов составлению просьб о взаимной правовой помощи и использованию других форм сотрудничества, удовлетворяющих требованиям настоящей Конвенции, особенно в части сбора, обеспечения сохранности и передачи доказательств в электронной форме;

f) предупреждение, выявление и мониторинг перемещения доходов, полученных в результате совершения преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, имущества, оборудования или других средств, а также методы, применяемые для перевода, сокрытия или утаивания таких доходов, имущества, оборудования или других средств;

g) надлежащие и действенные правовые и административные механизмы и методы, способствующие аресту, конфискации и возвращению доходов от преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией;

h) методы защиты потерпевших и свидетелей, которые сотрудничают с судебными органами;

i) подготовка сотрудников по вопросам, касающимся соответствующих норм материального и процессуального права, полномочий правоохранительных органов при проведении расследований, а также национальных и международных правил, и изучение языков.

4. Государства-участники, при условии соблюдения своего внутреннего законодательства, стремятся использовать экспертные знания других Государств-участников и соответствующих международных и региональных организаций, неправительственных организаций, организаций гражданского общества, научных учреждений и структур частного сектора и тесно сотрудничать с ними в целях повышения эффективности осуществления настоящей Конвенции.

5. Государства-участники оказывают друг другу содействие в планировании и осуществлении программ исследований и подготовки кадров для обеспечения обмена экспертными знаниями в областях, указанных в пункте 3 настоящей статьи, и с этой целью используют также в надлежащих случаях региональные и международные конференции и семинары для содействия сотрудничеству и обсуждению проблем, представляющих взаимный интерес.

6. Государства-участники рассматривают возможность оказания друг другу содействия, по просьбе, в проведении оценок, исследований и разработок, касающихся видов, причин и последствий охватываемых настоящей Конвенцией преступлений, совершенных на их соответствующих территориях, с целью разработки, с участием компетентных органов и соответствующих неправительственных организаций, организаций гражданского общества, научных учреждений и структур частного сектора, стратегий и планов действий по предупреждению киберпреступности и борьбе с ней.

7. Государства-участники содействуют подготовке кадров и технической помощи, которая способствует своевременной выдаче и оказанию взаимной правовой помощи. Такая подготовка кадров и техническая помощь могут включать языковую подготовку, содействие в составлении и обработке просьб об оказании взаимной правовой помощи и командирование сотрудников центральных органов или учреждений, выполняющих соответствующие функции, и обмен такими сотрудниками.

8. Государства-участники активизируют, насколько это необходимо, усилия, направленные на максимальное повышение эффективности технической помощи и укрепления потенциала в международных и региональных организациях и в рамках соответствующих двусторонних и многосторонних соглашений или договоренностей.

9. Государства-участники рассматривают возможность создания добровольных механизмов для финансовой поддержки усилий развивающихся стран по осуществлению настоящей Конвенции посредством реализации программ технической помощи и проектов, направленных на укрепление потенциала.

10. Каждое Государство-участник стремится вносить добровольные взносы для Управления Организации Объединенных Наций по наркотикам и преступности с целью содействия через Управление реализации программ и проектов в интересах осуществления настоящей Конвенции посредством оказания технической помощи и укрепления потенциала.

Статья 55

Обмен информацией

1. Каждое Государство-участник рассматривает возможность проведения в надлежащих случаях во взаимодействии с соответствующими экспертами, в том числе из неправительственных организаций, организаций гражданского общества, научных учреждений и структур частного сектора, анализа тенденций, характеризующих совершаемые на их территории преступления, охватываемые настоящей Конвенцией, а также обстоятельств, при которых совершаются такие преступления.

2. Государства-участники рассматривают возможность накопления статистических данных, аналитических знаний и информации о киберпреступлениях и обмена ими между собой и через посредство международных и региональных организаций с целью выработки, насколько это возможно, общих определений, стандартов и методологий и оптимальных видов практики в деле предупреждения таких преступлений и борьбы с ними.

3. Каждое Государство-участник рассматривает возможность осуществления контроля за своей политикой и практическими мерами в области предупреждения преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и борьбы с ними и проведения оценки их эффективности и действенности.

4. Государства-участники рассматривают возможность обмена информацией о правовых, политических и технологических изменениях, касающихся киберпреступности и сбора доказательств в электронной форме.

Статья 56

Осуществление Конвенции посредством экономического развития и технической помощи

1. Государства-участники принимают меры, способствующие оптимальному осуществлению настоящей Конвенции, насколько это возможно, посредством международного сотрудничества с учетом негативных последствий преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, для общества в целом и в частности для устойчивого развития.

2. Государствам-участникам настоятельно рекомендуется, насколько это возможно и в координации друг с другом, а также с международными и региональными организациями, предпринимать конкретные усилия для:

a) активизации своего сотрудничества на различных уровнях с другими Государствами-участниками, особенно с развивающимися странами, в целях расширения их возможностей в области предупреждения преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и борьбы с ними;

b) расширения финансовой и материальной помощи в целях поддержки усилий других Государств-участников, в особенности усилий развивающихся стран, направленных на эффективное предупреждение преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и борьбу с ними, и в целях оказания им содействия в осуществлении настоящей Конвенции;

c) оказания технической помощи другим Государствам-участникам, в особенности развивающимся странам, в целях содействия удовлетворению их потребностей в связи с осуществлением настоящей Конвенции. Для этого Государства-участники стремятся вносить на периодической основе достаточные добровольные взносы на счет, предназначенный непосредственно для этой цели в механизме финансирования, созданном Организацией Объединенных Наций;

d) стимулирования в надлежащих случаях деятельности неправительственных организаций, организаций гражданского общества, научных учреждений и структур частного сектора, а также финансовых учреждений по поддержке усилий Государств-участников, в том числе в соответствии с настоящей статьей, в частности путем увеличения количества программ подготовки кадров для развивающихся стран и предоставляемого им современного оборудования для содействия в достижении целей настоящей Конвенции;

e) обмена передовой практикой и информацией о проведенных мероприятиях с целью повышения прозрачности, избежания дублирования усилий и оптимального использования любых извлеченных уроков.

3. Государства-участники рассматривают также возможность использования существующих субрегиональных, региональных и международных программ, включая конференции и семинары, для содействия сотрудничеству и технической помощи и стимулирования обсуждения проблем, представляющих взаимный интерес, в том числе особых проблем и потребностей развивающихся стран.

4. Насколько это возможно, Государства-участники обеспечивают распределение и направление ресурсов и усилий на содействие согласованию стандартов, навыков, потенциала, экспертных знаний и технических возможностей с целью установления общих минимальных стандартов среди Государств-участников для ликвидации условий, позволяющих безнаказанно совершать преступления, охватываемые настоящей Конвенцией, и усиления противодействия киберпреступности.

5. Насколько это возможно, меры, принятые в соответствии с настоящей статьей, не затрагивают существующие обязательства в отношении иностранной помощи или другие договоренности о финансовом сотрудничестве на двустороннем, региональном или международном уровне.

6. Государства-участники могут заключать двусторонние, региональные или многосторонние соглашения или договоренности о материально-технической помощи, принимая во внимание финансовые договоренности, необходимые для обеспечения эффективности международного сотрудничества, предусмотренного настоящей Конвенцией, а также для предупреждения, выявления и расследования преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и уголовного преследования за них.

Глава VIII

Механизм осуществления

Статья 57

Конференция Государств — участников Конвенции

1. Настоящим учреждается Конференция Государств — участников Конвенции в целях расширения возможностей Государств-участников и сотрудничества между ними для достижения целей, установленных в настоящей Конвенции, а также содействия осуществлению настоящей Конвенции и проведения обзора хода ее осуществления.

2. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций созывает Конференцию Государств-участников не позднее чем через один год после вступления настоящей Конвенции в силу. Впоследствии в соответствии с правилами процедуры, принятыми Конференцией, проводятся очередные совещания Конференции.

3. Конференция Государств-участников принимает правила процедуры и правила, регулирующие осуществление видов деятельности, указанных в настоящей статье, в том числе правила, касающиеся допуска и участия наблюдателей и оплаты расходов, понесенных при осуществлении этих видов деятельности. В таких правилах и соответствующей деятельности учитываются такие принципы, как эффективность, всеохватность, прозрачность, результативность и национальная ответственность.

4. При назначении своих очередных совещаний Конференция Государств- участников принимает во внимание время и место проведения совещаний других соответствующих международных и региональных организаций и механизмов по аналогичным вопросам, включая их вспомогательные договорные органы, в соответствии с принципами, определенными в пункте 3 настоящей статьи.

5. Конференция Государств-участников согласовывает виды деятельности, процедуры и методы работы для достижения целей, изложенных в пункте 1 настоящей статьи, включая:

a) содействие эффективному использованию и осуществлению настоящей Конвенции и выявлению любых связанных с ней проблем, а также деятельности, осуществляемой Государствами-участниками в рамках настоящей Конвенции, включая поощрение мобилизации добровольных взносов;

b) содействие обмену информацией о правовых, политических и технологических изменениях, касающихся преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и сбора доказательств в электронной форме, между Государствами-участниками и соответствующими международными и региональными организациями, а также неправительственными организациями, организациями гражданского общества, научными учреждениями и структурами частного сектора в соответствии с внутренним законодательством, а также информацией о закономерностях и тенденциях киберпреступности и успешных методах предупреждения указанных преступлений и борьбы с ними;

c) сотрудничество с соответствующими международными и региональными организациями, а также неправительственными организациями, организациями гражданского общества, научными учреждениями и структурами частного сектора;

d) надлежащее использование соответствующей информации, подготовленной другими международными и региональными организациями и механизмами в целях предупреждения преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и борьбы с ними, во избежание излишнего дублирования работы;

е) периодическое рассмотрение вопроса об осуществлении настоящей Конвенции ее Государствами-участниками;

f) вынесение рекомендаций, касающихся совершенствования настоящей Конвенции и ее осуществления, а также рассмотрение возможных дополнений или поправок к Конвенции;

g) разработку и принятие дополнительных протоколов к настоящей Конвенции в соответствии со статьями 61 и 62 настоящей Конвенции;

h) учет потребностей Государств-участников в технической помощи и укреплении потенциала в связи с осуществлением настоящей Конвенции и вынесение рекомендаций в отношении любых действий, которые она может считать необходимыми в связи с этим.

6. Каждое Государство-участник представляет Конференции Государств- участников информацию о законодательных, административных и иных мерах, а также о своих программах, планах и практике, направленных на осуществление настоящей Конвенции, как это требуется Конференции. Конференция изучает вопрос о наиболее эффективных путях получения такой информации и принятия на ее основе соответствующих решений, включая среди прочего информацию, полученную от Государств-участников и от компетентных международных и региональных организаций. Могут быть рассмотрены также материалы, полученные от представителей соответствующих неправительственных организаций, организаций гражданского общества, научных учреждений и структур частного сектора, надлежащим образом аккредитованных в соответствии с процедурами, которые будут определены решением Конференции.

7. Для целей пункта 5 настоящей статьи Конференция Государств- участников может создавать такие механизмы обзора, которые она считает необходимыми, и управлять ими.

8. Согласно пунктам 5-7 настоящей статьи Конференция Государств- участников, если она сочтет это необходимым, учреждает любые соответствующие механизмы или вспомогательные органы для содействия эффективному осуществлению Конвенции.

Статья 58 Секретариат

1. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций обеспечивает необходимое секретариатское обслуживание Конференции Государств — участников Конвенции.

2. Секретариат:

a) оказывает Конференции Государств-участников помощь в осуществлении деятельности, о которой говорится в настоящей Конвенции, а также организует сессии Конференции, имеющие отношение к настоящей Конвенции, и обеспечивает их необходимым обслуживанием;

b) оказывает Государствам-участникам по их просьбе помощь в предоставлении информации Конференции Государств-участников, как это предусмотрено в настоящей Конвенции; и

c) обеспечивает необходимую координацию с секретариатами соответствующих международных и региональных организаций.

Глава IX

Заключительные положения

Статья 59

Осуществление Конвенции

1. Каждое Государство-участник принимает, в соответствии с основополагающими принципами своего внутреннего законодательства, необходимые меры, включая законодательные и административные меры, для обеспечения осуществления своих обязательств согласно настоящей Конвенции.

2. Каждое Государство-участник может принимать более строгие или суровые меры, чем меры, предусмотренные настоящей Конвенцией, для предупреждения преступлений, признанных таковыми в соответствии с настоящей Конвенцией, и борьбы с ними.

Статья 60 Действие Конвенции

1. Если два или более Государств-участников уже заключили соглашение или договор по вопросам, рассматриваемым в настоящей Конвенции, или иным образом установили свои отношения по таким вопросам либо если они сделают это в будущем, они имеют также право применять это соглашение или договор либо регулировать эти отношения соответствующим образом.

2. Ничто в настоящей Конвенции не затрагивает других прав, ограничений, обязательств и обязанностей Государства-участника согласно международному праву.

Статья 61

Взаимосвязь с протоколами

1. Настоящая Конвенция может быть дополнена одним или несколькими протоколами.

2. Для того чтобы стать Участником протокола, государство или региональная организация экономической интеграции должны быть также Участником настоящей Конвенции.

3. Государство - участник настоящей Конвенции не связано протоколом, если только оно не становится Участником протокола в соответствии с его положениями.

4. Любой протокол к настоящей Конвенции толкуется совместно с настоящей Конвенцией с учетом цели этого протокола.

Статья 62

Принятие дополнительных протоколов

1. Для того чтобы любой дополнительный протокол был рассмотрен на предмет принятия Конференцией Государств-участников, требуется не менее 60 Государств-участников. Конференция прилагает все усилия для достижения консенсуса в отношении любого дополнительного протокола. Если все возможности для достижения консенсуса были исчерпаны и согласие достигнуто не было, то в качестве последнего средства для принятия дополнительного протокола устанавливается требование о большинстве, составляющем не менее двух третей голосов Государств-участников, присутствующих и участвующих в голосовании на заседании Конференции.

2. В вопросах, входящих в сферу компетенции региональных организаций экономической интеграции, они осуществляют свое право голоса согласно настоящей статье, располагая числом голосов, равным числу их государств- членов, являющихся участниками настоящей Конвенции. Такие организации не осуществляют свое право голоса, если их государства-члены осуществляют собственное право голоса, и наоборот.

Статья 63 Урегулирование споров

1. Государства-участники стремятся урегулировать споры относительно толкования или применения настоящей Конвенции путем переговоров или любым иным мирным способом по своему выбору.

2. Любой спор между двумя или более Государствами-участниками относительно толкования или применения настоящей Конвенции, который не может быть урегулирован путем переговоров или иными мирными средствами в течение разумного периода времени, передается по просьбе одного из этих Государств-участников на арбитражное разбирательство. Если в течение шести месяцев со дня обращения с просьбой об арбитраже эти Государства-участники не смогут договориться о его организации, любое из этих Государств-участников может передать спор в Международный Суд, обратившись с заявлением в соответствии со Статутом Суда.

3. Каждое Государство-участник может при подписании, ратификации, принятии или утверждении настоящей Конвенции или при присоединении к ней заявить о том, что оно не считает себя связанным положениями пункта 2 настоящей статьи. Другие Государства-участники не связаны положениями пункта 2 настоящей статьи в отношении любого Государства-участника, сделавшего такую оговорку.

4. Любое Государство-участник, сделавшее оговорку в соответствии с пунктом 3 настоящей статьи, может в любое время снять эту оговорку путем направления уведомления Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций.

Статья 64

Подписание, ратификация, принятие, утверждение и присоединение

1. Настоящая Конвенция открыта для подписания всеми Государствами в Ханое в 2025 году, а затем в Центральных учреждениях Организации Объединенных Наций в Нью-Йорке до 31 декабря 2026 года.

2. Настоящая Конвенция также открыта для подписания региональными организациями экономической интеграции при условии, что по меньшей мере одно из государств - членов такой организации подписало настоящую Конвенцию в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи.

3. Настоящая Конвенция подлежит ратификации, принятию или утверждению. Ратификационные грамоты или документы о принятии или утверждении сдаются на хранение Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций. Региональная организация экономической интеграции может сдать на хранение свою ратификационную грамоту или документ о принятии или утверждении, если по меньшей мере одно из ее государств-членов поступило таким же образом. В этой ратификационной грамоте или документе о принятии или утверждении такая организация заявляет о сфере своей компетенции в отношении вопросов, регулируемых настоящей Конвенцией. Такая организация также сообщает депозитарию о любом соответствующем изменении сферы своей компетенции.

4. Настоящая Конвенция открыта для присоединения любого государства или любой региональной организации экономической интеграции, по меньшей мере одно из государств-членов которой является Участником настоящей Конвенции. Документы о присоединении сдаются на хранение Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций. При присоединении региональная организация экономической интеграции заявляет о сфере своей компетенции в отношении вопросов, регулируемых настоящей Конвенцией. Такая организация также сообщает депозитарию о любом соответствующем изменении сферы своей компетенции.

Статья 65 Вступление в силу

1. Настоящая Конвенция вступает в силу на девяностый день после даты сдачи на хранение сороковой ратификационной грамоты или документа о принятии, утверждении или присоединении. Для цели настоящего пункта любая такая грамота или документ, сданные на хранение региональной организацией экономической интеграции, не рассматриваются в качестве дополнительных к грамотам или документам, сданным на хранение государствами - членами этой организации.

2. Для каждого государства или региональной организации экономической интеграции, которые ратифицируют, принимают, утверждают настоящую Конвенцию или присоединяются к ней после сдачи на хранение сороковой ратификационной грамоты или документа о таком действии, настоящая Конвенция вступает в силу на тридцатый день после даты сдачи на хранение таким государством или организацией соответствующей грамоты или документа или в дату вступления настоящей Конвенции в силу в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, в зависимости от того, что наступает позднее.

Статья 66 Поправки

1. По истечении пяти лет после вступления в силу настоящей Конвенции Государство-участник может предложить поправку и направить ее Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций, который затем препровождает предлагаемую поправку Государствам-участникам и Конференции Государств - участников Конвенции в целях рассмотрения этого предложения и принятия решения по нему. Конференция прилагает все усилия для достижения консенсуса в отношении каждой поправки. Если все возможности для достижения консенсуса были исчерпаны и согласие достигнуто не было, то в качестве последнего средства для принятия поправки устанавливается требование о большинстве, составляющем две трети голосов Государств- участников, присутствующих и участвующих в голосовании на заседании Конференции.

2. В вопросах, входящих в сферу их компетенции, региональные организации экономической интеграции осуществляют свое право голоса согласно настоящей статье, располагая числом голосов, равным числу их государств-членов, являющихся Участниками настоящей Конвенции. Такие организации не осуществляют свое право голоса, если их государства-члены осуществляют свое право голоса, и наоборот.

3. Поправка, принятая в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, подлежит ратификации, принятию или утверждению Государствами- участниками.

4. Поправка, принятая в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, вступает в силу в отношении Государства-участника через 90 дней после даты сдачи им на хранение Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций ратификационной грамоты или документа о принятии или утверждении такой поправки.

5. Когда поправка вступает в силу, она становится обязательной для тех Государств-участников, которые выразили согласие быть связанными ею. Другие Государства-участники продолжают быть связанными положениями настоящей Конвенции и любыми поправками, ратифицированными, принятыми или утвержденными ими ранее.

Статья 67 Денонсация

1. Государство-участник может денонсировать настоящую Конвенцию путем направления письменного уведомления Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций. Такая денонсация вступает в силу по истечении одного года после даты получения уведомления Генеральным секретарем.

2. Региональная организация экономической интеграции перестает быть Участником настоящей Конвенции, когда все ее государства-члены денонсировали настоящую Конвенцию.

3. Денонсация настоящей Конвенции в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи влечет за собой денонсацию любых протоколов к ней.

Статья 68 Депозитарий и языки

1. Депозитарием настоящей Конвенции назначается Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций.

2. Подлинник настоящей Конвенции, английский, арабский, испанский, китайский, русский и французский тексты которой являются равно аутентичными, сдается на хранение Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций.

В УДОСТОВЕРЕНИЕ ЧЕГО нижеподписавшиеся полномочные представители, должным образом уполномоченные на то своими правительствами, подписали настоящую Конвенцию¹.

___________________
Специальный комитет по разработке всеобъемлющей международной конвенции о противодействии использованию информационно-коммуникационных технологий в преступных целях представил примечания для толкования по статьям 2, 17, 23 и 35 настоящей Конвенции в приложении к докладу о работе его возобновленной заключительной сессии, состоявшейся 29 июля – 9 августа 2024 года в Нью-Йорке.

Приложение

Примечания для толкования по конкретным статьям Конвенции Организации Объединенных Наций против киберпреступности; укрепление международного сотрудничества в борьбе с определенными преступлениями, совершаемыми с использованием информационно-коммуникационных систем, и в обмене доказательствами в электронной форме, относящимися к серьезным преступлениям

Статья 2

1. В определение термина "поставщик услуг" в подпункте (е) (ii) статьи 2 включены те организации, которые хранят или иным образом обрабатывают электронные данные от имени пользователей услуг, указанных в подпункте (i). Например, согласно этому определению, к поставщикам услуг относятся как структуры, обеспечивающие хостинг и кэширование, так и структуры, обеспечивающие подключение к сети. При этом лица, которые просто пользуются услугами хостинговой компании для размещения своих сайтов, не подпадают под это определение.

2. Государства-участники не обязаны дословно воспроизводить в своем внутреннем законодательстве те же термины, определения которых даны в статье 2 конвенции, при условии, что их законодательство охватывает эти понятия таким образом, что это соответствует принципам и целям конвенции и обеспечивает эквивалентные рамки для ее осуществления.

Статья 17

3. В рамках конвенции правонарушение считается правонарушением в соответствии со статьей 17 только в том случае, если основным правонарушением является правонарушение, признанное таковым в соответствии со статьями 7-16 конвенции.

Статьи 23 и 35 — относительно термина "расследование"

4. Под "уголовными расследованиями" понимаются ситуации, когда фактические обстоятельства дают разумные основания полагать, что совершено или совершается уголовное правонарушение (включая правонарушение, предусмотренное в статье 19 конвенции), в том числе когда расследование направлено на то, чтобы остановить соответствующее преступление или воспрепятствовать его совершению.

Статья 35

5. Вне рамок конвенции государства-участники могут осуществлять международное сотрудничество друг с другом в соответствии со своими международными обязательствами в любых других формах, допускаемых внутренним законодательством запрашиваемого государства-участника, применимыми договорами о взаимной правовой помощи или эквивалентными договоренностями.

"Қазақстан Республикасының халықаралық шарттары туралы" Қазақстан Республикасы Заңының 8-бабының 1) тармақшасына сәйкес ҚАУЛЫ ЕТЕМІН:

1. Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Ассамблеясы 2024 жылғы 24 желтоқсанда Нью-Йорк қаласында қабылдаған қоса беріліп отырған Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланылып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жататын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясының жобасы мақұлдансын.

2. Қазақстан Республикасы Ішкі істер министрінің бірінші орынбасары Бауыржан Төлегенұлы Әленовке Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланылып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жататын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясына қол қоюға өкілеттік берілсін.

3. Осы Жарлық қол қойылған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі.

Қазақстан Республикасының
Президенті

Қ.Тоқаев

Қазақстан Республикасы
Президентінің
2025 жылғы 24 қазандағы
№ 1067 Жарлығымен
МАҚҰЛДАНҒАН

Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы;

ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланылып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жататын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасудахалықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясы

Бас Ассамблея,

ақпараттық-коммуникациялық технологияларды қылмыстық мақсаттарда пайдалануға қарсы іс-қимыл туралы жан-жақты қамтылған халықаралық конвенцияны әзірлеу үшін барлық өңірлерді білдіретін ашық құрамдағы сарапшылардың арнаулы үкіметаралық комитетін құрған өзінің 2019 жылғы 27 желтоқсандағы 74/247 қарарына сілтеме жасай отырып, қолданыстағы халықаралық құжаттарды және ұлттық, өңірлік және халықаралық деңгейлерде қабылданатын ақпараттық-коммуникациялық технологияларды қылмыстық мақсаттарда пайдалануға қарсы күрестегі күш-жігерді, атап айтқанда, киберқылмыс проблемасына жан-жақты зерттеу жүргізу үшін Ашық құрам сарапшыларының үкіметаралық тобының жұмысын және жұмыс қорытындыларын толық көлемде ескере отырып,

Ақпараттық-коммуникациялық технологияларды қылмыстық мақсаттарда пайдалануға қарсы іс-қимыл туралы жан-жақты қамтылған халықаралық конвенцияны әзірлеу жөніндегі арнаулы комитеттің өз жұмысын Нью-Йорк пен Венада жүргізетіні және оны 2022 жылғы қаңтарда конвенция жобасын Бас Ассамблеяға оның жетпіс сегізінші сессиясында ұсыну үшін бастайтыны туралы қаулы еткен өзінің 2021 жылғы 26 мамырдағы 75/282 қарарына да сілтеме жасай отырып,

киберқылмыстың алдын алуда және оған қарсы күресте оның теріс экономикалық және әлеуметтік салдарына және орнықты дамуға және құқық үстемдігін бекітуге кедергі келтіру қабілетіне байланысты халықаралық ынтымақтастықты нығайтудың кідіріссіз қажеттігіне нық сенімде бола отырып,

Біріккен Ұлттар Ұйымының киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелерді пайдаланып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға қатысты электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясы киберқылмыстардың алдын алуда және оларға қарсы күресте және ақшаны жылыстатуды, сыбайлас жемқорлықты, террористік актілерді, адам саудасын, көшіп-қонушыларды заңсыз әкелуді, атыс қаруы, оның құрамдас бөліктері, компоненттері мен оқ-дәрілерінің айналымын, есірткінің заңсыз айналымын және мәдени құндылықтардың заңсыз айналымын қоса алғанда, ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланыла отырып жасалуы мүмкін қылмыстардың кең ауқымына жататын электрондық нысандағы дәлелдемелерді уақтылы және занды түрде жинауды және бірлесіп пайдалануды қамтамасыз етуде халықаралық ынтымақтастықтың тиімді құралы мен қажетті құқықтық негізі болатынына да нық сенімді бола отырып,

Вьетнамда үкіметіне Конвенцияға қол қою рәсімін өзінде өткізу туралы ұсынысы үшін ризашылық білдіре отырып,

1. Арнаулы комитет Бас Ассамблеяға Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланыла отырып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жататын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясы жобасының түпкілікті мәтінін оны қарау және шешім қабылдау үшін ұсынған Жан-жақты қамтылған халықаралық конвенцияны әзірлеу жөніндегі арнаулы комитеттің ақпараттық- коммуникациялық технологияларды қылмыстық мақсаттарда пайдалануға қарсы іс-қимыл туралы баяндамасын, оның қайта жалғастырылған қорытынды сессиясының жұмысы туралы назарға алады және Арнаулы комитеттің жұмысын жоғары бағалайды;

2. осы қарарға қоса беріліп отырған Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланыла отырып жасалған белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жасалатын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясын қабылдайды және оны 2025 жылы Ханойда, ал одан кейін 2026 жылғы 31 желтоқсанға дейін Нью-Иоркте Біріккен Ұлттар Ұйымының орталық мекемелерінде қол қою үшін ашады;

3. барлық мемлекетті және құзыретті өңірлік экономикалық интеграция ұйымдарын Конвенцияның күшіне барынша жылдам енуін қамтамасыз ету оған мүмкіндігінше жылдам қол қоюға және оны ратификациялауға табандылықпен шақырады;

4. Конвенцияға сәйкес құрылатын Қатысушы мемлекеттердің конференциясы өзгеше шешім қабылдағанға дейін Конвенцияның 56-бабында аталған шотқа Біріккен Ұлттар Ұйымының Есірткі және қылмыс жөніндегі басқармасы билік ететін болады деп қаулы етеді және мүше мемлекеттерді жоғарыда аталған шотқа Конвенцияны ратификациялауға және жүзеге асыруға дайындау үшін дамушы елдер мен экономикасы өтпелі елдерге қажет болуы мүмкін техникалық көмек көрсету мақсатында тиісті ерікті жарналар енгізуді бастауға шақырады;

5. Арнаулы комитет Бас Ассамблеяның 74/247 және 75/282 қарарларына сәйкес Конвенцияны толықтыратын және атап айтқанда, тиісінше жағдайларда қосымша қылмыстық құқық бұзушылықтарға қатысты хаттама жобасы бойынша келіссөздер жүргізу мақсатымен өз жұмысын mutatis mutandis жалғастырады және бұл үшін ұзақтығы 10 күн болатын екі сессия шақырылады, оның біріншісі Конвенцияны Бас Ассамблея қабылдағаннан кейін екі жыл өткеннен кейін, ал екіншісі келесі күнтізбелік жылы тиісінше Вена мен Нью-Йорк қалаларында өтеді; жұмыс қорытындыларын Конвенцияға қатысушы мемлекеттердің конференциясының назарына ұсыну мақсатымен Конвенцияның 57-бабы 5-тармағының (g) тармақшасы мен 61 және 62- баптарына сәйкес оны қарау және одан әрі шаралар қабылдау үшін деп қаулы етеді;

6. бұдан әрі Арнаулы комитет 74/247 және 75/282 қарарларына сәйкес, Конвенция қабылданғаннан кейін бір жыл өткен соң Конференцияға өзінің бірінші сессиясында қарауы үшін ұсынылатын Конвенцияға қатысушы мемлекеттер конференциясының рәсімі қағидаларының және Конвенцияның 57-бабында көрсетілген басқа да қағидалардың жобаларын дайындау үшін Венада ұзақтығы бес күн болатын mutatis mutandis сессиясын өткізуімен Конвенцияны әзірлеуге байланысты өз міндеттерін орындауды аяқтайды деп қаулы етеді;

7. мүше мемлекеттерді дамушы елдер өкілдерінің, әсіресе Венада тұрақты өкілдігі жоқ елдердің, Арнайы комитеттің жұмысына қатысуын қаржыландыруды қамтамасыз ету үшін оның ішінде олардың жол жүру және тұру шығыстарын жабу арқылы Біріккен Ұлттар Ұйымының Есірткі және қылмыс жөніндегі басқармасы үшін ерікті жарналар енгізуге табандылықпен шақырады;

8. Конвенцияға қатысушы мемлекеттердің конференциясынан киберқылмыс саласындағы технологиялық өзгерістерді қадағалауды, тиісті шаралар ұсынуды, қиындықтар мен практиканың табысты түрлері туралы тәжірибе мен ақпарат алмасу үшін киберқылмыс мәселелері жөніндегі ұлттық үйлестірушілердің өңірлік және халықаралық кеңестерін өткізуге жәрдемдесуді және басқа да құзыретті үкіметаралық органдар жүргізіп жатқан тиісті жұмыспен өзара байланысты қамтамасыз етуді сұрайды;

9. Бас хатшыдан Біріккен Ұлттар Ұйымының Есірткі және қылмыс жөніндегі басқармасына Конвенцияға қатысушы мемлекеттер конференциясының хатшылық функцияларын жүзеге асыруын және Конвенцияның 58-бабына сәйкес оның тапсырмаларын орындауын сұрайды;

10. Бас хатшыдан Конвенцияның жедел күшіне енуіне тиімді ықпал етуі мен Конвенцияға қатысушы мемлекеттер конференциясының хатшылық функцияларын атқаруы үшін, сондай-ақ жоғарыдағы 5 және 6-тармақтарға сәйкес Арнаулы комитеттің жұмысына қолдау көрсетуі үшін Біріккен Ұлттар Ұйымының Есірткі және қылмыс жөніндегі басқармасына қажетті ресурстар бөлуін де сұрайды;

11. бұдан әрі Бас хатшыдан Конвенцияның жедел күшіне енуіне жәрдемдесу үшін жүргізіліп жатқан іс-шаралар туралы баяндаманы Бас Ассамблеяның сексенінші сессиясына ұсыну үшін дайындауын сұрайды;

12. киберқылмыс проблемасына және Конвенцияның оны болғызбаудағы және жолын кесудегі рөліне назар аудару үшін 24 желтоқсанды Халықаралық киберқылмысқа қарсы күрес күні деп жариялау керек екенін қаулы етеді.

	55-ші (қайта жалғастырылған)
	жалпы отырыс
	2024 жылғы 24 желтоқсан

Қосымша

Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланылып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жататын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясы

Кіріспе

Осы Конвенцияға қатысушы мемлекеттер

Біріккен Ұлттар Ұйымының Жарғысында жарияланған мақсаттар мен қағидаттарды назарға ала отырып,

ақпараттық-коммуникациялық технологиялар қоғамның дамуына жәрдемдесуге қабілетті орасан зор әлеуетке ие бола отырып, қылмыскерлерге жаңа мүмкіндіктер ашатынын, қылмыстық іс-әрекеттің ауқымы мен алуан түрлілігін ұлғайтуға ықпал ете алатынын және мемлекеттер, кәсіпорындар және жалпы алғанда адамдар мен қоғамның әл-ауқаты үшін теріс салдарға алып келетінін атап көрсете отырып,

адам саудасы, көшіп-қонушыларды заңсыз әкелу, атыс қаруын, оның құрамдас бөліктерін, компоненттері мен оқ-дәрілерін заңсыз жасау және олардың айналымы, есірткінің заңсыз айналымы және мәдени құндылықтардың заңсыз айналымы сияқты терроризмге және трансұлттық ұйымдасқан қылмысқа байланысты құқық бұзушылықтарды қоса алғанда, ақпараттық-коммуникациялық жүйелерді пайдалану қылмыстық құқық бұзушылықтардың ауқымына, жасалу жылдамдығына және көлеміне елеулі түрде әсер ете алатынына алаңдаушылық білдіре отырып,

қоғамды киберқылмыстан қорғауға бағытталған қылмыстық сот төрелігі саласындағы жаһандық саясатты, атап айтқанда, тиісті заңнаманы қабылдау, қылмыстардың жалпы құрамын және процестік өкілеттіктерді белгілеу және осындай әрекет неғұрлым тиімді алдын алу және оған ұлттық, өңірлік және халықаралық деңгейлерде қарсы іс-қимыл жасау мақсатында халықаралық ынтымақтастықты нығайту жолымен бірінші кезектегі тәртіппен жүзеге асыру қажеттігіне сенімді бола отырып,

киберқылмысқа қатысы бар адамдарды, олар қай жерде жасалса да, сол қылмыстары үшін қылмыстық қудалау арқылы оларды қауіпсіз пана іздеуден айыруға шешім қабылдай отырып,

ішкі заңнаманы және құқықтық нормаларды жетілдіру және киберқылмысқа қарсы іс-қимыл үшін ұлттық органдардың әлеуетін арттыру мақсатында елдерге, әсіресе дамушы елдерге олардың өтініші бойынша өзара келісілген шарттарда технологиялар беруді қоса алғанда, мемлекеттер арасында, атап айтқанда, техникалық көмек көрсету және әлеуетті нығайту арқылы киберқылмыстың барлық нысанында, оның ішінде киберқылмысқа қарсы іс-қимыл үшін ұлттық органдардың әлеуетін арттыру оның ішінде қылмыстардың алдын алу, анықтау және тергеп-тексеру және олар үшін қылмыстық қудалау арқылы, үйлестіру мен ынтымақтастықты кеңейту қажеттігін баса көрсете отырып, осыған байланысты Біріккен Ұлттар Ұйымының рөлін ерекше атап өте отырып,

киберқылмыс құрбандары санының артып келе жатқанын, осы құрбандар үшін әділ сот төрелігін қамтамасыз етудің маңыздылығын және осы Конвенцияда қамтылған қылмыстардың алдын алу және оларға қарсы күрес шараларын жүзеге асыру кезінде осал жағдайдағы адамдардың қажеттіліктерін ескеру қажеттілігін тани отырып,

киберқылмыс нәтижесінде алынған мүліктің халықаралық аударымдарын неғұрлым тиімді етіп алдын алуға, анықтауға және жолын кесуге және осы Конвенцияға сәйкес осындай қылмыс деп танылған қылмыстардан түскен кірістерді алып қою және қайтару мәселелерінде халықаралық ынтымақтастықты нығайтуға шешім қабылдай отырып,

киберқылмыстың алдын алу және оған қарсы күрес барлық мемлекеттің міндеті екенін және осы саладағы өз күш-жігерінің тиімділігін қамтамасыз ету үшін олар тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдардың, сондай-ақ үкіметтік емес ұйымдардың, азаматтық қоғам ұйымдарының, ғылыми мекемелер мен жеке сектор құбұрылымдарының қолдауымен және қатысуымен бір-бірімен ынтымақтасуға тиіс екенін назарға ала отырып,

ішкі заңнамаға сәйкес осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу және оларға қарсы күрес бойынша барлық тиісті әрекетте гендерлік факторларды ескерудің маңыздылығын тани отырып,

құқық қолдану міндеттерінің шешімін табу және қолданыстағы халықаралық және өңірлік құжаттарда бекітілген адам құқықтары мен негізгі бостандығын құрметтеуді қамтамасыз ету қажеттілігін ескере отырып,

адамдардың жеке өміріне еріксіз немесе заңсыз араласудан қорғалу құқығын және дербес деректерді қорғаудың маңыздылығын тани отырып,

Біріккен Ұлттар Ұйымының Есірткі және қылмыс жөніндегі басқармасының және басқа да халықаралық және өңірлік ұйымдардың киберқылмыстың алдын алу және оған қарсы күрестегі жұмысын жоғары бағалай отырып,

Бас Ассамблеяның 2019 жылғы 27 желтоқсандағы 74/247 және 2021 жылғы 26 мамырдағы 75/282 қарарларына сілтеме жасай отырып,

қылмыстық-құқықтық мәселелердегі ынтымақтастық туралы қолданыстағы халықаралық және өңірлік конвенциялар мен шарттарды, сондай-ақ Біріккен Ұлттар Ұйымына мүше мемлекеттер арасында қолданыстағы осыған ұқсас шарттарды назарға ала отырып,

төмендегілер туралы келісті:

I тарау

Жалпы ережелер

1-бап

Мақсаттар

Осы Конвенцияның мақсаттары:

a) киберқылмыстың алдын алудың және оған қарсы күрестің тиімділігі мен нәтижелілігін арттыруға бағытталған шараларды қабылдауға және нығайтуға жәрдемдесу;

b) киберқылмыстың алдын алуда және оған қарсы күресте халықаралық ынтымақтастықты көтермелеу, жеңілдету және нығайту;

c) киберқылмыстың алдын алу және оған қарсы күресу мақсатында, әсіресе дамушы елдердің мүддесі үшін техникалық көмекті және әлеуетті қалыптастыруды көтермелеу, жеңілдету және қолдау.

2-бап

Терминдер

Осы Конвенцияның мақсаттары үшін:

a) "ақпараттық-коммуникациялық жүйе" бір немесе бірнеше құрылғы бағдарлама командасы бойынша электрондық деректерді жинауды, сақтауды және автоматты түрде өңдеуді жүргізетін кез келген құрылғыны немесе біріктірілген немесе өзара байланысты құрылғылардың тобын білдіреді;

b) "электрондық деректер" ақпараттық-коммуникациялық жүйенің жұмысы нәтижесінде қандай да бір функцияны орындайтын тиісті бағдарламаны қоса алғанда, фактілерді, ақпаратты немесе тұжырымдамаларды ақпараттық-коммуникациялық жүйеде өңдеуге жарамды нысанда кез келген ұсынуды білдіреді;

c) "трафик туралы деректер" ақпараттық-коммуникациялық жүйе арқылы жүзеге асырылатын хабарға жататын, коммуникациялық тізбектің құрамдас бөлігі болып табылатын ақпараттық-коммуникациялық жүйемен генерацияланатын және хабардың көзін, адресатын, бағытын, уақытын, күнін, мөлшері мен ұзақтығын немесе базалық қызмет типін көрсететін кез келген электрондық деректерді білдіреді;

d) "мазмұн туралы деректер" абоненттік деректер мен трафик туралы деректерден басқа, ақпараттық-коммуникациялық жүйе арқылы берілген деректердің мазмұнына қатысты кез келген электрондық деректерді, атап айтқанда бейнелерді, мәтіндік хабарларды, дауыстық хабарларды, аудиожазбаны және бейнежазба білдіреді;

e) "көрсетілетін қызметтерді ұсынушы" мыналарды:

I. өзі көрсететін қызметтерді пайдаланушыларға ақпараттық- коммуникациялық жүйені пайдалану арқылы ақпарат алмасу мүмкіндігін қамтамасыз ететін; немесе

II. осындай коммуникациялық қызметтерді көрсетушінің немесе осындай қызметтерді пайдаланушылардың атынан электрондық деректерді өңдеуді немесе сақтауды жүзеге асыратын кез келген мемлекеттік немесе жеке құрылымды білдіреді;

f) "абоненттік деректер" трафик немесе мазмұн туралы деректерден басқа, қызметтерді көрсетушіде болатын өз абоненттері туралы кез келген мәліметті білдіреді, олардың көмегімен мыналарды айқындауға болады:

I. пайдаланылатын коммуникациялық қызметтің түрі, оған байланысты қабылданған техникалық қамтамасыз ету шаралары және қызмет көрсету кезеңі;

II. абоненттің жеке басы, оның пошталық немесе географиялық мекенжайы, телефон нөмірі немесе басқа да байланыс құралы, қызмет көрсету туралы келісім немесе уағдаластық негізінде болатын есеп айырысу немесе төлем деректемелері;

III. қызмет көрсету туралы келісім немесе уағдаластық негізінде болатын коммуникациялық жабдық орнатылатын жер туралы кез келген басқа да мәліметтер;

g) "дербес деректер" айқындалған немесе айқындалатын жеке тұлғаға қатысты кез келген ақпаратты білдіреді;

h) "елеулі қылмыс" кемінде торт жыл болатын ең жоғары мерзімге бас бостандығынан айырумен немесе неғұрлым қатаң жазамен жазаланатын қылмысты білдіреді;

i) "мүлік" виртуалды активтерді қоса алғанда, зат немесе құқықтар түрінде болатын материалдық немесе материалдық емес, жылжымалы немесе жылжымайтын кез келген активтерді, сондай-ақ осындай активтерге құқықты немесе ондағы мүдделілікті растайтын занды құжаттарды немесе актілерді білдіреді;

j) "қылмыстан түскен кірістер" қандай да бір қылмыс жасау салдарынан тікелей немесе жанама түрде иемденген немесе алынған кез келген мүлікті білдіреді;

k) "тоқтатып қою" немесе "тыйым салу" мүлікті беруге, түрлендіруге, иеліктен шығаруға немесе жылжытуға уақытша тыйым салуды не соттың немесе басқа да құзыретті органның қаулысы бойынша оны сақтауды немесе бақылауды уақытша жүзеге асыруды білдіреді;

l) "тәркілеу" соттың немесе басқа құзыретті органның қаулысы бойынша мүліктен түпкілікті айыруды білдіреді;

m) "негізгі қылмыс" соның салдарынан осы Конвенцияның 17-бабында көрсетілген қылмыстар жасалуы мүмкін кірістер алынған кез келген қылмысты білдіреді;

n) "экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымы" қандай да бір өңірдің егеменді мемлекеттері құрған, оған мүше мемлекеттер осы Конвенцияда реттелетін мәселелер бойынша өкілеттіктер берген және оның ішкі рәсімдеріне сәйкес осы Конвенцияға қол қоюға, ратификациялауға, қабылдауға, бекітуге немесе оған қосылуға тиісті түрде уәкілеттік берілген ұйымды білдіреді; осы Конвенциядағы "Қатысушы мемлекеттер" деген сілтемелер өз құзыреті шегінде осындай ұйымдарға қатысты болады;

o) "төтенше жағдай" кез келген жеке тұлғаның өміріне немесе қауіпсіздігіне айтарлықтай және болмай қоймайтын қауіп төнетін жағдайды білдіреді.

3-бап

Қолданылу аясы

1. Осы Конвенция, егер онда өзгеше көрсетілмесе:

a) осы Конвенцияға сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық деп танылған осындай қылмыстардың алдын алумен, тергеп-тексеруге және тоқтатып қоюды, тыйым салуды, тәркілеу мен осындай құқық бұзушылықтардан түскен кірістерді қайтаруды қоса алғанда, оларды қудалауға;

b) осы Конвенцияның 23 и 35-баптарында көзделгендей қылмыстық тергеп-тексеру немесе сот ісін жүргізу мақсаты үшін дәлелдемелерді электрондық нысанда жинауға, алуға, сақтауға және беруге қолданылады.

4-бап

Біріккен Ұлттар Ұйымының басқа конвенциялары мен хаттамаларына сәйкес танылған қылмыстар

1. Қатысушы мемлекеттер қатысушылары болып табылатын Біріккен Ұлттар Ұйымының басқа да қолданылатын конвенциялары мен хаттамаларын жүзеге асыру кезінде олар осы конвенциялар мен хаттамаларға сәйкес танылған қылмыстық құқық бұзушылықтар, егер олар ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланыла отырып жасалса, ішкі заңнама бойынша қылмыстық құқық бұзушылықтар деп саналуын қамтамасыз етеді.

2. Осы бапта ештеңе де осы Конвенцияға сәйкес іс-әрекеттерді қылмыстық жазаланатын деп тану ретінде түсіндірілмеуге тиіс.

5-бап

Егемендікті қорғау

1. Қатысушы мемлекеттер өз міндеттемелерін мемлекеттердің егемендік теңдігі мен аумақтың тұтастығы қағидаттарына және басқа мемлекеттердің ішкі істеріне араласпау қағидатына сәйкес осы Конвенцияға сай орындайды.

2. Осы Конвенцияда ештеңе де Қатысушы мемлекетке басқа мемлекеттің аумағында оның ішкі заңнамасына сәйкес осы басқа мемлекет органдарының құзыретіне ғана жататын юрисдикцияны және функцияларды жүзеге асыруға құқық бермейді.

6-бап

Адам құқықтарын сақтау

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенциядан туындайтын өз міндеттемелерін орындау кезінде адам құқықтарының халықаралық құқығы бойынша өздерінің міндеттемелерін сақтауын қамтамасыз етеді.

2. Осы Конвенцияда халықаралық адам құқықтары нормаларына сәйкес адам құқықтары мен негізгі бостандықтарды, сөз бостандығы, ар-ождан, пікір дін немесе наным-сенім бостандықтарын, бейбіт жиналыстар және бірлестіктер бостандықтарын қоса алғанда шектеуге жол береді деп түсіндірілмейді.

II тарау.

Криминалдану

7-бап

Заңсыз қол жеткізу

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес мұндай әрекет тұтастай алғанда немесе оның кез келген бөлігіне қасақана, заңсыз қол жеткізілген кезде қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін қажет болуы мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекет құқық бұзушылық қауіпсіздік шараларын бұзу арқылы, электрондық деректер алу ниетімен немесе өзге де адал емес немесе қылмыстық пиғылы не басқа ақпараттық-коммуникациялық жүйемен қосылған ақпараттық-коммуникациялық жүйеге қатысты жасалуы үшін талап қоя алады.

8-бап

Заңсыз қармау

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес осындай әрекет қасақана және құқыққа сыйымсыз етіп электрондық деректердің ақпараттық-коммуникациялық жүйеге, одан немесе оның ішінде жария берілмеуін, оның ішінде осындай электрондық деректерді тасымалдайтын ақпараттық-коммуникациялық жүйеден электромагниттік сәулеленуді техникалық құралдардың көмегімен жүзеге асырылатын қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекет құқық бұзушылықты арам ниетпен немесе қылмыстық ниетпен не басқа ақпараттық-коммуникациялық жүйемен қосылған ақпараттық-коммуникациялық жүйеге қатысты жасалу талабын қоя алады.

9-бап

Электрондық деректерге әсер ету

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес мұндай әрекеттер қасақана және заңсыз жасалған кезде, электрондық деректерді бұлдіру, жою, бұлдіру, өзгерту немесе бұғаттау ретінде тану үшін қажет болуы мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекет осы баптың 1-тармағында көзделген әрекет елеулі залалға алып келмейтіндей талап қоя алады.

10-бaп

Ақпараттық-коммуникациялық жүйеге әсер ету

Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес мұндай әрекет қасақана және құқыққа сыйымсыз етіп жасалған кезде электрондық деректерді енгізу, беру, бұлдіру, жою, бұзу, өзгерту немесе бұғаттау арқылы ақпараттық-коммуникациялық жүйенің жұмыс істеуіне елеулі кедергі жасауды қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін қажет болуы мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

11-бап

Құрылғыларды құқыққа сыйымсыз пайдалану

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес осындай іс-әрекет қасақана және заңсыз жасалған кезде мыналарды:

a) мыналарды:

1) осы Конвенцияның 7 - 10-баптарына сәйкес қылмыстар деп танылған кез келген қылмысты жасау мақсатында ең алдымен әзірленген немесе соған бейімделген, бағдарламалық қамтылымды қоса алғанда, құрылғыларды; немесе іі) бүкіл ақпараттық-коммуникациялық жүйеге немесе оның кез келген бөлігіне қол жеткізуге мүмкіндік беретін құпия сөзді, қолжетімділік деректемелерін, электрондық қолтаңбаны немесе осыған ұқсас деректерді алу, өндіру, сату, пайдалану үшін иемдену, әкелу, тарату немесе өзгеше тәсілмен беру;

бағдарламалық қамтылымды қоса алғанда, құрылғы немесе қүпия сөз, қолжетімділік деректемелері, электрондық қолтаңба немесе ұқсас деректер осы Конвенцияның 7 - 10-баптарына сәйкес қылмыстар деп танылған кез келген қылмысты жасау мақсатында пайдаланылу ниетімен жасалса; және

b) осы баптың 1-тармағының (а) тармақшасының (і) немесе (іі) тармақшаларында көрсетілген объектілерді осы Конвенцияның 7 - 10- баптарына сәйкес қылмыстар деп танылған кез келген қылмысты жасау мақсатында пайдаланылу ниетімен иеленуді қылмыстық құқық бұзушылықтар деп тану үшін қажетті заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Осы бап осы Конвенцияның 7 - 10-баптарына сәйкес қылмыстар деп танылған кез келген қылмысты жасау мақсатын көздемейтін және мысалы, ақпараттық-коммуникациялық жүйені pұқсатпен сынаумен немесе қорғаумен байланысты болса, 1-тармақта көрсетілген алу, өндіру, сату, пайдалану үшін иемдену, әкелу, тарату немесе өзге түрде беру немесе иелену жағдайларында қылмыстық жауаптылықты белгілейді деп түсіндірілмейді.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет мұндай ескертпе осы баптың 1-тармағының (а) тармақшасының (іі) тармақшасында көрсетілген объектілерді сату, тарату немесе өзге түрде беруге қатысты қолданылмайды деген шартпен осы баптың 1-тармағының ережелерін қолданбау қүқығын өзіне қалдыра алады.

12-бап

Ақпараттық-коммуникациялық жүйені пайдаланып жалған әрекет жасау

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін, мұндай іс-әрекеттер қасақана және құқыққа сыйымсыз етіп жасалған кезде, электрондық деректерді енгізу, өзгерту, жою немесе бұғаттау, тең түпнұсқалы емес деректердің пайда болуына алып келетін, олардың телнұсқалық ретінде қаралуы немесе заңдық мақсаттарда пайдаланылуы ниетімен, бұл деректердің тікелей оқылуға жататынына және олардың түсінікті болып табылатынына қарамастан талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекет алдау ниетінің немесе осыған ұқсас арсыз немесе қылмыстық жасырын ниетінің болуы қылмыстық жауаптылықтың басталу шарты болып табылуын талап ете алады.

13-бап

Ақпараттық-коммуникациялық жүйені пайдаланып жымқыру немесе алаяқтық

Әрбір Қатысушы мемлекет:

a) электрондық деректерді кез келген енгізу, өзгерту, жою немесе бұғаттау;

b) ақпараттық-коммуникациялық жүйенің жұмыс істеуіне кез келген араласу;

c) ақпараттық-коммуникациялық жүйені пайдаланып жасалған және адамды қандай да бір әрекетке немесе әрекетсіздікке итермелейтін, олай болмаған жағдайда бұл адам жасамайтын нақты мән-жайларға қатысты кез келген алдау;

алаяқтықпен немесе өзі үшін немесе басқа адам үшін ақшалай немесе өзге де мүліктік пайданы заңсыз алу арсыз жасырын ниеті арқылы басқа адамды меншігінен айыру мұндай іс-әрекет қасақана және заңсыз жасалғанда өзінің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

14-бап

Интернетке балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды сексуалдық қанау көріністері бар материалдарды орналастыруға байланысты қылмыстар

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес мынадай әрекеттерді:

a) ақпараттық-коммуникациялық жүйенің көмегімен жүзеге асырылатын балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды сексуалдық қанау көріністері бар материалдарды өндіруді, ұсынуды, сатуды, таратуды, беруді, трансляциялауды, көрсетуді, жариялауды немесе өзге де тәсілмен ұсынуды;

b) балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды сексуалдық қанау көріністері бар материалдарды қолға түсіруді немесе сатып алуды не ақпараттық-коммуникациялық жүйенің көмегімен осындай материалдарға қол жеткізуді;

c) ақпараттық-коммуникациялық жүйеде немесе басқа ақпарат тасығышта сақталатын балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды сексуалдық қанау көріністері бар материалдарды иеленуді немесе осындай материалдарды бақылауды;

d) Қатысушы мемлекеттер жекелеген қылмыс деп тануы мүмкін, осы тармақтың (а) - (с) тармақшаларына сәйкес осындай деп танылған қылмыстарды қаржыландыруды мұндай іс-әрекеттер қасақана және заңсыз жасалғанда қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Осы баптың мақсаттары үшін "балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды сексуалдық қанау көріністері бар материалдар" термині көрнекі материалдарды қамтиды және:

a) шынайы түрде сексуалдық әрекеттер жасаған немесе соны имитациялаған;

b) сексуалдық әрекеттер жасаған адамның қасында болған;

c) денесінің интимдік бөліктері негізінен сексуалдық мақсатта көрсетілген; немесе

d) ол азаптауға немесе қатыгез, адамдық қадір-қасиетті қорлайтын қарым- қатынасқа немесе жазалауға үшыраған, 18 жасқа толмаған кез келген адамды бейнелейтін, сипаттайтын немесе көрсететін жазбаша немесе аудиоматериалдарды қамтуы мүмкін және мұндай материалдар сексуалдық сипатта болады.

3. Қатысушы мемлекет осы баптың 2-тармағында аталған материалдарға тек мынадай:

нақты өмір сүретін адамды бейнелейтін, сипаттайтын немесе көрсететін материалдарды жатқызуды талап ете алады.

4. Баланы сексуалдық қорлау актілерін немесе баланы сексуалдық қанауды көрнекі түрде бейнелейтін материалдар. Қатысушы мемлекеттер өздерінің ішкі заңнамасына және қолданылатын халықаралық міндеттемелеріне сәйкес мынадай:

a) балалардың өздерін бейнелейтін материалдарды өздері жасаған әрекеттерінің; немесе

b) осы баптың 2-тармағының (а) - (с) тармақшаларында айтылған материалдарды, егер онда бейнеленген әрекеттер ішкі заңнамаға сәйкес заңды болып табылса және мұндай материалдарды өзара келісу бойынша тиісті адамдар жеке пайдалану үшін ғана сақталатын болса, өзара келісу бойынша өндіруінің немесе беруінің немесе оларды өзара келісу бойынша иеленуінің криминалдануы жоққа шығару үшін шаралар қабылдай алады.

5. Осы Конвенцияда ештеңе баланың құқықтарын едәуір дәрежеде жүзеге асыруға мүмкіндік беретін кез келген халықаралық міндеттемелерді қозғамайды.

15-бап

Балаға қатысты сексуалдық қылмыс жасау мақсатында тиісу немесе сеніміне кіру қарым-қатынасын жасау

1. Әрбір Қатысушы мемлекет ішкі заңнамада анықталғандай қасақана қарым-қатынас жасауды, балаға қатысты сексуалдық қылмыс жасау мақсатында баламен қасақана сөйлесуді, оған тиісуді, сеніміне кіруді немесе ақпараттық-коммуникациялық жүйенің көмегімен онымен қандай да бір уағдаластыққа түсуді, оның ішінде осы Конвенцияның 14-бабына сәйкес осындай деп танылған қылмыстардың кез келгеніне қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін өзінің ішкі заңнамасына сәйкес талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекет осы баптың 1-тармағында көрсетілген қылмыс құрамына оны жасауға бағытталған белгілі бір әрекеттерді енгізуді талап ете алады.

3. Қатысушы мемлекет осы баптың 1-тармағында көзделген қылмыстық жауаптылықты бала деп қабылданатын адамға қатысты жасалған әрекеттер қолдану туралы мәселені қарастыра алады.

4. Қатысушы мемлекеттер осы баптың 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді балалар жасаған жағдайда олардың криминалдануын шығару үшін шаралар қабылдай алады.

16-бап

Интимдік бейнелерді келісуінсіз тарату

1. Әрбір Қатысушы мемлекет мұндай іс-әрекет қасақана және заңсыз жасалғанда адамның интимдік бейнесін сол бейнеде көрсетілген адамның келісуінсіз ақпараттық-коммуникациялық жүйе арқылы сату, тарату, беру, жариялау немесе өзге де тәсілмен ұсыну өзінің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Осы баптың 1-тармағының мақсаттары үшін "интимдік бейне" 18 жастан асқан адамның бейнесі бар, фотоға түсіру немесе бейнетаспаға жазуды қоса алғанда, кез келген тәсілмен жасалған сексуалдық сипаттағы көрнекі жазбаны білдіреді, онда адам денесінің интимдік бөліктері жалаңаш күйінде көрсетіледі немесе сексуалдық әрекеттер жасайды әрі бұл жазба жасалған сәтте құпия болған және қылмыс жасалған уақытта онда бейнеленген адамда немесе адамдарда оның құпия болып қалатынына ақылға қонымды негіз болған.

3. Қатысушы мемлекет егер ішкі заңнама бойынша адамдар сексуалдық қатынасқа түсуге рұқсат етілген жасқа жеткен болса және бейнеде балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды қанау көріністері жоқ болса тиісті жағдайларда интимдік бейне анықтамасын 18 жасқа толмаған адамдардың бейнесіне қолдана алады.

4. Осы баптың мақсаттары үшін интимдік бейнеде көрсетілген 18 жасқа толмаған адам осы Конвенцияның 14-бабына сәйкес балаларды сексуалдық қорлау немесе оларды сексуалдық қанау көріністері бар материал болатын интимдік бейнені таратуға келісім бере алмайды.

5. Қатысушы мемлекет қылмыстық жауаптылықтың басталу шарты ретінде жасырын ниеті зиян келтіру болуын талап ете алады.

6. Қатысушы мемлекеттер өздерінің ішкі заңнамасына және қолданылатын халықаралық міндеттемелеріне сәйкес осы бапқа қатысты мәселелер бойынша басқа да шаралар қабылдай алады.

17-бап

Қылмыстардан түскен табыстарды жылыстату

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасының негіз қалаушы қағидаттарына сәйкес мынадай іс-әрекеттерді:

a) i) егер мүлік қылмыстан түскен табысты білдіретіні белгілі болса бұл мүліктің қылмыстық жолмен табылғанын жасыру немесе бүгіп қалу мақсатында немесе негізгі қылмысқа қатысқан кез келген адамға өзінің әрекеттерінің құқықтық салдарынан құтылып кетуге жәрдемдесу мақсатында мүліктің айырбасталуы немесе берілуі;

ii) егер мүлік қылмыстан түскен табысты білдіретіні белгілі болса оның шынайы сипатын, көзін, орналасқан жерін, билік ету тәсілін, орнын ауыстыруды, мүлікке құқықтарды немесе оның тиесілігін жасыру немесе бүгіп қалу;

b) өз құқықтық жүйесінің негізгі қағидаттарын сақтай отырып:

i) егер мүлікті алу сәтінде мұндай мүлік қылмыстан түскен табысты білдіретіні белгілі болса, мүлікті сатып алу, иелену немесе пайдалану;

ii) осы бапқа сәйкес қылмыс деп танылатын кез келген қылмысты жасау мақсатында қатысу, байланысу немесе сөз байласу, оны жасауға оқталу, сондай-ақ жәрдемдесу, айдап салу, көмектесу немесе кеңес беру жағдайында қасақана жасалса, қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Осы баптың 1-тармағын жүзеге асыру немесе қолдану мақсатында:

a) әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 7 - 16-баптарына сәйкес қылмыс деп танылатын тиісті қылмыстарды негізгі қылмыстар қатарына енгізеді;

b) Қатысушы мемлекеттердің заңнамасында нақты негізгі қылмыстардың тізбесі болған жағдайда, оған осы Конвенцияның 7 - 16-баптарына сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстардың ең кемінде барлығын қамтитын ауқымы енгізіледі;

c) осы тармақтың (b) тармақшасының мақсаттары үшін негізгі қылмыстарға тиісті Қатысушы мемлекеттің юрисдикциясының шегінде де, одан тыс жерде де жасалған қылмыстар кіреді. Алайда қандай да бір Қатысушы мемлекеттің юрисдикциясынан тыс жерде жасалған қылмыстар тиісті іс-әрекет жасалған мемлекеттің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық жазаланатын іс-әрекет болған және осы бап жүзеге асырылатын немесе қолданылатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасына сәйкес сол іс-әрекет жасалған жағдайда қылмыстық жазаланатын іс-әрекет болып табылған жағдайда негізгі қылмыс болып сараланады;

d) әрбір Қатысушы мемлекет осы бап ережелерін жүзеге асыруды қамтамасыз ететін өз заңдарының мәтіндерін, сондай-ақ мұндай заңдарға енгізілетін кез келген кейінгі өзгерістердің мәтіндерін немесе олардың сипаттамасын Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына ұсынады;

e) егер Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасының негіз қалаушы қағидаттарында талап етілсе, осы баптың 1-тармағында көрсетілген қылмыстар негізгі қылмысты жасаған адамдарға қолданылмайды деп көзделуі мүмкін;

f) осы баптың 1-тармағында көрсетілген қылмыс қүрамының элементтері ретіндегі түйсіну, жасырын ниет немесе мақсат істің объективті нақты мән-жайларынан белгіленуі мүмкін.

18-бап

Заңды тұлғалардың жауапкершілігі

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға қатысқаны үшін заңды тұлғалардың жауапкершілігін белгілеу үшін өзінің құқықтық қағидаттарын ескере отырып, талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекеттің құқықтық қағидаттарына байланысты заңды тұлғалардың қылмыстық, азаматтық-құқықтық немесе әкімшілік жауапкершілігі болуы мүмкін.

3. Мұндай жауапкершілік қылмыс жасаған жеке тұлғалардың қылмыстық жауаптылығына нұқсан келтірмей қолданылады.

4. Әрбір Қатысушы мемлекет, атап айтқанда, осы бапқа сәйкес жауапқа тартылатын заңды тұлғаларға тиімді, тепе-тең және тежемелі әсері бар, ақшалай санкцияларды қоса алғанда, қылмыстық немесе қылмыстық емес санкцияларды қолдануды қамтамасыз етеді.

19-бап

Қатысу және оқталу

1. Әрбір Қатысушы мемлекет мұндай іс-әрекет қасақана жасалған жағдайда осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қандай да бір қылмысты жасауға, мысалы сыбайлас, көмекші немесе айдап салушы ретінде кез келген түрде қатысуды мұндай іс-әрекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қандай да бір қылмысты жасауға кез келген оқталуды мұндай іс-әрекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдай алады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қандай да бір қылмысты жасауға дайындықты мұндай іс-әрекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық ретінде тану үшін қажетті заңнамалық және өзге де шараларды қабылдай алады.

20-бап

Ескіру мерзімі

Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес тиісті жағдайларда қылмыстың ауырлығын ескере отырып, осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған кез келген қылмысқа қатысты іс жүргізуді қозғау үшін ұзақ ескіру мерзімін белгілейді және болжам бойынша қылмыс жасаған адам сот төрелігінен жалтарған жағдайларда неғұрлым ұзақ ескіру мерзімін белгілейді немесе ескіру мерзімінің өтуін тоқтата тұру мүмкіндігін көздейді.

21-бап

Қылмыстық кудалау, сот шешімін шығару және санкциялар

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қандай да бір қылмысты жасағаны үшін қылмыстың ауырлығын ескеретін тиімді, тепе-тең және тежеуші әсері бар санкцияларды көздейді.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған сыни ақпараттық инфрақұрылымды қозғайтын мән-жайларды қоса алғанда, қылмыстардың ауырлататын мән-жайларын белгілеу үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдай алады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасында көзделген осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстар үшін адамдарды қылмыстық қудалауға қатысты кез келген дискрециялық құқықтық өкілеттіктерді осы қылмыстарға қатысты құқық қорғау шараларының барынша тиімділігіне қол жеткізу және мұндай қылмыстардың жасалуына жол бермеу қажеттілігін тиісінше ескере отырып пайдаланылуын қамтамасыз етуге ұмтылады.

4. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына және Қатысушы мемлекет қолданатын халықаралық міндеттемелеріне сәйкес осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстар үшін қудаланатын кез келген адамның әділ сот талқылауына және қорғану құқықтарын қоса алғанда, барлық құқық пен кепілдікті пайдалануын қамтамасыз етеді.

5. Осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға қатысты әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес және қорғану құқықтарын тиісінше ескере отырып, сот талқылауына дейін босату туралы шешімдерге немесе шағым беруіне байланысты іс жүргізуді аяқтау туралы шешімдерге байланысты белгіленетін жағдайлар кейінгі қылмыстық іс жүргізу барысында айыпталушының қатысуын қамтамасыз ету қажеттілігін ескеретіндей етіп қамтамасыз ету мақсатында тиісті шараларды қабылдайды.

6. Әрбір Қатысушы мемлекет мұндай қылмыстар үшін сотталған адамдарды мерзімінен бүрын немесе шартты түрде босату мүмкіндігі туралы мәселені қарастыру кезінде тиісті қылмыстардың ауырлығын ескереді.

7. Қатысушы мемлекеттер ішкі заңнамасында осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарды жасағаны үшін айыпталатын балаларды Бала құқықтары туралы конвенция мен оған қолданылатын хаттамалар және басқа да қолданылатын халықаралық немесе өңірлік қүжаттар бойынша міндеттемелерге сәйкес, қорғауға арналған тиісті шаралардың көзделуін қамтамасыз етеді.

8. Осы Конвенцияда қамтылған ештеңе де осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарды және қолданылатын құқықтық қорғану құралдары немесе іс-әрекеттердің заңдылығын айқындайтын басқа құқықтық қағидаттарды қозғамайды әрбір Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасына жатады, ал мұндай қылмыстар үшін қылмыстық қудалау және жазалау осы заңнамаға сәйкес жүзеге асырылады.

III таpay.

Юрисдикция

22-бan

Юрисдикция

1. Әрбір Қатысушы мемлекет мынадай жағдайларда:

a) қылмыс осы Қатысушы мемлекеттің аумағында жасалған; немесе

b) қылмыс жасалған сәтте осы Қатысушы мемлекеттің туы көтерілген кеменің бортында немесе осы Қатысушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес тіркелген әуе кемесінің бортында жасалған осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға қатысты өз юрисдикциясын белгілеу үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды.

2. Осы Конвенцияның 5-бабын сақтай отырып, Қатысушы мемлекет мынадай:

a) қылмыс осы Қатысушы мемлекеттің азаматына қарсы жасалған; немесе

b) қылмысты осы Қатысушы мемлекеттің азаматы немесе оның аумағында тұратын азаматтығы жоқ адам жасаған; немесе

c) қылмыс осы Конвенцияның 17-бабының 1-тармағы (b) тармақшасының (іі) тармақшасына сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстың бірі болып табылып, осы Қатысушы мемлекеттің аумағында осы Конвенцияның 17- бабының 1-тармағының (а) тармақшасының (і) немесе (іі) тармақшасына не (b) тармақшасының (і) тармақшасына сәйкес қылмыс деп танылған қылмысты жасау мақсатында оның аумағынан тыс жерде жасалған; немесе

d) қылмыс осы Қатысушы мемлекетке қарсы жасалған жағдайларда кез келген осындай қылмысқа қатысты өз юрисдикциясын белгілеуі мүмкін.

3. Осы Конвенцияның 37-бабы 11-тармағының мақсаттары үшін әрбір Қатысушы мемлекет қылмыс жасады деп болжанатын адам өз аумағында болған және ол адамды тек оның өз азаматы болғаны үшін ғана бермейтін жағдайларда осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға қатысты өз юрисдикциясын белгілеу үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды.

4. Әрбір Қатысушы мемлекет қылмыс жасады деп болжанатын адам өз аумағында болған және ол адамды бермейтін жағдайларда осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға қатысты өз юрисдикциясын белгілеу үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдай алады.

5. Егер осы баптың 1 немесе 2-тармағына сәйкес өз юрисдикциясын жүзеге асыратын Қатысушы мемлекет белгілі бір іс-әрекетке байланысты басқа Қатысушы мемлекеттердің кез келгені тергеп-тексеруді, қылмыстық қудалауды немесе сот талқылауын жүзеге асырып жатқанын туралы хабарлама алса немесе өзгеше түрде білсе, сол Қатысушы мемлекеттердің құзыретті органдары тиісті жағдайларда өз әрекеттерін үйлестіру мақсатында бір-бірімен консультациялар өткізеді.

6. Осы Конвенция жалпы халықаралық құқық нормаларына нұқсан келтірмей Қатысушы мемлекеттің өзінің ішкі заңнамасына сәйкес белгіленген кез келген қылмыстық юрисдикциясының жүзеге асырылуын жоққа шығармайды.

IV таpay.

Процестік шаралар және құқық қолдану

23-бап

Процестік шаралардың қолданылу аясы

1. Әрбір Қатысушы мемлекет нақты қылмыстық тергеп-тексерулерді немесе сот талқылауын жүргізу мақсатында осы тарауда көзделген өкілеттіктер мен рәсімдерді белгілеу үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Осы Конвенцияда өзгеше көзделген жағдайларды қоспағанда, әрбір Қатысушы мемлекет осы баптың 1-тармағында көрсетілген өкілеттіктер мен рәсімдерді мыналарға:

a) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстық құқық бұзушылықтарға;

b) ақпараттық-коммуникациялық жүйе көмегімен жасалған басқа қылмыстық құқық бұзушылықтарға; және

c) кез келген қылмыстық құқық бұзушылыққа қатысты электрондық нысандағы дәлелдемелерді жинауға қатысты қолданады.

3. а) Әрбір Қатысушы мемлекет қылмыстардың немесе қылмыстар санаттарының ауқымы осы Конвенцияның 30-бабында көзделген шаралар қолданылатын қылмыстар ауқымына қарағанда артық шектелмеген жағдайда осы Конвенцияның 29-бабында көзделген шараларды тек осы ескертпеде көрсетілген қылмыстарға немесе қылмыстар санаттарына ғана қолдану құқығын өзіне сақтап қалатыны туралы ескертпе жасай алады. Әрбір Қатысушы мемлекет 29-бапта көрсетілген шараларды барынша кеңінен қолдану мақсатында мұндай ескертпенің қолданылу аясын шектеу мүмкіндігін қарастырады.

b) Егер Қатысушы мемлекеттің осы Конвенция қабылданған сәтте қолданылатын ішкі заңнамасында көзделген шектеулерге байланысты, осы Конвенцияның 29 және 30-баптарында көзделген шараларды мынадай:

i) жабық пайдаланушылар тобына қызмет көрсету үшін пайдаланылатын және

ii) жалпыға бірдей пайдаланылатын коммуникациялық желілерді пайдаланбайтын және жалпыға қолжетімді немесе жеке болса да басқа ақпараттық-коммуникациялық жүйемен байланыспайтын көрсетілетін қызметті жеткізушінің ақпараттық-коммуникациялық жүйесінің шеңберінде берілетін хабарламаларға қатысты қолдануға мүмкіндігі болмаса;

бұл Қатысушы мемлекет мұндай хабарламаларға көрсетілген шараларды қолданбау құқығын өзіне сақтап қала алады. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 29 және 30-баптарында көрсетілген шараларды барынша кеңінен қолдану мақсатында мұндай ескертпенің қолданылу аясын шектеу мүмкіндігін қарастырады.

24-бaп

Шарттар мен кепілдіктер

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы тарауда көрсетілген өкілеттіктер мен рәсімдердің өзінің ішкі заңнамасында көзделген шарттар мен кепілдіктерге сәйкес белгіленуін, жүзеге асырылуын және қолданылуын қамтамасыз етеді, олар адам құқықтары жөніндегі халықаралық құқық бойынша өз міндеттемелеріне сәйкес адам құкықтарын қорғауды қамтамасыз етуге және өзіне тепе-тендік қағидатын қамтуға тиіс.

2. Әрбір Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасына сәйкес мұндай шарттар мен кепілдіктер тиісті рәсімнің немесе өкілеттіктің сипаты ескеріле отырып, басқалармен қатар сот немесе өзге де тәуелсіз тексеруді, құқықтық қорғаудың тиімді құралына құқығын, мұндай өкілеттіктің немесе рәсімнің күшінің аясы мен мерзімін қолдану және шектеу заңдылығының негіздерін қамтиды.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет қоғамдық мүдделерге, атап айтқанда сот төрелігін тиісінше іске асыру мүдделеріне сәйкес келетін дәрежеде осы бапта көзделген өкілеттіктер мен рәсімдердің үшінші тұлғалардың құқықтарына, міндеттеріне және заңды мүдделеріне ықпалын қарастырады.

4. Осы бапқа сәйкес белгіленген шарттар мен кепілдіктер ішкі қылмыстық тергеп-тексеру және талқылау мақсаттары үшін де, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет тарапынан халықаралық ынтымақтастық мақсаттары үшін де ұлттық деңгейде осы тарауда көзделген өкілеттіктер мен рәсімдер қолданылады.

5. Осы баптың 2-тармағында аталған сот немесе өзге де тәуелсіз тексеру деп ұлттық деңгейдегі тексеру түсініледі.

25-бап

Сақталатын электрондық деректердің сақталуын жедел қамтамасыз ету

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің құзыретті органдары ақпараттық-коммуникациялық жүйе сақталатын атап айтқанда, электрондық деректер жоғалуға немесе өзгертуге ерекше сезімтал деп санауға негіз болған жағдайда, трафик туралы деректерді, мазмұны туралы деректерді және абоненттік деректерді қоса алғанда, нақты электрондық деректерді өкім беру арқылы немесе өзге ұқсас түрде жедел сақтауды қамтамасыз ету үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге шараларды қабылдайды.

2. Егер Қатысушы мемлекет осы адамның иелігіндегі немесе бақылауындағы нақты сақталатын электрондық дерекгердің сақталуын қамтамасыз ету туралы қандай да бір адамға өкім беру арқылы осы баптың 1-тармағының ережелерін іске асырса, бұл Қатысушы мемлекет құзыретті органдарға ақпаратты ашуға мүмкіндік беру үшін қажетті 90 күн аспай уақыт кезеңі ішінде осы электрондық деректерді және оның түтастығын сақтауды қамтамасыз етуге сол адамды міндеттеу үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге шараларды қабылдайды. Қатысушы мемлекет мұндай өкім күшінің мерзімін ұзарту мүмкіндігін қарастыра алады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет электрондық деректерді сақтаушыны немесе оның сақталуын қамтамасыз ету жүктелген басқа тұлғаны өзінің ішкі заңнамасында белгіленген мерзім ішінде мұндай рәсімдердің орындалуын құпия сақтауға міндеттеу үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

26-бап

Трафик туралы деректердің сақталуын жедел қамтамасыз ету және ішінара ашу

Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 25-бабына сәйкес сақталуы талап етілетін трафик туралы деректерге қатысты:

a) белгілі бір хабарламаны жіберуге тартылған көрсетілетін қызметті жеткізушілердің қанша болуына қарамастан, трафик туралы деректердің осындай жедел сақталуын қамтамасыз етуге; және

b) осы Қатысушы мемлекеттің құзыретті органына немесе осы құзыретті орган тағайындаған тұлғаға Қатысушы мемлекетке көрсетілетін қызметті көрсетушілерді және хабарлама немесе көрсетілген ақпарат жіберілген жолды анықтауға мүмкіндік беретін трафик туралы деректердің жеткілікті санының жедел ашылуына кепілдік беру үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

27-бап

Аппарат беру туралы өкім

Әрбір Қатысушы мемлекет өз құзыретті органдарына мынадай:

a) өз аумағында жүрген тұлғаға оның иелігіндегі немесе бақылауындағы, ақпараттық-коммуникациялық жүйеде не электрондық деректер тасымалдаушысында сақталатын нақты электрондық деректер ұсыну; және

b) Қатысушы мемлекеттің аумағында өз қызметтерін ұсынатын көрсетілетін қызметті жеткізушіге осы қызметтерге қатысты және оның иелігіндегі немесе бақылауындағы абоненттік деректерді ұсыну өкілдерін беру өкілеттіктерін беру үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

28-бап

Сақталатын электрондық деректерді тінту және алып қою

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өз құзыретті органдарына мыналарға:

a) ақпараттық-коммуникациялық жүйеге, оның бөлігіне және онда сақталған электрондық деректерге; және

b) іздестірілетін электрондық деректер сақталатын мүмкін электрондық деректер тасымалдаушысына осы Қатысушы мемлекеттің аумағында қол жеткізу үшін тінту немесе соған ұқсас іс-шараларды жүргізу өкілеттігін беру үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Егер құзыретті органдар 1-тармақтың (а) тармақшасына сәйкес нақты ақпараттық-коммуникациялық жүйеге немесе онын, бөлігіне тінту жүргізіп, ізделіп отырған электрондық деректер басқа ақпараттық-коммуникациялық жүйеде немесе оның бөлігіне сақталғанына негізді себептер бар болса, әрі ол деректерге бастапқы жүйеден заңды түрде қол жеткізу мүмкін болса, мұндай органдарға сол өзге ақпараттық-коммуникациялық жүйеге де жедел түрде қол жеткізу үшін тінту жүргізуге мүмкіндік беріледі.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет өз құзыретті органдарына осы баптың 1 немесе 2-тармағына сәйкес қол жеткізілген электрондық деректерді алып қою немесе олардың сақталуын қамтамасыз ету өкілеттігін беру үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды. Бұл шараларға мынадай өкілеттіктерді:

a) ақпараттық-коммуникациялық жүйені немесе оның бір бөлігін немесе электрондық деректер тасымалдаушысын алып қою немесе олардың сақталуын қамтамасыз етуді;

b) осындай электрондық деректердің көшірмелерін электрондық нысанда жасауды және сақтауды;

c) тиісті сақталатын электрондық деректердің тұтастығын қамтамасыз етуді;

d) қол жеткізілген ақпараттық-коммуникациялық жүйедегі электрондық деректерді қолжетімсіз етуді немесе жоюды беру кіреді.

4. Әрбір Қатысушы мемлекет өз құзыретті органдарына осы баптың 1 - 3-тармақтарында көрсетілген шараларды жүзеге асыруға жәрдемдесу үшін қажетті мәліметтерді ақылға қонымды шектерде беру мақсатында тиісті ақпараттық-коммуникациялық жүйенің, ақпараттық-телекоммуникациялық желінің немесе олардың құрамдас бөліктерінің жұмыс істеуі немесе ондағы электрондық деректерді қорғау үшін қолданылатын шаралар туралы білімі бар кез келген тұлғаны тарту, өкілеттігін беру үшін қажетті заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

29-бап

Трафик туралы деректерді нақты уақыт режимінде жинау

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өз құзыретті органдарына мынадай өкілеттіктерді:

a) сол Қатысушы мемлекет аумағында техникалық құралдарды пайдаланып жинауды немесе жазуды; және

b) өздерінің техникалық мүмкіндіктері шегінде міндеттеуді көрсетілетін қызметті жеткізушілерді:

i) сол Қатысушы мемлекет аумағында техникалық құралдарды пайдаланып жинауды немесе жазуды; немесе

j) құзыретті органдармен ынтымақтасуға және оларға жинауға немесе жазуға көмектесуді өздерінің техникалық мүмкіндіктері шегінде міндеттеуді;

нақты уақыт режимінде ақпараттық-коммуникациялық жүйе арқылы берілетін нақты хабарламаларға қатысты трафик туралы деректерді жинауды беру үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Егер қандай да бір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі құқықтық жүйесінің қағидаттарына байланысты осы баптың 1-тармағын (а) тармақшасында көрсетілген шараларды қабылдай алмаса, онда ол өз аумағында нақты хабарламаларға қатысты трафик туралы деректерді нақты уақыт режимінде техникалық құралдарды пайдаланып жинауды немесе жазуды қамтамасыз ету үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдай алады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет қызметті жеткізушілерді осы байта көзделген кез келген өкілеттіктерді жүзеге асыру фактісі мен ол туралы кез келген ақпараттың құпиялығын сақтауын міндеттеу үшін көрсетілетін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

30-бап

Мазмұны туралы деректерді қолға түсіру

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасында айқындалатын бірқатар елеулі қылмыстық құқық бұзушылыққа байланысты өз құзыретті органдарына мынадай өкілеттіктерді:

a) сол Қатысушы мемлекет аумағында техникалық құралдарды пайдаланып жинауды немесе жазуды және

b) көрсетілетін қызметті көрсетушілерді:

i) сол Қатысушы мемлекеттің аумағында техникалық құралдарды пайдаланып жинауды немесе жазуды немесе

ii) құзыретті органдармен ынтымақтасуға және оларға жинауға немесе жазуға көмектесуді өздерінің техникалық мүмкіндіктері шегінде міндеттеуді;

нақты уақыт режимінде ақпараттық-коммуникациялық жүйе арқылы берілетін нақты хабарламалардың мазмұны туралы деректерді жинау үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

2. Егер қандай да бір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі құқықтық қағидаттарына байланысты осы баптың 1-тармағының (а) тармақшасында көрсетілген шараларды қабылдай алмаса, онда ол өз аумағында нақты хабарламалардың мазмұны туралы деректерді нақты уақыт режимінде техникалық құралдарды пайдаланып жинауды немесе жазуды қамтамасыз ету үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдай алады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет осы бапта көзделген өкілеттіктерді жүзеге асыру фактісі мен оған қатысты кез келген ақпараттың қүпия сақталуын қамтамасыз ету үшін қызмет көрсетушілерді міндеттеу жөніндегі қажетті заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды

31-бап

Қылмыстардан түскен табыстарды тоқтатып қою, оған тыйым салу және тәркілеу

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі құқықтық жүйесінің аясында барынша дәрежеде мүмкіндігінше мыналарды:

a) осы Конвенцияға сәйкес қылмыстардан түскен табыстар деп танылған табыстарды немесе құны осындай табыстарға сәйкес келетін мүлікті;

b) осы Конвенцияға сәйкес қылмыстардан түскен табыстар деп танылған, қылмыстарды жасау кезінде пайдаланылған немесе пайдалануға арналған мүлікті, жабдықты және басқа да құралдарды тәркілеу мүмкіндігін қамтамасыз ету үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет кейіннен тәркілеу мақсатында осы баптың 1-тармағында тізбеленгендердің кез келгенін анықтауға, іздеуге, тоқтатып қоюға немесе тыйым салуға мүмкіндікті қамтамасыз ету үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес осы баптың 1 және 2-тармақтарында көрсетілген тоқтатып қойылған, тыйым салынған немесе тәркіленген мүлікті құзыретті органдардың басқаруын реттеу үшін талап етілуі мүмкін заңнамалық және өзге де шараларды қабылдайды.

4. Қылмыстардан түскен табыстар ішінара немесе толық басқа мүлікке айналдырылса немесе айырбасталса, онда осы банта көрсетілген шаралар табысқа емес, осындай мүлікке қолданылады.

5. Қылмыстардан түскен табыстар заңды көздерден сатып алынған мүлікке қосылса, онда қылмыстардан түскен табыстардың бағаланған құнына сәйкес келетін мүліктің бөлігі тоқтатып қоюға немесе тыйым салуға қатысты кез келген өкілеттіктерге нұқсан келтірмей тәркіленуге жатады.

6. Қылмыстардан түскен табыстардан қылмыстардан түскен табыстар айналдырылған немесе айырбасталған мүліктен не қылмыстардан түскен табыстар қосылған мүліктен алынған пайдаға немесе басқа да артықшылықтарға да қылмыстардан түскен табыстармен бірдей дәрежеде және соларға қатысты осы бапта көрсетілген шаралар қолданылады.

7. Осы баптың және осы Конвенцияның 50-бабының мақсаттары үшін әрбір Қатысушы мемлекет өз соттарына немесе басқа құзыретті органдарын банктік, қаржылық немесе коммерциялық құжаттарды ұсыну немесе алып қою туралы қаулы шығаруға уәкілетті береді. Қатысушы мемлекет осы тармақтың ережелеріне сәйкес банк құпиясын сақтау қажеттілігіне сілтеме жасай отырып, шаралар қабылдаудан бас тартпайды.

8. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасының қағидаттарына және сот және басқа да талқылаудың сипатына сәйкес келетін дәрежеде қылмыс жасаған адам қылмыстардан түскен болжамды табыстардың немесе тәркіленуге жататын басқа мүліктің заңды шыққан жерін дәлелдеуді талап етуді қарастыра алады.

9. Осы баптың ережелері адал үшінші тұлғалардың құқықтарына нұқсан келтіретіндей етіп түсіндірілмейді.

10. Осы бапта қамтылған ештеңе де Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасының ережелеріне сәйкес айтылған, айқындалатын және жүзеге асырылатын шаралар қағидатты қозғамайды.

32-бап

Соттылығы туралы мәліметтер

Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес осындай деп танылған қылмысқа байланысты қылмыстық іс жүргізу барысында осындай ақпаратты пайдалану үшін қылмыс жасады деп болжанған адамға қатысты басқа мемлекетте бұрын шығарылған кез келген айыптау үкімін тиісті деп санайтын жағдайларда және мақсаттарда есепке алу үшін қажет болуы мүмкін заңнамалық немесе өзге де шараларды қабылдай алады.

33-бап

Куәгерлерді қорғау

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес деп танылған қылмыстар туралы немесе тергеу немесе сот органдарымен, сондай-ақ, қажет болған жағдайда, олардың жақын туыстарымен және басқа да тұлғалармен өзге де түрде ынтымақтаса отырып, адал және ақылға қонымды негізде айғақтар берген немесе ақпарат берген куәларды ықтимал кек алудан немесе қорқытудан тиімді қорғауды қамтамасыз ету үшін әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес және өз мүмкіндіктерінің шегінде тиісті шараларды қабылдайды.

2. Осы баптың 1-тармағында көзделген шаралар айыпталушының құқықтарына, оның ішінде тиісінше талқылау құқығына нұқсан келтірмей, өзгелермен қатар:

a) осындай адамдарды физикалық тұрғыдан қорғау үшін, мысалы, оларды басқа жерге көшіру үшін қажет және іс жүзінде жүзеге асырылатын шамада рәсімдерді белгілеуді және осындай адамдардың жеке басына және орналасқан жеріне қатысты ақпаратты тиісті жағдайларда жария етпеуге рұқсат ететін немесе осындай ақпаратты жария етуге шектеулер белгілейтін ережелерді қабылдауды;

b) айғақтар беру кезінде куәлардың қауіпсіздігін қамтамасыз ететін дәлелдеу қағидаларын, мысалы, бейне байланыс немесе басқа да тиісті құралдар сияқты коммуникациялық технологиялар көмегімен айғақтар беруге рұқсат ететін қағидалар қабылдауды қамти алады.

3. Қатысушы мемлекеттер осы баптың 1-тармағында көрсетілген адамдарды көшіруге қатысты басқа мемлекеттермен келісімдер немесе уағдаластықтар жасасу туралы мәселені қарастырады.

4. Осы баптың ережелері куә болған шамада жәбірленушілерге де қолданылады.

34-бап

Жәбірленушілерге көмек және оларды қорғау

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстардан жәбірленушілерге, әсіресе кек алу немесе қорқыту қаупі төнген жағдайларда көмек пен қорғауды қамтамасыз ету үшін өз мүмкіндіктері шегінде тиісті шараларды қабылдайды.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасын сақтаған жағдайды ескере отырып, осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстардан жәбірленушілердің өтемақыға және шығынды өтеуге қолжетімділігін қамтамасыз ету үшін тиісті рәсімдерді белгілейді.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасы сақталған жағдайда, қорғау құқықтарына нұқсан келтірмейтін тәртіпте құқық бұзушыларға қарсы қылмыстық сот ісін жүргізудің тиісті сатыларында жәбірленушілердің пікірлері мен аландаушылығын баяндауға және қарастыруға мүмкіндік береді.

4. Осы Конвенцияның 14 - 16-баптарына сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға қатысты әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасын сақтаған жағдайды, тиісті халықаралық ұйымдармен, үкіметтік емес ұйымдармен және азаматтық қоғамның басқа мүшелерімен ынтымақтасып, осындай қылмыстардан жәбірленушілерге көмек көрсету мақсатында, оның ішінде олардың физикалық және психологиялық тұрғыдан қалпына келуін қамтамасыз ету шараларын қабылдайды.

5. Осы баптың 2 - 4-тармақтарының ережелерін қолдану кезінде әрбір Қатысушы мемлекет жәбірленушілердің жасын, жынысын және ерекше мән-жайлары мен қажеттіліктерін, оның ішінде балалардың ерекше жағдайлары мен қажеттіліктерін ескереді.

6. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ұлттық нормативтік-құқықтық базасының талаптарына сәйкес дәрежеде осы Конвенцияның 14 және 16-баптарында көрсетілген материалдарды алып тастау немесе оларға қолжетімділіктің болмауын қамтамасыз ету туралы өтініштердің орындалуын қамтамасыз ету үшін тиімді шараларды қабылдайды.

V тарау.

Халықаралық ынтымақтастық

35-бап

Халықаралық ынтымақтастықтың жалпы қағидаттары

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияның ережелеріне және қылмыстық-құқықтық мәселелердегі халықаралық ынтымақтастық туралы қолданылатын басқа да халықаралық қүжаттарға және ішкі заңнама нормаларына сәйкес мынадай мақсаттарда:

a) осы Конвенцияға сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық деп танылған қылмыстық құқық бұзушылықтарға қатысты тергеп-тексеруді, қылмыстық қудалауды және сот талқылауын жүзеге асыру, оның ішінде осындай құқық бұзушылықтардан түскен табыстарды тоқтатып қою, тыйым салу, тәркілеу және қайтару;

b) осы Конвенцияға сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық деп танылған қылмыстық құқық бұзушылықтар бойынша дәлелдемелерді электрондық нысанда жинау, алу, олардың сақталуын қамтамасыз ету және беру;

c) осы Конвенцияны қабылдау кезінде қолданыста болған Біріккен Ұлттар Ұйымының басқа да қолданылатын конвенциялары мен хаттамаларына сәйкес осындай деп танылған елеулі қылмыстарды қоса алғанда, кез келген елеулі қылмыс бойынша дәлелдемелерді электрондық нысанда жинау, алу, олардың сақталуын қамтамасыз ету және беру мақсаттарында бір-бірімен ынтымақтасады.

2. Осы баптың 1-тармағының (b) және (с) тармақшаларында көзделген қылмыстар бойынша дәлелдемелерді электрондық нысанда жинау, алу, сақтау және беру мақсаттары үшін осы Конвенцияның 40-бабының және 41-46-баптарының тиісті тармақтары қолданылады.

3. Халықаралық ынтымақтастық мәселелеріне қатысты тиісті іс-әрекетті қылмыс деп тану қағидатын сақтау талап етілсе, сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің заңнамасында тиісті іс-әрекетті қылмыстардың сол санатына жатқызатынына немесе ол оны сұрау салушы Қатысушы мемлекет сияқты осындай терминдердің көмегімен сипаттайтынына қарамастан, егер көмек сүралатын қылмыс құрамын құрайтын әрекет екі Қатысушы мемлекеттің де заңнамасына сәйкес қылмыстық жазаланатын деп танылса, бұл қағидат сақталды деп саналады.

36-бап

Дербес деректерді қорғау

1. а) Осы Конвенцияға сәйкес дербес деректерді беретін Қатысушы мемлекет мүны өзінің ішкі заңнамасына және халықаралық құқықтың қолданылатын нормалары бойынша беруші тараптың кез келген ықтимал міндеттемелеріне сәйкес жасайды. Қатысушы мемлекеттер, егер бұл деректерді беру дербес деректерді қорғауға қатысты олардың қолданылатын заңдарына сәйкес мүмкін болмаса, осы Конвенцияға сәйкес дербес деректерді беруге міндетті емес.

b) Егер дербес деректерді беру осы баптың 1-тармағының (а) тармақшасына қайшы келсе, Қатысушы мемлекеттер осындай қолданылатын заңдарға сәйкес дербес деректерді беру туралы өтінішті қанағаттандыру үшін қажетті талаптардың орындалуын қамтамасыз етуге тиісті жағдайлар белгілеу шараларын қабылдауы мүмкін.

c) Қатысушы мемлекеттерге дербес деректерді беруді жеңілдету үшін екіжақты немесе көпжақты уағдаластықтар жасасу ұсынылады.

2. Осы Конвенцияға сәйкес дербес деректерді беру кезінде Қатысушы мемлекеттер алынған дербес деректерге Қатысушы мемлекеттердің тиісті нормативтік-құқықтық базасында көзделген тиімді және тиісті кепілдіктердің қолданылуын қамтамасыз етеді.

3. Осы Конвенцияға сәйкес алынған дербес деректерді үшінші елге немесе халықаралық ұйымға беру үшін Қатысушы мемлекет бірінші беретін Қатысушы мемлекетті өзінің ниеті туралы хабардар етеді және одан рұқсат сұрайды. Қатысушы мемлекет дербес деректерді рұқсаттың жазбаша нысанда берілуін талап ете алатын бірінші беретін Қатысушы мемлекеттің pұқсатымен ғана береді.

37-бап Ұстап беру

1. Осы бап, егер Ұстап беру туралы Сұрау салу жіберілген адам Сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің аумағында болса, оған байланысты ұстап беру сұратылатын құқық бұзушылық Сұрау салатын Мемлекет ретінде ішкі заңнама бойынша қылмыстық жазаланатын болып табылған жағдайда, осы Конвенцияға сәйкес осындай деп танылған қылмыстық құқық бұзушылықтарға қолданылады. Ұстап беруге алып келетін құқық бұзушылық үшін тағайындалған түрмеге қамау түріндегі немесе күзетпен ұстаудың басқа да нысанындағы түпкілікті жазаны өтеу мақсатында Ұстап беру сұратылған кезде Сұрау салатын Қатысушы мемлекет ұстап беру туралы өтінішті ішкі заңнамаға сәйкес қанағаттандыра алады.

2. Осы баптың 1-тармағының ережелеріне қарамастан, заңнамасы pұқсат ететін Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасы бойынша қылмыстың жазаланбайтын осы Конвенцияға сәйкес қылмыстық құқық бұзушылық деп танылған кез келген қылмыстық құқық бұзушылыққа байланысты қандай да бір адамды Ұстап беруге рұқсат бере алады.

3. Егер ұстап беру туралы өтініш кемінде біреуі осы бапқа сәйкес ұстап беруге жататын, ал қалғандары бас бостандығынан айыру мерзімінің ұзақтығына байланысты ұстап беруге жатпайтын, бірақ осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға жататын бірнеше жекелеген қылмыстық құқық бұзушылықтарға қатысты болса, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет осы бапты сол қылмыстарға қатысты да қолдана алады.

4. Осы бап қолданылатын қылмыстардың әрқайсысы Қатысушы мемлекеттер арасындағы Ұстап беру туралы кез келген шартқа ұстап беруге алып келетін қылмыс ретінде қарастырылады. Қатысушы мемлекеттер мұндай қылмыстарды Ұстап беруге алып келетін қылмыстар ретінде олардың арасында жасалатын ұстап беру туралы әрбір шартқа енгізуге міндеттенеді.

5. Егер ұстап беруді шарттың болуымен негіздейтін Қатысушы мемлекет ұстап беру туралы шарты жоқ басқа Қатысушы мемлекеттен ұстап беру туралы сұрау салуды алса, ол осы Конвенцияны осы бап қолданылатын кез келген қылмысқа қатысты ұстап беру үшін құқықтық негіз ретінде қарастыра алады.

6. Ұстап беруді шарттың болуымен негіздейтін қатысушы мемлекеттер:

a) өздерінің ратификациялық грамоталарын немесе осы Конвенцияны тиісті қабылдау немесе бекіту оған қосылу туралы құжаттарды сақтауға тапсырған кезде Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына олар осы Конвенцияны осы Конвенцияға қатысушы басқа мемлекеттермен ұстап беру мәселелері бойынша ынтымақтастық үшін құқықтық негіз ретінде қолдана алатыны туралы хабарлайды; және

b) егер олар осы Конвенцияны ұстап беру мәселелері бойынша ынтымақтастық үшін құқықтық негіз ретінде қолданбаса, тиісті жағдайда осы бапты қолдану мақсатында осы Конвенцияға қатысушы басқа мемлекеттермен Ұстап беру туралы шарттар жасасуға үмтылады.

7. Ұстап беруді шарттың болуымен негіздемейтін Қатысушы мемлекеттер өз араларында осы бап қолданылатын қылмыстарды Ұстап беруге алып келетін қылмыстар деп таниды.

8. Ұстап беру Сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасында немесе ұстап беру туралы қолданылатын шарттарда, соның ішінде, басқалардың ішінде, ұстап беру үшін ең томен жаза талаптарына және Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет ұстап беруден бас тартуға болатын негіздерге қатысты шарттарға сәйкес жүзеге асырылады.

9. Қатысушы мемлекеттер осы бап қолданылатын кез келген қылмысқа қатысты өздерінің ішкі заңнамасын сақтай отырып, Ұстап беру рәсімдерін жеделдетуге және оларға қатысты дәлелдемелерді ұсыну туралы талаптарды жеңілдетуге барлық күш-жігерін жұмсайды.

10. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасы мен Ұстап беру туралы шарттарының ережелерін сақтаған жағдайда, мән-жайлардың соншалықты негізді және шұғыл екендігіне көз жеткізгеннен кейін және сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің өтініші бойынша, оның ішінде өтініш Халықаралық қылмыстық полиция ұйымының қолданыстағы арналары бойынша жіберілген кезде, Ұстап беру сұралып жатқан адамды немесе оның аумағында болуын қамтамасыз ету үшін тиісті шараларды қолдана алады немесе басқа шараларды қабылдай алады.

11. Аумағында болжамды қылмыскер болған Қатысушы мемлекет, егер ол осы бап қолданылатын қылмысы үшін мұндай адамды тек оның азаматтарының бірі болғандықтан ұстап бермесе, ұстап беруге өтініш білдірген Қатысушы мемлекеттің өтініші бойынша сот ісін жүргізу мақсатында істі өзінің құзыретті органдарына негізсіз кідіріссіз беруге міндетті. Бұл органдар кез келген жағдайдағыдай өз шешімдерін қабылдайды және өз істерін жүргізеді.

12. Қатысушы мемлекетке өзінің ішкі заңнамасы бойынша өз азаматтарының бірін Ұстап беруге немесе басқа жолмен беруге pұқсат етілген барлық жағдайда, ол адамды Ұстап беру немесе тапсыру сүралған сот талқылауы немесе іс жүргізу нәтижесінде тағайындалған жазаны өтеу үшін осы Қатысушы мемлекетке қайтарылатын жағдайда ғана, және осы Қатысушы мемлекет пен Қатысушы мемлекет осы адамды ұстап беру немесе Ұстап берудің тиісті шарттарымен келісе алады. Шартты түрде Ұстап беру немесе тапсыру осы баптың 11-тармағында көзделген міндеттемені орындау үшін жеткілікті.

13. Егер үкімді орындау мақсатында сұратылып отырған ұстап беру Сұрау салынған Қатысушы мемлекеттің азаматы болғандықтан бас тартылса, сұрау салынған Қатысушы мемлекет, егер оның ішкі заңнамасы рұқсат етсе және осындай заңнама талаптарына сәйкес Сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің өтініші бойынша Сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасына сәйкес тағайындалған үкімді немесе үкімнің қалған бөлігін орындауды қарайды.

14. Осы бап қолданылатын кез келген құқық бұзушылық бойынша сот ісі жүргізіліп жатқан кез келген адам сот ісін жүргізудің барлық кезеңінде, оның ішінде осы адам аумағында орналасқан Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасында көзделген барлық құқық пен кепілдікті пайдалануға кепілдік беріледі.

15. Осы Конвенцияда ештеңе де, егер Сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің Ұстап беру туралы өтінішінің жынысы, нәсілі, тілі, діни сенімі, азаматтығы, этникалық шығу тегі немесе саяси сенімі себебінен қандай да бір адамды қылмыстық қудалау немесе жазалау мақсаты бар деп пайымдауға елеулі негіздері болса немесе осы өтінішті қанағаттандыру осы себептердің кез келгені бойынша осы адамның жағдайына нұқсан келтірсе, ол Ұстап беру туралы міндеттемені белгілеу ретінде түсіндірілмейді.

16. Қатысушы мемлекеттер қылмыстың салық мәселелеріне де қатысы бар деп есептелетін негізде ғана Ұстап беру туралы өтінішті орындаудан бас тарта алмайды.

17. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет ұстап беруден бас тартпас бұрын, қажет болған жағдайда, сұрау салатын Қатысушы мемлекетке өз пікірін жазуға және оның өтінішінде айтылған айыптауларға қатысты ақпаратты ұсынуға жеткілікті мүмкіндік беру үшін консультациялар өткізеді.

18. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет Сұрау салатын Қатысушы мемлекетке ұстап беруге қатысты өзінің шешімі туралы хабарлайды. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына немесе халықаралық құқық бойынша міндеттемелеріне сәйкес Сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке ұстап беруден бас тартудың кез келген себептері туралы сұрау салатын Қатысушы мемлекетке хабарлайды.

19. Әрбір Қатысушы мемлекет қол қою кезінде немесе өзінің ратификациялау, қабылдау, бекіту немесе қосылу туралы қүжатын сақтауға тапсыру кезінде Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына Ұстап беру немесе уақытша қамауға алу туралы Сұрау салуларды жібереді немесе алуға жауапты органның атауы мен мекенжайы туралы хабарлайды. Бас хатшы осы мақсаттар үшін Қатысушы мемлекеттер тағайындаған органдардың тізілімін жасайды және жаңартады. Әрбір Қатысушы мемлекет тізілімдегі мәліметтердің анықтығын тұрақты түрде қамтамасыз етеді.

20. Қатысушы мемлекеттер Ұстап беруді жүзеге асыру немесе оның тиімділігін арттыру мақсатында екіжақты және көпжақты келісімдер немесе уағдаластықтар жасасуға үмтылады.

38-бап

Сотталған адамдарды беру

Қатысушы мемлекеттер сотталған адамдардың құқықтарын назарға ала отырып, осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстар үшін түрмеге қамауға немесе бас бостандығынан айырудың басқа да түрлеріне сотталған адамдарды олардың аумағында жаза мерзімін өтей алуы үшін беру туралы екіжақты немесе көпжақты келісімдер немесе уағдаластықтар жасасу мүмкіндігін қарастыра алады. Қатысушы мемлекеттер сондай-ақ келісуге, оңалтуға және реинтеграциялауға қатысты мәселелерді назарға ала алады.

39-бап

Қылмыстық іс жүргізуді беру

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмысқа байланысты қылмыстық кудалау мақсатында, мұндай беру сот төрелігін тиісінше іске асыру мүдделеріне, атап айтқанда қылмыстық істерді біріктіруді қамтамасыз ету үшін бірнеше юрисдикция қозғалған жағдайларда сай келеді деп саналғанда, іс жүргізуді өзара беру мүмкіндігін қарайды.

2. Егер қылмыстық іс жүргізуді беруді шарттың болуымен негіздейтін Қатысушы мемлекет өзімен осы мәселе бойынша шарт жасаспаған басқа Қатысушы мемлекеттен беру туралы өтініш алса, ол осы Конвенцияны осы бап қолданылатын кез келген қылмысқа байланысты қылмыстық іс жүргізуді беру үшін құқықтық негіз ретінде қарай алады.

40-бап

Өзара құқықтық көмектің жалпы қағидаттары мен рәсімдері

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстарға байланысты тергеп-тексеруде, қылмыстық қудалауда және сот талқылауында, сондай-ақ осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қылмыстар туралы, сондай-ақ елеулі қылмыстар туралы электрондық нысанда дәлелдемелер жинауда бір-біріне барынша кең құқықтық көмек көрсетеді.

2. Өзара құқықтық көмек сұрау салушы Қатысушы-мемлекетте жасалғаны үшін осы Конвенцияның 18-бабына сәйкес заңды тұлға жауапкершілікке тартылуы мүмкін қылмыстарға байланысты тергеуге, қылмыстық қудалауға және сот талқылауына қатысты сұрау салынатын Қатысушы-мемлекеттің тиісті заңдарына, халықаралық шарттарына, келісімдері мен уағдаластықтарына сәйкес барынша мүмкін көлемде ұсынылады.

3. Осы бапқа сәйкес ұсынылатын өзара құқықтық көмек мынадай:

a) адамдардан айғақтар немесе өтініштер алу;

b) сот құжаттарын тапсыру;

c) тінтуді, алып қоюды және тоқтатып қоюды жүргізу;

d) осы Конвенцияның 44-бабына сәйкес ақпараттық-коммуникациялық жүйеде сақталатын электрондық деректерге қол жеткізу үшін тінту немесе ұқсас іс-шараларды жүргізу, олардың сақталуын қамтамасыз ету және оларды ашу үшін оларды алып қою немесе ұқсас іс-әрекеттер;

e) осы Конвенцияның 45-бабына сәйкес трафик туралы деректерді нақты уақыт режимінде жинау;

f) осы Конвенцияның 46-бабына сәйкес мазмұны туралы деректерді ұстап алу;

g) жергілікті жердің объектілері мен учаскелерін қарау;

h) ақпаратты, дәлелдемелерді және сарапшылардың қорытындыларын ұсыну;

i) үкіметтік, банктік, қаржылық, корпоративтік немесе коммерциялық құжаттарды қоса алғанда, тиісті құжаттар мен материалдардың түпнұсқаларын немесе куәландырылған көшірмелерін ұсыну;

j) дәлелдеу мақсаттары үшін қылмыстан түскен табыстарды, мүлікті, қылмыс жасау құралдарын немесе басқа да заттарды анықтау немесе қадағалау;

k) сұрау салатын Қатысушы мемлекеттің органдарына тиісті адамдардың ерікті түрде келуіне жәрдемдесу;

l) қылмыстардан түскен табыстарды қайтару;

m) сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасына қайшы келмейтін кез келген өзге де көмек түрлерін көрсету мақсаттарының кез келгені бойынша сұратылуы мүмкін.

4. Қатысушы мемлекеттің құзыретті органдары ішкі заңнамаға нұқсан келтірмей, егер мұндай ақпарат басқа Қатысушы мемлекеттің органына тергеп-тексеруді немесе қылмыстық іс жүргізуді жүзеге асыруға не табысты аяқтауға көмектесе алса немесе осы Конвенцияға сәйкес өтініш беруге алып келуі мүмкін деп есептесе, қылмыстық-құқықтық мәселелер жөніндегі ақпаратты алдын ала өтінішсіз-ақ басқа Қатысушы мемлекеттің құзыретті органына бере алады.

5. Осы баптың 4-тармағына сәйкес ақпарат беру мемлекеттегі ақпаратты ұсынатын құзыретті органдарына тергеп-тексеруі мен қылмыстық іс жүргізуіне нұқсан келтірілмей жүзеге асырылады. Ақпарат алатын құзыретті органдар мұндай ақпараттың жасырын сипатының сақталуы туралы өтінішті, тіпті уақытша болса да орындайды немесе оны пайдалануға қойылған шектеулерді сақтайды. Алайда бұл ақпарат алатын Қатысушы мемлекеттің өзінде жүргізіліп жатқан іс жүргізуде айыпталушыны ақтайтын ақпаратты жария етуіне кедергі келтірмейді. Мұндай жағдайда ақпаратты жария етудің алдында ақпарат алушы Қатысушы мемлекет ақпаратты ұсынатын Қатысушы мемлекетті хабардар етеді және өтініш түскен кезде онымен консультациялар жүргізеді. Айрықша жағдайларда алдын ала хабарлау мүмкін болмаса, ақпарат алатын Қатысушы мемлекет мұндай жария ету туралы ақпаратты ұсынатын Қатысушы мемлекетке дереу хабарлайды.

6. Осы баптың ережелері өзара құқықтық көмекті толықтай немесе ішінара реттейтін қандай да бір басқа екіжақты немесе көпжақты шарт бойынша міндеттемелерге әсер етпейді.

7. Осы бапқа негізделген өтініштерге, егер тиісті Қатысушы мемлекеттер өзара құқықтық көмек туралы қандай да бір шартпен байланыспаған болса, осы баптың 8 - 31-тармақтары қолданылады. Қатысушы мемлекеттер олардың орнына осы баптың 8 - 31-тармақтарын қолдануға келіспесе, егер осы Қатысушы мемлекеттер мұндай шартпен байланысты болса, онда осы шарттың тиісті ережелері қолданылады. Егер ол ынтымақтастықты жандандыратын болса, Қатысушы мемлекеттерге міндетті түрде осы тармақтардың ережелерін қолдану ұсынылады.

8. Қатысушы мемлекеттер осы бапқа сэйкес көмек көрсетуден тиісті іс-әрекеттің қылмыс деп екіжақты танылмауына байланысты бас тартуы мүмкін. Дегенмен, сұрау салушы Қатысушы мемлекет, егер орынды деп тапса, тиісті іс-әрекет оның ішкі заңнамасы бойынша қылмыс болып табылатынына қарамастан, көмек көлемін өз қалауынша айқындай отырып, көмек көрсете алады. Көмек аз мәнді мәселелерге қатысты немесе сұратылған ынтымақтастық немесе осы Конвенцияның өзге ережелеріне сәйкес қамтамасыз етіле алатын мәселелерге қатысты болғанда көмек берілмеуі мүмкін.

9. Қатысушы мемлекеттің бірінің аумағында күзетпен қамауда отырған немесе жазасын өтеп жатқан және осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтарға байланысты тергеп-тексеру, қылмыстық қудалау немесе сот талқылауы үшін жеке басын анықтау, айғақ беру немесе дәлелдемелерді алу үшін өзге де көмек көрсету мақсатында басқа Қатысушы мемлекет аумағында қатысуы талап етілетін адам мынадай шарттар сақталғанда:

a) бұл адам оған саналы түрде және ерікті түрде келісім берген;

b) екі Қатысушы мемлекеттің құзыретті органдары олар орынды деп санайтын шарттар жөнінде уағдаластыққа қол жеткізген жағдайда берілуі мүмкін.

10. Осы баптың 9-тармағының мақсаттары үшін:

a) адам берілетін Қатысушы мемлекет, егер оны берген Қатысушы мемлекет өзгеше сұрамаған немесе өзгеше санкцияламаған болса, берілген адамды күзетпен қамауда ұстауға құқылы әрі міндетті;

b) адам берілетін Қатысушы мемлекет бұл адамды оны берген Қатысушы мемлекеттің қарауына алдын ала келісілген немесе екі Қатысушы мемлекеттің құзыретті органдары өзге түрде келіскен тәртіппен дереу қайтару жөніндегі өз міндеттемесін орындайды;

c) адам берілетін Қатысушы мемлекет адамды берген Қатысушы мемлекеттен оны қайтару үшін ұстап беру рәсімін қозғауды талап етпейді;

d) берілген адамның оны берген мемлекетте өтеліп жатқан жаза мерзіміне бұл адамның берілген Қатысушы мемлекет аумағында күзетпен қамауда болған уақыты есептеледі.

11. Осы баптың 9 және 10-тармақтарына сәйкес қандай да бір адамды беруге тиіс Қатысушы мемлекеттің келісімінсіз, берілген адам, оның азаматтығына қарамастан, оны берген мемлекеттің аумағынан кеткенге дейінгі кезеңге қатысты әрекетке, әрекетсіздікке немесе соттылыққа байланысты, ол берілген мемлекеттің аумағында қылмыстық қудалауға, күзетпен қамауға алуға, жазаға немесе жеке бас бостандығын өзге түрде шектеуге ұшырамайды.

12. а) Әрбір Қатысушы мемлекет өзара құқықтық көмек көрсету туралы өтініштерді қабылдауға және оларды орындауға немесе орындау үшін құзыретті органдарға жолдауға жауапты және қажетті өкілеттіктерге ие орталық органды немесе органдарды тағайындайды. Егер Қатысушы мемлекетте өзара құқықтық көмек көрсетудің бөлек жүйесі бар арнаулы өңір немесе аумақ болса, ол осы өңірге немесе аумаққа қатысты дәл осындай функцияларды орындайтын ерекше орталық органды тағайындай алады.

b) Орталық органдар келіп түскен өтініштердің жедел және тиісті орындалуын немесе жолдануын қамтамасыз етеді. Егер орталық орган өтінішті орындау үшін оны құзыретті органға жолдаса, ол осы өтінішті құзыретті органның жедел және тиісті орындауына жәрдемдеседі.

c) Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ратификациялау грамотасын немесе осы Конвенцияны қабылдау не бекіту туралы құжатын немесе оған қосылу құжатын сақтауға тапсырған кезде Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына осы мақсат үшін тағайындалған орталық орган туралы хабарлайды және Бас хатшы Қатысушы мемлекеттер тағайындаған орталық органдардың тізілімін жасайды және жаңартып отырады. Әрбір Қатысушы мемлекет тізілімдегі мәліметтердің дүрыстығын үнемі қамтамасыз етеді.

d) Өзара құқықтық көмек көрсету туралы өтініштер және оларға қатысты кез келген хабарламалар Қатысушы мемлекеттер тағайындаған орталық органдарға жолданады. Бұл талап Қатысушы мемлекеттің мұндай өтініштер мен хабарламаларды оған дипломатиялық арналар арқылы жолдауды талап ету құқығына нұқсан келтірмейді және төтенше жағдайларда және Қатысушы мемлекеттер бұл туралы келіскен кезде, мүмкін болған жағдайда, Халықаралық қылмыстық полиция ұйымы арқылы жолдануына кедергі келтірмейді.

13. Өтініштер жазбаша нысанда немесе мүмкін болған жағдайда, оның төлнұсқалығын айқындауға мүмкіндік беретін жағдайларда сұратылған Қатысушы мемлекет үшін қабылдауға болатын тілде және жазба жасауға мүмкіндік беретін кез келген құрал арқылы жіберіледі. Әрбір Қатысушы мемлекет өз ратификациялау грамотасын немесе осы Конвенцияны қабылдау не бекіту туралы құжатын немесе оған қосылу қүжатын сақтауға тапсырған кезде Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына әрбір Қатысушы мемлекет үшін қабылдауға болатын тіл немесе тілдер туралы хабарлайды. Төтенше жағдайларда және Қатысушы мемлекеттер келіскен кезде өтініштер ауызша нысанда жіберілуі мүмкін, алайда олар дереу жазбаша түрде расталуға тиіс.

14. Егер Қатысушы мемлекеттердің тиісті заңдары тыйым салмаса, олардың орталық органдарына өзара құқықтық көмек туралы өтініштер мен оларға байланысты хабарламаларды, сондай-ақ электрондық нысандағы дәлелдемелерді сұратылған Қатысушы мемлекетке олардың төлнұсқалығын айқындауға және хабарламалардың қорғалуын қамтамасыз етуге мүмкіндік беретін жағдайларда электрондық түрде жіберу және қабылдау ұсынылады.

15. Өзара құқықтық көмек туралы өтініште мынадай мәліметтер көрсетіледі:

a) өтінішпен жүгінген органның атауы;

b) өтініш қатысты мәселенің мәні және тергеп-тексеру, қылмыстық қудалау немесе сот талқылауының сипаты, сондай-ақ осы тергеп-тексеруді, қылмыстық қудалауды немесе сот талқылауын жүзеге асыратын органның атауы мен функциялары;

c) сот құжаттарын тапсыру туралы өтініштерді қоспағанда, тиісті фактілердің қысқаша мазмүны;

d) сұралатын көмектің сипаттамасы және сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сақталуын қалайтын кез келген нақты рәсім туралы егжей-тегжейлі ақпарат;

e) мүмкін және орынды болған жағдайда, тиісті кез келген адамның жеке басы, орналасқан жері және азаматтығы туралы деректер, сондай-ақ тиісті заттың немесе шоттардың шығарылған жері, сипаттамасы және орналасқан жері;

f) тиісті жағдайларда - дәлелдемелер, ақпарат немесе өзге де көмек сұратылатын уақыт аралығы;

g) дәлелдемелер, ақпарат немесе өзге де көмекті сұратудың мақсаты.

16. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет, егер бұл ақпарат оның ішкі заңнамасына сәйкес өтінішті орындау үшін қажет деп танылса немесе мұндай өтінішті орындауды жеңілдетуі мүмкін болса, қосымша ақпарат сұрай алады.

17. Өтініш сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасына сәйкес, сондай-ақ бұл оның ішкі заңнамасына қайшы келмеген жағдайда, мүмкіндігінше, өтініште көрсетілген рәсімдерге сәйкес орындалады.

18. Мүмкін болған және ішкі заңнаманың негіз қалаушы қағидаттарына сәйкес болған жағдайда, егер қандай да бір тұлға Қатысушы мемлекет аумағында болса және оны басқа Қатысушы мемлекеттің сот органдары куә, жәбірленуші немесе сарапшы ретінде жауап алуға тиіс болса, бірінші Қатысушы мемлекет, егер тиісті адамның сұрау салынатын Қатысушы мемлекет аумағында жеке қатысуы мүмкін болмаса немесе қалаулы болмаса, басқа Қатысушы мемлекеттің өтініші бойынша бейнеконференция байланысы арқылы жауап алуға pұқсат бере алады. Қатысушы мемлекеттер жауап алуды сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің сот органының сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сот органы қатысуымен жүргізуі туралы уағдаласа алады. Егер сұратылған Қатысушы мемлекеттің бейнеконференция байланысы сессиясын өткізуге арналған техникалық қүралдарға қолжетімділігі болмаса, мұндай құралдар өзара уағдаластық бойынша сұрау салынатын Қатысушы мемлекет тарапынан берілуі мүмкін.

19. Сұрау салушы Қатысушы мемлекет сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің алдын ала келісімін алмайынша, өтініште көрсетілгеннен өзге тергеп-тексеру, қылмыстық қудалау немесе сот талқылауын жүзеге асыру үшін сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ұсынған ақпаратын немесе дәлелдемелерін бермейді және пайдаланбайды. Алайда бұл тармақ сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің өзінде жүргізіліп жатқан іс жүргізуде айыпталушыны ақтайтын ақпаратты немесе дәлелдемелерді ашуына кедергі келтірмейді. Мұндай жағдайда ақпаратты немесе дәлелдемелерді ашудың алдында сұрау салушы Қатысушы мемлекет сұрау салынатын Қатысушы мемлекетті хабардар етеді және ол туралы өтініш түскен кезде онымен консультациялар жүргізеді. Айрықша жағдайларда алдын ала хабарлау мүмкін болмаған ретте, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет мұндай ашу туралы сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке дереу хабарлайды.

20. Сұрау салушы Қатысушы мемлекет сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттен өтініштің бар екендігі мен мәнін, өтініштің өзін орындау үшін қажетті жағдайларды қоспағанда, құпия сақтауды талап ете алады. Егер сұрау салынатын Қатысушы мемлекет құпиялылық туралы талаптарды орындай алмаса, ол бұл туралы сұрау салушы Қатысушы мемлекетке дереу хабарлайды.

21. Өзара құқықтық көмектен:

a) егер өтініш осы баптың ережелеріне сәйкес берілмесе;

b) егер сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өтінішті орындау оның егемендігіне, қауіпсіздігіне, қоғамдық тәртібіне немесе өзге де өмірлік маңызды мүдделеріне зиян келтіруі мүмкін деп есептесе;

c) егер сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасы оның органдарына өз юрисдикциясы шегінде тергеп-тексеру, қылмыстық қудалау немесе сот талқылауы болған жағдайда кез келген ұқсас қылмысқа қатысты сұралатын шараларды жүзеге асыруға тыйым салса;

d) егер өтінішті орындау өзара құқықтық көмекке қатысты бөлікте сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің құқықтық жүйесінің талаптарына қайшы келсе бас тартылуы мүмкін.

22. Осы Конвенцияда ештеңе сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке, егер ол өтініштің қандай да бір адамды оның жынысына, нәсіліне, тіліне, дініне, азаматтығына, этникалық шығу тегіне немесе саяси нанымына байланысты қудалау немесе жазалау мақсатында жасалғанына немесе мұндай өтінішті қанағаттандыру осы адамға аталған себептердің кез келгені бойынша нұқсан келтіретініне сенуге елеулі негіздер болса, өзара құқықтық көмек көрсету жөніндегі міндеттемені айқындайды деп түсіндірілмейді.

23. Қатысушы мемлекеттер өзара құқықтық көмек көрсету туралы өтінішті қылмыс салық мәселелерімен де байланысты деп саналады деген негізде орындаудан бас тарта алмайды.

24. Қатысушы мемлекеттер осы бапқа сәйкес өзара құқықтық көмек көрсетуден банктік құпия негізінде бас тартпайды.

25. Өзара құқықтық көмек беруден кез келген бас тарту уәжді болады.

26. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өзара кұқықтық көмек көрсету туралы өтінішті мүмкіндігінше қысқа мерзімде орындайды және мүмкін болған жағдайда сұрау салушы Қатысушы мемлекет ұсынған және өтініштің өзінде уәжделген кез келген шекті мерзімдерді толық ескереді. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің өтініштің мәртебесі мен орындалу барысы туралы орынды сұрауларына жауап береді. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сұрау салынатын Қатысушы мемлекетті сұратылған көмекке қажеттілік жойылғаны туралы жедел түрде хабарлайды.

27. Өзара құқықтық көмек көрсету сұрау салынатын Қатысушы мемлекетпен оның тергеп-тексеруіне, қылмыстық қудалауына немесе сот талқылауына кедергі келтіреді деген негізде кейінге қалдырылуы мүмкін.

28. Осы баптың 21-тармағына сәйкес өтінішті орындаудан бас тартуға немесе осы баптың 27-тармағына сәйкес оны кейінге қалдыруға дейін сұрау салынатын Қатысушы мемлекет көмек көрсетуді өзіне қажетті деп санайтын мерзімдер мен шарттарда қамтамасыз ету мүмкін бе соны айқындау үшін сұрау салушы Қатысушы мемлекетпен консультациялар жүргізеді. Егер сұрау салушы Қатысушы мемлекет осындай шарттарда көмекті қабылдаса, ол бұл шарттарды сақтайды.

29. Осы баптың 11-тармағын қолдануға нұқсан келтірмей, сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің өтініші бойынша, оның аумағында тергеп-тексеру, қылмыстық қудалау немесе сот талқылауына қатысу үшін айғақ беруге немесе көмек көрсетуге келісім берген куә, сарапшы немесе өзге адам, сұрау салушы Қатысушы мемлекет аумағынан кеткенге дейінгі кезеңге қатысты әрекетке, әрекетсіздікке немесе соттылыққа байланысты, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет аумағында қылмыстық қудалауға, қамауға, жазаға немесе жеке бас бостандығын өзге түріне ұшырамайды. Мұндай жеке қауіпсіздік кепілдігінің қолданылуы, егер куә, сарапшы немесе өзге адам сұрау салушы Қатысушы мемлекет сот органдарына өз қатысуының қажет еместігі туралы ресми түрде хабарланған күннен бастап қатарынан 15 күн ішінде немесе Қатысушы мемлекеттер арасында келісілген кез келген мерзім ішінде бұл аумақтан кету мүмкіндігі бола тура, өз еркімен осы аумақта қалса немесе одан кетіп, өз еркімен қайта оралса, тоқтатылады.

30. Өтінішті орындауға байланысты әдеттегі шығындарды, егер мүдделі Қатысушы мемлекеттер өзгеше келіспесе, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өтейді. Егер өтінішті орындау елеулі немесе төтенше шығындарды талап етсе немесе етуі мүмкін болса, Қатысушы мемлекеттер өтініштің қандай шарттарда орындалатынын және шығыстарды жабу тәртібін айқындау үшін консультациялар жүргізеді.

31. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет:

a) өзінде бар және оның ішкі заңнамасына сәйкес көпшілік қолжетімділігінде болатын үкіметтік материалдардың, құжаттардың немесе ақпараттың көшірмелерін сұрау салушы Қатысушы мемлекетке береді;

b) өз қалауы бойынша, толықтай немесе ішінара не өзі орынды деп санайтын шарттармен, өзінде бар және оның ішкі заңнамасына сәйкес көпшілік қолжетімділігінде болмайтын кез келген үкіметтік материалдардың, құжаттардың немесе ақпараттардың көшірмелерін сұрау салушы Қатысушы мемлекетке бере алады.

32. Қатысушы мемлекеттер қажет болуына қарай осы баптың мақсаттарына сай келетін, оның практикада қолданылуын қамтамасыз ететін немесе оның ережелерін нығайтатын екіжақты немесе көпжақты келісімдер немесе уағдаластықтар жасасу мүмкіндігін, қарастырады.

41-бап

24/7 желісі

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтарға байланысты нақты қылмыстық тергеп-тексерулерді, қылмыстық қудалауды немесе сот талқылауын жүзеге асыру мақсатында шұғыл көмек ұсынылуын немесе қамтамасыз ету үшін осы баптың 3-тармағының мақсаттары үшін және осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандар мен ауыр қылмыстарға орай электрондық нысандағы дәлелдемелерді жинау, алу және сақталуын қамтамасыз ету үшін тәулігіне 24 сағат, аптасына 7 күн жұмыс істейтін байланыс орталығын тағайындайды.

2. Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысы мұндай байланыс орталығы туралы хабардар етіледі және ол осы бап мақсаттары үшін тағайындалған байланыс орталықтарының жаңартылып отыратын тізілімін жүргізеді әрі жыл сайын Қатысушы мемлекеттер арасында байланыс орталықтарының жаңартылған тізімін таратады.

3. Мұндай көмек мынадай:

a) техникалық консультациялық көмек көрсету;

b) осы Конвенцияның 42 және 43-баптарына сәйкес сақталатын электрондық деректердің сақталуын қамтамасыз ету, оның ішінде қызметтерді жеткізушінің орналасқан жері туралы ақпаратты, егер ол сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке белгілі болса сұрау салушы Қатысушы мемлекетке сұрау салуды жасауға жәрдем көрсету үшін тиісті жағдайларда ұсыну;

c) дәлелдемелерді жинау және құқықтық ақпарат беру;

d) күдіктілердің орналасқан жерін айқындау; немесе

e) төтенше жағдайдың алдын алу үшін электрондық деректерді ұсыну шараларын қолдануға жәрдемдесуді немесе егер бұған сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасымен және практикасымен жол берілсе тікелей қолдануды қамтиды.

4. Қатысушы мемлекеттің байланыс орталығының басқа Қатысушы мемлекеттің байланыс орталығымен жедел байланысы үшін мүмкіндіктері болуы тиіс. Егер тағайындаған байланыс орталығы осы Қатысушы мемлекеттің өзара құқықтық көмек көрсетуге немесе Ұстап беруге жауапты органының немесе органдарының құрылымдық бөлімшесі болмаса, бұл байланыс орталығы осындай органмен немесе органдармен өзінің жедел өзара іс-қимыл мүмкіндігін қамтамасыз етеді.

5. Әрбір Қатысушы мемлекет 24/7 желісінің жұмыс істеуін қамтамасыз ету үшін даярланған және жарақтандырылған персоналдың болуын қамтамасыз етеді.

6. Қатысушы мемлекеттер қолданылатын және өздерінің ішкі заңнамасы шеңберінде қолданыстағы уәкілетті байланыс орталықтары желілерінде Қатысушы мемлекет компьютерлік қылмыстар жөніндегі Халықаралық қылмыстық полиция Ұйымының 24/7 желісін қоса алғанда, полиция органдары арасындағы жедел өзара іс-қимылды қамтамасыз ету және ақпарат алмасу саласындағы ынтымақтастықтың басқа да әдістерін қолдану үшін пайдалануы және нығайтуы мүмкін.

42-бап

Сақталатын электрондық деректердің сақталуын жедел қамтамасыз ету мақсатындағы халықаралық ынтымақтастық

1. Қатысушы мемлекет басқа Қатысушы мемлекетке осы Конвенцияның 25-бабына сәйкес жедел түрде қамтамасыз ету туралы тиісті қаулы шығару немесе оларға байланысты сұрау салушы Қатысушы мемлекет осы электрондық деректерге қол жеткізу үшін тінту немесе соған ұқсас іс-шаралар жүргізуде, оларды алып қоюды немесе олардың сақталуын қамтамасыз ету үшін ұқсас іс-әрекеттерді жүзеге асыруда немесе оларды ашуда өзара құқықтық көмек көрсету туралы өтінішті жолдауға ниеттеу осы басқа Қатысушы мемлекеттің аумағындағы ақпараттық-коммуникациялық жүйеде сақталатын электрондық деректердің сақталуын өзге тәсілмен қамтамасыз ету өтінішімен жүгіне алады.

2. Сұрау салушы Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 41-бабында көзделген 24/7 желісін ақпараттық-коммуникациялық жүйенің көмегімен сақталатын электрондық деректердің орналасқан жері туралы ақпарат және тиісті жағдайларда қызметтерді жеткізушінің орналасқан жері туралы ақпарат алу үшін пайдалана алады.

3. Осы баптың 1-тармағына сәйкес жолданатын деректердің сақталуын қамтамасыз ету туралы өтініште:

a) сақталуын қамтамасыз ету туралы өтінішпен жүгінетін орган;

b) қылмыстық тергеп-тексеру, қудалау немесе сот талқылауы жүргізілетін қылмыс және оған қатысты фактілердің қысқаша мазмұны;

c) сақталуын қамтамасыз ету талап етілетін сақталатын электрондық деректер және олардың қылмысқа қатыстылығы;

d) сақталатын электрондық деректерді сақтаушыны немесе ақпараттық- коммуникациялық жүйенің орналасқан жерін сәйкестендіретін кез келген қолда бар ақпарат;

e) деректердің сақталуын қамтамасыз ету қажеттілігі;

f) сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің сақталатын электрондық деректерге қол жеткізу үшін тінту немесе соған ұқсас іс-шаралар жүргізуде, оларды алып қоюды немесе олардың сақталуын қамтамасыз ету үшін ұқсас әрекеттерді жүзеге асыруда немесе оларды ашуда өзара құқықтық көмек көрсету туралы өтініш жолдау ниеті жөніндегі мәліметтер;

g) тиісті жағдайларда - сақталуын қамтамасыз ету туралы өтініштің құпиялылығын сақталу және пайдаланушыны хабардар етпеу қажеттігі.

4. Басқа Қатысушы мемлекеттен өтініш түскеннен кейін, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасына сәйкес өтініште көрсетілген деректердің сақталуын жедел қамтамасыз ету үшін барлық тиісті шараны қабылдайды. Өтінішті қанағаттандыру мақсатында мұндай сақтауды қамтамасыз ету шарты ретінде тиісті іс-әрекеттің қылмыс болып екіжақты танылуы талап етілмейді.

5. Сақталатын электрондық деректерге қол жеткізу үшін тінту немесе соған ұқсас іс-шаралар жүргізуде, оларды алып қоюды немесе олардың сақталуын қамтамасыз ету үшін ұқсас әрекеттерді жүзеге асыруда немесе оларды ашу өзара құқықтық көмек туралы өтінішті қанағаттандыру үшін шарт ретінде тиісті іс-әрекеттің қылмыс болып екіжақты танылуын талап ететін Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылмаған қылмыстарға деректер ашылған сәтте тиісті іс-әрекеттің қылмыс болып екіжақты танылуы туралы шарттың орындалмай қалуы мүмкін деп санауға негіздері болған жағдайларда осы бапқа сәйкес сақталуын қамтамасыз ету жөніндегі өтінішті қабылдамау құқығын өзіне қалдыра алады.

6. Бұдан басқа сақталуын қамтамасыз ету туралы өтінішті тек осы Конвенцияның 40-бабының 21-тармағының (b) және (с) тармақшаларында және 22-тармағында көрсетілген негіздер бойынша ғана қабылдамауға болады.

7. Егер сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сақталуын қамтамасыз ету деректердің болашақта қолжетімді болуын қамтамасыз етпейді немесе құпиялылыққа қатер төндіреді немесе сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің жүргізіп отырған тергеп-тексеруіне өзгеше түрде залал келтіреді деп есептесе, ол бұл туралы сұрау салушы Қатысушы мемлекетті жедел хабардар етеді, осы жағдайда сұрау салушы Қатысушы мемлекет аталған өтінішті орындаудың қажет екенін не қажет емес екенін айқындайды.

8. Осы баптың 1-тармағына сәйкес жіберілген өтінішке жауап ретінде сақталуын қамтамасыз ету бойынша кез келген шаралар сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің деректерге қол жеткізу үшін тінту немесе соған ұқсас іс-шаралар жүргізу, оларды алып қоюды немесе олардың сақталуын қамтамасыз ету үшін ұқсас әрекеттерді жүзеге асыру немесе оларды ашу туралы өтініш жолдауына мүмкіндігі болуы үшін кемінде 60 күн бойы қолданылады. Мұндай өтініш алынғаннан кейін осы деректердің сақталуы сол өтінішке қатысты шешім қабылданғанға дейін қамтамасыз етіледі.

9. Осы баптың 8-тармағында көрсетілген сақтауды қамтамасыз ету мерзімі аяқталғанға дейін сұрау салушы Қатысушы мемлекет осы мерзімді ұзартуды сүрата алады.

43-бап

Трафик туралы сақталған деректерді жедел ұсыну мақсатындағы халықаралық ынтымақтастық

1. Егер осы Конвенцияның 42-бабына сәйкес жолданған нақты хабарламаға қатысты трафик жөніндегі деректердің сақталуын қамтамасыз ету туралы жолданған өтінішті орындау барысында сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке хабарламаны беруде басқа Қатысушы мемлекеттегі қызметтерді жеткізуші қатысқаны белгілі болса, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сұрау салушы Қатысушы мемлекетке осы қызметтерді жеткізушіні сәйкестендіру және осы хабарламаның берілу бағытын айқындау үшін жеткілікті көлемде трафик жөніндегі деректерді жедел ашады.

2. Осы баптың 1-тармағына сәйкес трафик жөніндегі деректерді ашу туралы өтінішті тек осы Конвенцияның 40-бабының 21-тармағының (b) және (с) тармақшаларында және 22-тармағында көрсетілген негіздерде ғана қабылдамауға болады.

4-бап

Сақталатын электрондық деректерге қол жеткізудегі өзара құқықтық көмек

1. Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 42-бабына сәйкес сақталуы қамтамасыз етілген электрондық деректерді қоса алғанда, электрондық деректерге қол жеткізу үшін тінту немесе соған ұқсас іс-шаралар жүргізу, алып қоюды немесе сақталуын қамтамасыз ету үшін ұқсас әрекеттерді жүзеге асыру немесе сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің аумағындағы ақпараттық-коммуникациялық жүйеде сақталатын деректерді ашу туралы өтінішпен басқа Қатысушы мемлекетке жүгіне алады.

2. Сұрау салынатын Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 35-бабында көрсетілген тиісті халықаралық қүжаттар мен заңдарды басшылыққа ала отырып және осы тараудың басқа да тиісті ережелеріне сәйкес бұл өтінішке жауап береді.

3. Егер:

a) тиісті деректердің жоғалуға немесе өзгеріске ұшырауға айрықша бейім екен деп санауға негіздер; немесе

b) осы баптың 2-тармағында көрсетілген қүжаттар мен заңдар жеделдетілген тәртіппен өзге ынтымақтастықты көздесе, өтінішке жауап жеделдетілген тәртіппен беріледі.

45-бап

Трафик туралы деректерді нақты уақыт режимінде жинаудағы өзара құқықтық көмек

1. Қатысушы мемлекеттер өз аумақтарында ақпараттық-коммуникациялық жүйенің көмегімен берілетін нақты хабарламаларға қатысты трафик туралы деректерді нақты уақыт режимінде жинауда біріне-бірі өзара құқықтық көмек көрсетуге ұмтылады. Осы баптың 2-тармағының ережелерін ескере отырып, мұндай көмек ішкі заңнамада көзделген шарттар мен рәсімдерге сәйкес көрсетіледі.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет кемінде ұқсас ішкі іс шеңберінде нақты уақыт режимінде трафик туралы деректерді жинау мүмкін болатын қылмыстық құқық бұзушылықтарға орай, оларға қатысты осындай көмек көрсетуге ұмтылады.

3. Осы баптың 1-тармағына сәйкес жолданатын өтініште:

a) сұрау салушы органның атауы;

b) өтініштің қатысы бар және негізгі фактілердің қысқаша мазмұны тергеп-тексерудің, қудалаудың немесе сот талқылауының сипаты;

c) трафик туралы деректерді жинау талап етілетін электрондық деректер және олардың қылмысқа қатыстылығы жөніндегі мәліметтер;

d) деректердің иесін немесе пайдаланушысын немесе ақпараттық-коммуникациялық жүйенің орналасқан жерін сәйкестендіретін кез келген қолда бар деректер;

e) трафик туралы деректердің жинау қажеттілігінің негіздемесі;

f) трафик туралы деректердің жинау талап етілетін кезең және оның ұзақтығының тиісті негіздемесі көрсетіледі.

46-бап

Мазмұн туралы деректердің қолға түсірудегі өзара құқықтық көмек

Қатысушы мемлекеттер өздеріне қолданылатын шарттармен немесе ішкі заңнамамен жол берілетін шекте ақпараттық-коммуникациялық жүйенің көмегімен берілетін нақты хабарламаларға қатысты мазмұн туралы деректердің нақты уақыт режимінде жинауда немесе жазып алуда біріне-бірі өзара құқықтық көмек көрсетуге ұмтылады.

47-бап

Құқық қорғау органдары арасындағы ынтымақтастық

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандарға қарсы іс-қимыл үшін құқық қолдану шараларының тиімділігін арттыру мақсатында өздерінің ішкі құқықтық және әкімшілік жүйелеріне сәйкес әрекет ете отырып, бірімен-бірі тығыз ынтымақтасады. Қатысушы мемлекеттер, атап айтқанда, мыналарға:

a) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандардың барлық аспектісі туралы, егер мүдделі Қатысушы мемлекеттер мұны тиісті деп таныса, қылмыстық қызметтің басқа да түрлерімен байланыстарды қоса алғанда қорғалған және жедел ақпарат алмасуды қамтамасыз ету мақсатында Халықаралық қылмыстық полиция ұйымының арналарын қоса алғанда, қолданыстағы арналарды ескере отырып, олардың құзыретті органдары;

b) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандарға байланысты тергеп-тексерулер жүргізуде, мыналарды:

i) осындай қылмыстарды жасауға қатысы бар деп күдікке ілінген адамдардың жеке басын, орналасқан жерін және қызметін немесе басқа да тиісті адамдардың орналасқан жерін;

ii) қылмыстардан түскен кірістердің немесе осындай қылмыстарды жасаудың нәтижесінде алынған мүліктің қозғалысын;

iii) осындай қылмыстарды жасау кезінде пайдаланылған немесе пайдалануға арналған мүліктің, жабдықтың немесе басқа да құралдардың қозғалысын анықтау мақсатында басқа Қатысушы мемлекеттермен ынтымақтастыққа;

c) тиісті жағдайларда талдау немесе тергеп-тексеру мақсатында қажетті заттарды немесе деректерді ұсынуға;

d) тиісті жағдайларда осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандарды жасау үшін қолданылатын нақты құралдар мен әдістер туралы, жалған сәйкестендіру деректерін, жалған, өзгертілген немесе қолдан жасалған құжаттарды және қызметті жасырудың басқа да құралдарын пайдалану, сондай-ақ киберқылмыстың тактикасы, әдістері мен рәсімдері туралы басқа Қатысушы мемлекеттермен ақпарат алмасуға;

e) олардың құзыретті органдары, мекемелері мен қызметтері арасында тиімді үйлестіруге жәрдемдесуге және қызметкерлермен және басқа да сарапшылармен алмасуды ынталандыруға, мүдделі Қатысушы мемлекеттер арасындағы екіжақты келісімдерге немесе уағдаластықтарға сәйкес байланыс қызметкерлерін жіберуді қоса алғанда;

f) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандарды алдын ала анықтау мақсатында ақпарат алмасуға және тиісті жағдайларда қабылданатын әкімшілік және басқа да шараларды үйлестіруге бағытталған тиімді шараларды қабылдайды.

2. Осы Конвенцияны практикалық қолдану мақсаттары үшін Қатысушы мемлекеттер өздерінің құқық қорғау органдары арасында тікелей ынтымақтастық туралы екіжақты немесе көпжақты келісімдер немесе уағдаластықтар жасасу мүмкіндігін, ал мұндай келісімдер немесе уағдаластықтар бар болған жағдайлар оларға түзетулер енгізуді қарастырады. Мүдделі Қатысушы мемлекеттер арасында мұндай келісімдер немесе уағдаластықтар болмаған кезде осы Конвенцияны қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандарға қатысты құқық қорғау органдары арасындағы өзара ынтымақтастық үшін негіз ретінде қарауы мүмкін. Тиісті жағдайларда Қатысушы мемлекеттер өз қүкық қорғау органдары арасындағы ынтымақтастықты кеңейту үшін келісімдерді немесе уағдаластықтарды оның ішінде халықаралық немесе өңірлік ұйымдардың тетіктерін барынша пайдаланады.

48-бап

Бірлескен тергеп-тексерулер

Қатысушы мемлекеттер екіжақты немесе көпжақты келісімдер немесе уағдаластықтар жасасу мүмкіндігін қарастырады олардың негізінде осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған және бір немесе бірнеше мемлекетте қылмыстық тергеп-тексерудің, қудалаудың немесе сот талқылауының нысанасы болатын құқық бұзушылықтарға байланысты мүдделі құзыретті органдар бірлескен тергеп-тексерулерді жүргізу жөніндегі органдарды құра алады. Мұндай келісімдер немесе уағдаластықтар болмаған кезде бірлескен тергеп-тексерулер әрбір жекелеген жағдайда келісім бойынша жүргізілуі мүмкін. Тиісті Қатысушы мемлекеттер мұндай тергеп-тексерулер жүргізу жоспарланатын аумақта Қатысушы мемлекеттің егемендігіне толық құрмет көрсетілуін қамтамасыз етеді.

49-бап

Тәркілеу ісіндегі халықаралық ынтымақтастық арқылы мүлікті қайтару тетіктері

1. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандардың қандай да бірін жасау нәтижесінде алынған немесе осындай қылмыстармен байланысты мүлікке қатысты осы Конвенцияның 50-бабына сәйкес өзара құқықтық көмек беру мақсатында, өз ішкі заңнамасына сәйкес:

a) басқа Қатысушы мемлекеттің соттары шығарған тәркілеу туралы қаулыны орындауға өз құзыретті органдарына мүмкіндік беру үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды;

b) өз құзыреті шегінде, ақша қаражатын жылыстату туралы істер немесе оның юрисдикциясына жатуы мүмкін осындай басқа да қылмыстар бойынша сот шешімдерін шығару кезінде немесе оның ішкі заңнамасымен рұқсат етілген басқа да рәсімдерді пайдалану кезінде шетелдік шығу тегі бар мұндай мүлікті тәркілеу туралы қаулыларды шығаруға өзінің құзыретті органдарына олардың юрисдикциясы шегінде мүмкіндік беру үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды және

c) қылмыскер қайтыс болуына байланысты, қашып кетуіне немесе болмауына орай не басқа да тиісті жағдайларда қылмыстық қудалауға ұшырауы мүмкін болмаған істер бойынша қылмыстық іс жүргізу шеңберінде үкім шығарылмай-ақ мұндай мүлікті тәркілеуге мүмкіндік жасау үшін талап етілуі мүмкін шаралар қабылдау туралы мәселені қарайды.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 50-бабының 2-тармағына сәйкес жіберілген өтініш бойынша өзара құқықтық көмек беру мақсатында, өз ішкі заңнамасына сәйкес:

a) сұрау салушы Қатысушы мемлекеттің соты немесе құзыретті органы шығарған уәждер және сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке осындай шараларды қабылдауға жеткілікті және бұл мүлікке қатысты сайып келгенде осы баптың 1-тармағы (а) тармақшасының мақсаттар үшін тәркілеу туралы қаулы шығарылады деп пайымдауға мүмкіндік беретін ақылға қонымды негіздер баяндалатын тоқтатып қою немесе тыйым салу туралы қаулыға сәйкес мүлікті тоқтатып қоюға немесе оған тыйым салуға өз құзыретті органдарына мүмкіндік беру үшін талап етілуі мүмкін шараларды қабылдайды;

b) сұрау салынатын Қатысушы мемлекетке осындай шараларды қабылдауға жеткілікті уәждер бар және бұл мүлікке қатысты сайып келгенде осы баптың 1-тармағы (а) тармақшасының мақсаттар үшін тәркілеу туралы қаулы шығарылады деп пайымдауға мүмкіндік беретін ақылға қонымды негіздер баяндалатын өтінішке жауап ретінде мүлікті тоқтатып қоюға немесе оған тыйым салуға өз құзыретті органдарына мүмкіндік беру үшін шараларды қабылдайды; және

c) өз құзыретті органдарына мүлікті тәркілеу мақсаттары үшін оның сақталуын қамтамасыз етуге, мысалы, осындай мүлікті иеленуге байланысты тыйым салу туралы шетелдік қаулы немесе қылмыстық айып тагу негізінде мүмкіндік беру үшін қосымша шаралар қабылдау туралы мәселені қарайды.

50-бап

Тәркілеу мақсатындағы халықаралық ынтымақтастық

1. Осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған қандай да бір құқық бұзушылық юрисдикциясына жататын басқа Қатысушы мемлекеттен осы Конвенцияның 31-бабының 1-тармағында көрсетілген оның аумағындағы қылмыстардан түскен кірістерді, мүлікті, жабдықты немесе қылмыстар жасаудың басқа тәркілеу туралы өтініш алған Қатысушы мемлекет өзінің ішкі құқықтық жүйесі шеңберінде мүмкін болатын барынша жоғары дәрежеде:

a) осы өтінішті тәркілеу туралы қаулы алу мақсатында өз құзыретті органдарына және мұндай қаулы шығарылған жағдайда оны орындайды; немесе

b) сұрау салушы Қатысушы мемлекет аумағындағы сот осы Конвенцияның 31-бабының 1-тармағына сәйкес шығарған тәркілеу туралы қаулыны өтініште көрсетілген көлемде және сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің аумағындағы қылмыстардан түскен кірістерге, мүлікке, жабдыққа немесе қылмыстар жасаудың басқа да құралдарына қатысты шамада орындау мақсатында өз құзыретті органдарына жолдайды.

2. Қылмыс деп танылған қандай да бір құқық бұзушылық осы Конвенцияға сәйкес юрисдикциясына жататын басқа Қатысушы мемлекет жолдаған өтініш түскеннен кейін сұрау салынатын Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 31-бабының 1-тармағында көрсетілген қылмыстардан түскен кірістерді, мүлікті, жабдықты немесе қылмыстар жасаудың басқа да қүралдарын кейіннен тәркілеу мақсатында анықтау, айқындау, қадағалау, тоқтатып қою немесе оларға тыйым салу үшін шараларды қабылдайды, ол туралы қаулыны не сұрау салушы Қатысушы мемлекет, не осы баптың 1-тармағына сәйкес өтінішке орай, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет шығарады.

3. Осы Конвенцияның 40-бабының ережелері осы бапқа (mutatis mutandis) қолданылады. Осы Конвенцияның 40-бабының 15-тармағында көрсетілген ақпаратқа қосымша, осы бап негізінде жолданатын өтініштерде:

a) осы баптың 1-тармағының (а) тармақшасында көзделген өтінішке қатысты - тәркілеуге жататын мүліктің сипаттамасы, оның ішінде мүмкіндігінше оның орналасқан жері және егер орынды болса мүліктің бағалау қүны туралы мәліметтер мен сұрау салушы Қатысушы мемлекет сілтеме жасайтын және сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өз ішкі заңнамасына сәйкес қаулы шығару үшін шаралар қабылдауына жеткілікті фактілер баяндалған мәлімдеме;

b) осы баптың 1-тармағының (b) тармақшасында көзделген өтінішке қатысты - өтініш негізделетін тәркілеу туралы қаулының сұрау салушы Қатысушы мемлекет берген құқықтық тұрғыдан жол берілетін көшірмесі, фактілер баяндалған мәлімдеме мен орындалуына сұрау салынатын қаулының көлеміне қатысты ақпарат, сұрау салушы Қатысушы мемлекет адал үшінші тараптарды тиісті хабардар етуді қамтамасыз ету және тиісті құқықтық рәсімдерді сақтау үшін қабылдаған шараларды көрсететін мәлімдеме мен тәркілеу туралы қаулының түпкілікті болатыны мәлімдеме;

c) осы баптың 2-тармағында көзделген өтінішке қатысты - сұрау салушы Қатысушы мемлекет сілтеме жасайтын фактілер баяндалған мәлімдеме және сұрау салынатын шаралардың сипаттамасы, сондай-ақ бар болған жағдайда өтініш негізделетін қаулының құқықтық тұрғыдан жол берілетін көшірмесі.

4. Осы баптың 1 және 2-тармақтарында көзделген шешімдерді немесе шараларды сұрау салынатын Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасының ережелері мен процестік нормаларына немесе ол сұрау салушы Қатысушы мемлекетпен қарым-қатынастарында байланысатын кез келген екіжақты немесе көпжақты шарттарға, келісімдерге немесе уағдаластықтарға сәйкес және олардың сақталуы шартында қабылдайды.

5. Әрбір Қатысушы мемлекет осы баптың ережелерін жүзеге асыруды қамтамасыз ететін өз заңдары мен қағидаларының мәтіндерін, сондай-ақ мұндай заңдар мен қағидаларға кез келген кейінгі өзгерістердің мәтіндерін немесе олардың сипаттамасын Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына ұсынады.

6. Егер қандай да бір Қатысушы мемлекет осы баптың 1 және 2-тармақтарында көзделген шараларды қабылдауды тиісті шарттың болуымен негіздемесі келсе, онда бұл Қатысушы мемлекет осы Конвенцияны қажетті және жеткілікті шарттық-құқықтық негіз ретінде қарайды.

7. Егер сұрау салынатын Қатысушы мемлекет жеткілікті дәлелдемелерді уақтылы алмаса немесе мүліктің құны аз болса, осы бапқа сәйкес ынтымақтастықтан бас тартылуы немесе қамтамасыз ету шаралары алып тасталуы мүмкін.

8. Осы бапқа сәйкес қабылданған кез келген қамтамасыз ету шарасы алып тасталғанға дейін мүмкін болған жағдайда, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет сұрау салушы Қатысушы мемлекетке осындай шараны жүзеге асыруды жалғастырудың пайдасына өз уәждерін баяндауға мүмкіндік береді.

9. Осы баптың ережелері адал үшінші тараптардың құқықтарына залал келтіретіндей сипатта түсіндірілмейді.

10. Қатысушы мемлекеттер осы бапқа сәйкес жүзеге асырылатын халықаралық ынтымақтастықтың тиімділігін арттыру үшін екіжақты немесе көпжақты шарттар, келісімдер немесе уағдаластықтар жасасу мүмкіндігін қарайды.

51-бап

Арнаулы ынтымақтастық

Өзінің ішкі заңнамасына залал келтірмей, әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылғандардан түскен кірістер туралы ақпаратты, ол мұндай ақпаратты ашу оны алушы Қатысушы мемлекетке қылмыстық тергеп-тексеруді қозғауда, қудалауды немесе сот талқылауын жүргізуде ықпал ету мүмкін немесе осы Конвенцияның 50-бабына сәйкес осы Қатысушы мемлекеттің өтініш жолдауын алып келуі мүмкін деп есептесе, алдын ала өтінішсіз-ақ басқа Қатысушы мемлекетке өзінің қылмыстық тергеп-тексеруі, қудалауы немесе сот талқылауы үшін залалсыз жіберуге оған мүмкіндік беретін шараларды қабылдауға ұмтылады.

52-бап

Қылмыстардан немесе мүліктен алынған тәркіленген кірістерді қайтару және оларға билік ету

1. Осы Конвенцияның 31 немесе 50-баптарының негізінде Қатысушы мемлекет тәркілеген қылмыстардан түскен кірістерге немесе мүлікке осы Қатысушы мемлекет өз ішкі заңнамасы мен әкімшілік рәсімдеріне сәйкес билік етеді.

2. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияның 50-бабына сәйкес басқа Қатысушы мемлекет жолдаған өтініш бойынша, ішкі заңнамада жол берілген pұқсат етілетін шамада әрекет ете отырып және тиісті өтініш алынған жағдайда, pұқсат етілетін шамада қылмыстан жәбірленушілерге өтемақы қылмыстардан түскен, тәркіленген немесе мүліктен алынған кірістерді төлеу немесе осындай қылмыстардан түскен кірістерді немесе мүлікті бұрынғы заңды иелеріне қайтару үшін сұрау салушы Қатысушы мемлекетке қайтару туралы мәселені қарайды.

3. Қатысушы мемлекет осы Конвенцияның 31 және 50-баптарына сәйкес басқа Қатысушы мемлекет жолдаған өтініш бойынша әрекет ете отырып, жәбірленушілерге өтемақы төлеу туралы мәселені тиісті түрде қарағаннан кейін мынадай:

a) қылмыстардан немесе мүліктен алынған кірістердің соманы немесе осындай кірістерді немесе мүлікті өткізудің нәтижесінде қаражатты немесе олардың бір бөлігін осы Конвенцияның 56-бабы 2-тармағының (с) тармақшасына сәйкес осы мақсатқа арналған шотқа және киберқылмыспен күреске маманданған үкіметаралық органдарға аудару туралы;

b) өз ішкі заңнамасына немесе әкімшілік рәсімдерге сәйкес басқа Қатысушы мемлекеттерге тұрақты немесе біржолғы негізде қылмыстардан түскен кірістердің немесе мүліктің немесе қылмыстардан түскен осындай кірістерді немесе мүлікті өткізу нәтижесінде алынған қаражаттың бір бөлігін беру туралы келісімдер немесе уағдаластық жасасу мүмкіндігін ерекше қарай алады.

4. Тиіс жағдайларда, егер тек Қатысушы мемлекеттер өзгеше шешім қабылдамаса, сұрау салынатын Қатысушы мемлекет осы бапқа сәйкес тәркіленген мүлікті қайтаруға немесе оған билік етуге алып келген тергеп-тексеру, қудалау немесе сот талқылауы барысында жұмсалған ақылға қонымды шығыстарды шегере алады.

VI тарау.

Алдын алу шаралары

53-бaп

Алдын алу шаралары

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өз құқықтық жүйесінің іргелі қағидаттарына сәйкес тиісті заңнамалық, әкімшілік немесе өзге де шараларды қабылдау арқылы киберқылмыстар жасауға қолданыстағы немесе болашақтағы мүмкіндіктерді қысқарту үшін тиімді және үйлестірілген саясат пен озық тәжірибені әзірлеуге және жүзеге асыруға не оларды жалғастыруға ұмтылады.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің мүмкіндіктері шегінде және ішкі заңнамасының іргелі қағидаттарына сәйкес, қоғамдық сектордан тыс тиісті тұлғалар мен құрылымдардың - үкіметтік емес ұйымдардың, азаматтық қоғам ұйымдарының, ғылыми мекемелердің және жеке сектор құрылымдарының, сондай-ақ жалпы жұртшылықтың - осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтардың алдын алудың тиісті аспектілеріне белсенді қатысуына жәрдемдесу жөніндегі тиісті шараларды қабылдайды.

3. Алдын алу:

a) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтардың алдын алудың және оларға қарсы күрестің тиісті мәселелерін шешуде құқық қорғау органдары немесе прокурорлар мен қоғамдық сектордан тыс тиісті тұлғалар мен құрылымдар - үкіметтік емес ұйымдар, азаматтық қоғам ұйымдары, ғылыми мекемелер және жеке сектор құрылымдары арасындағы ынтымақтастықты нығайту;

b) қоғамның мұндай қылмыстардың алдын алуға және оларға қарсы күреске қатысуын ынталандыратын қоғамның осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтардың бар екенін, себептері мен қатерінің қауіпті сипаты туралы түсінігін терендетуді ақпараттық жұмыстарын жүргізу және халықты оқыту мен медиалық және ақпараттық сауаттылықты арттыру бағдарламалары мен оқу жоспарларын іске асыру жолымен қамтамасыз етеді;

c) ұлттық қылмыстық құқық төрелігі жүйелерінің әлеуетін нығайту, оның ішінде осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтардың алдын алуға бағытталған ұлттық стратегиялар шеңберінде қылмыстық құқық төрелігі жүйесі қызметкерлерін оқытуды ұйымдастыру және олардың сарапшылық білімдерін кеңейту;

d) қызмет көрсетушілерді өз өнімдерінің, қызметтерінің және клиенттерінің қауіпсіздігін күшейту үшін тиімді шаралар қабылдауын ұлттық жағдайларды және ішкі заңнамада рұқсат етілген шамада ескере отырып, ынталандыру;

e) қызмет көрсетушілердің өнімдері мен қызметтерінің және олардың клиенттерінің қауіпсіздігін күшейту мен арттыруға ғана бағытталған және ішкі заңнамада рұқсат етілген әрі ондағы талаптар сақталған жағдайда қауіпсіздік саласындағы занды зерттеу қызметінің үлесін мойындау;

f) киберқылмысқа тартылу қатеріне үшырауы мүмкін адамдарды қылмыс жасаудан тежеп, олардың дағдыларын заңды арнаға бағыттау мақсатын көздейтін бағдарламалар мен іс-шараларды әзірлеу, іске асыруға жәрдемдесу және қолдау;

g) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтар үшін сотталған адамдарды қоғамға қайта кіріктіруге жәрдемдесуге ұмтылу;

һ) ішкі заңнамаға сәйкес ақпараттық-коммуникациялық жүйені пайдалану арқылы жасалатын гендерлік зорлық-зомбылықтың алдын алу мен оны жою стратегиялары мен саясатын әзірлеу, сондай-ақ алдын алу шараларын әзірлеу кезінде осал жағдайдағы адамдардың ерекше мән-жайлары мен қажеттіліктерін ескеру;

i) балалардың интернет кеңістігіндегі қауіпсіздігін қамтамасыз ету үшін нақты және нысаналы шараларды, соның ішінде балаларға қатысты сексуалдық зорлық-зомбылық немесе балаларды сексуалдық пайдалану туралы жұртшылықтың хабардарлығын арттыруға бағытталған ағарту, кадр даярлау және түсіндіру шараларын қабылдау, оларды болғызбау мақсатымен ұлттық нормативтік құқықтық базаны қайта қарау және халықаралық ынтымақтастықты нығайту, сондай-ақ балаларға сексуалдық зорлық-зомбылық көріністері мен балаларды сексуалдық пайдалану материалдарын мүмкіндігінше жедел жою жөніндегі шараларды қабылдау;

j) шешім қабылдау процестерінің ашықтығын күшейту, халықтың шешім қабылдауға тартылуына жәрдемдесу және ақпараттың жұртшылық үшін барабар қолжетімділігін қамтамасыз ету;

k) киберқылмысқа қатысты жария ақпаратты іздеу, алу және тарату бостандығын құрметтеу, ілгерілету және қорғау;

l) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтардың құрбандарын қолдау бағдарламаларын әзірлеу немесе жетілдіру;

m) осы Конвенцияға сәйкес қылмыстарға байланысты қылмыстық кірістер мен мүліктің аударымдарын болғызбау және анықтау шараларын қамтуы мүмкін.

4. Осы Конвенцияда қамтылған қылмыстық құқық бұзушылық ретінде саралануы мүмкін кез келген оқыс оқиғалар туралы тиісті жағдайларда оларға хабарламалар, оның ішінде анонимді хабарламалар жіберу үшін киберқылмыстың алдын алуға және оған қарсы күреске жауапты тиісті құзыретті орган немесе органдар халыққа белгілі және қолжетімді болуы үшін әрбір Қатысушы мемлекет тиісті шаралар қабылдайды.

5. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияға сәйкес қылмыстық құкық бұзушылықтар төндіретін өзгермелі қатерлер жағдайында ұлттық қолданыстағы заңнама мен әкімшілік практиканы үнемі өзекті күйде ұстау, олқылықтар мен осал түстарды айқындау мақсатымен оларға кезең-кезеңінен бағалау жүргізуге үмтылады.

6. Қатысушы мемлекеттер осы бапта көзделген шараларды әзірлеуге және іске асыруға жәрдемдесу үшін бірімен-бірі, сондай-ақ тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдармен ынтымақтаса алады. Бұған киберқылмыстың алдын алуға бағытталған халықаралық жобаларға қатысу да кіреді.

7. Әрбір Қатысушы мемлекет киберқылмыстың алдын алуға арналған нақты шараларды әзірлеу мен жүзеге асыруға басқа Қатысушы мемлекеттерге жәрдем корсете алатын органның немесе органдардың атауы мен мекенжайын Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына хабарлайды.

VII таpay.

Техникалық көмек және ақпарат алмасу

54-бап

Техникалық көмек және әлеуетті арттыру

1. Қатысушы мемлекеттер өз мүмкіндіктерін ескере отырып, дамушы Қатысушы мемлекеттердің мүдделері мен қажеттіліктерін ерекше ескеріп, кадрлар даярлау және көмектің өзге де түрлері, тиісті тәжірибе мен арнайы біліммен өзара алмасу және келісілген шарттармен технологияларды беруді қоса алғанда, осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу, оларды анықтау және тергеп-тексеру, сондай-ақ олар үшін қылмыстық қудалау жүргізуге жәрдемдесу мақсатында неғұрлым ауқымды техникалық көмек көрсету және әлеуетті нығайтуға жәрдемдесу туралы мәселені қарастырады.

2. Қатысушы мемлекеттер қажетіне қарай осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу, оларды анықтау және тергеп-тексеру және олар бойынша қылмыстық қудалау жүргізу үшін жауапты персоналды даярлаудың нақты бағдарламаларын бастайды, әзірлейді, іске асырады немесе жетілдіреді.

3. Осы баптың 1 және 2-тармақтарында көрсетілген қызмет түрлері ішкі заңнамада pұқсат етілген шамада мынадай мәселелерді қамтуы мүмкін

a) осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу, оларды анықтау және тергеп-тексеру және олар бойынша қылмыстық қудалау барысында қолданылатын әдістер мен тәсілдер;

b) киберқылмыстың алдын алу және оған қарсы күрес үшін стратегиялық саясат пен заңнаманы әзірлеу және жоспарлау саласындағы әлеуетті нығайту;

c) дәлелдемелердің сақталуын қамтамасыз ету тізбегін сақтауды және сот сараптамасын жүргізуді қоса алғанда, дәлелдемелерді, әсіресе электрондық нысанда, жинау, сақталуын қамтамасыз ету және беру саласында әлеуетті арттыру;

d) құқық қорғау органдарына арналған заманауи жабдық және оны пайд алану;

e) осы Конвенция талаптарын, әсіресе электрондық нысанда дәлелдемелерді жинау, сақталуын қамтамасыз ету және беру бөлігінде, қанағаттандыратын өзара құқықтық көмек туралы өтініштерді жасау және ынтымақтастықтың өзге түрлерін пайдалану мәселелері бойынша құзыретті органдар қызметкерлерін оқыту;

f) осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстар нәтижесінде алынған кірістердің, мүліктің, жабдықтың немесе басқа да құралдардың қозғалысының алдын алу, анықтау және мониторинг жүргізу, сондай-ақ мұндай кірістерді, мүлікті, жабдықты немесе басқа да құралдарды аудару, жасыру немесе бүркемелеу үшін қолданылатын әдістер;

g) осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардан түскен кірістерге тыйым белгілеуге, оларды тәркілеу мен қайтаруға жәрдемдесетін тиісті және пәрменді құқықтық және әкімшілік тетіктер мен әдістер;

һ) сот органдарымен ынтымақтасатын жәбірленушілер мен куәгерлерді қорғау әдістері;

i) материалдық және процесс құқығының тиісті нормалары, тергеп-тексеру жүргізу кезіндегі құқық қорғау органдарының өкілеттіктері, сондай-ақ ұлттық және халықаралық қағидалар бойынша қызметкерлерді даярлау және тілдерді үйрету.

4. Қатысушы мемлекеттер, өз ішкі заңнамасын сақтай отырып, осы Конвенцияны жүзеге асыру тиімділігін арттыру мақсатында басқа Қатысушы мемлекеттердің және тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдардың, үкіметтік емес ұйымдардың, азаматтық қоғам ұйымдарының, ғылыми мекемелердің және жеке сектор құрылымдарының сарапшылық білімдерін пайдалануға және олармен тығыз ынтымақтасуға ұмтылады.

5. Қатысушы мемлекеттер осы баптың 3-тармағында көрсетілген салаларда сарапшылық біліммен алмасуды қамтамасыз ету үшін зерттеу және кадрлар даярлау бағдарламаларын жоспарлау мен іске асыруда бір-біріне жәрдемдеседі және осы мақсатпен тиісінше жағдайларда өңірлік және халықаралық конференциялар мен семинарларды ынтымақтастықты дамыту және өзара қызығушылық тудыратын проблемаларды талқылау үшін пайдаланады.

6. Қатысушы мемлекеттер киберқылмыстың алдын алу және оған қарсы күрес стратегиялары мен іс-қимыл жоспарларын құзыретті органдар мен тиісті үкіметтік емес ұйымдар, азаматтық қоғам ұйымдары, ғылыми мекемелер және жеке сектор құрылымдары қатысуымен әзірлеу мақсатында өз аумақтарында жасалған осы Конвенциямен қамтылатын қылмыстардың түрлері, себептері және салдарлары бойынша бағалау, зерттеу және әзірлемелер жүргізуге бір- біріне өтініш бойынша жәрдемдесу мүмкіндігін қарастырады.

7. Қатысушы мемлекеттер кадрлар даярлау мен техникалық көмекке жәрдемдеседі, бұл уақтылы экстрадиция және өзара құқықтық көмек көрсетуді жеңілдетеді. Кадр даярлау мен техникалық көмек тіл үйретіп даярлауды, өзара құқықтық көмек көрсету туралы өтініштерді дайындау мен өндеуге жәрдемдесуді, сондай-ақ орталық органдардың немесе тиісті функцияларды орындайтын мекемелердің қызметкерлерін жіберуді және олармен алмасуды қамтуы мүмкін.

8. Қатысушы мемлекеттер халықаралық және өңірлік ұйымдарда, сондай-ақ тиісті екіжақты және көпжақты келісімдер немесе уағдаластық шеңберінде техникалық көмек пен әлеуетті нығайтудың тиімділігін барынша арттыруға бағытталған күш-жігерді қажетінше күшейтеді.

9. Қатысушы мемлекеттер әлеуетті нығайтуға бағытталған техникалық көмек бағдарламалары мен жобаларын іске асыру арқылы осы Конвенцияны орындау жөніндегі дамушы елдердің күш-жігерін қаржылай қолдауға арналған ерікті тетіктер құру мүмкіндігін қарастырады.

10. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияны жүзеге асыру мүддесінде техникалық көмек көрсету және әлеуетті нығайту арқылы бағдарламалар мен жобаларды жүзеге асыруға жәрдемдесу мақсатымен Біріккен Ұлттар Ұйымының Есірткі және қылмыс жөніндегі басқармасына ерікті жарналар енгізуге тырысады.

55-бап

Аппарат алмасу

1. Әрбір Қатысушы мемлекет тиісінше жағдайларда, тиісті сарапшылардың оның ішінде үкіметтік емес ұйымдар, азаматтық қоғам ұйымдары, ғылыми мекемелер және жеке сектор құрылымдары сарапшыларының қатысуымен, өз аумағында жасалатын осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстарды сипаттайтын үрдістерді, сондай-ақ мұндай қылмыстар жасалатын мән-жайларды талдау мүмкіндігін қарастырады.

2. Қатысушы мемлекеттер мұндай киберқылмыстың алдын алу және оларға қарсы күрес саласында мүмкін болғанша ортақ анықтамалар, стандарттар, әдістемелер және үздік практикаларды әзірлеу мақсатында қылмыстар туралы статистикалық деректерді, талдамалық білімдер мен ақпаратты жинақтау және өзара және халықаралық әрі өңірлік ұйымдар арқылы олармен алмасу мүмкіндігін қарастырады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу және оларға қарсы күрес саласындағы өз саясаты мен практикалық шараларын мониторингтеуді және олардың тиімділігі мен нәтижелілігін бағалауды жүзеге асыруды қарастырады.

4. Қатысушы мемлекеттер киберқылмысқа және электрондық нысандағы дәлелдемелерді жинауға қатысты құқықтық, саяси және технологиялық өзгерістер туралы ақпарат алмасу мүмкіндігін қарастырады.

56-бап

Конвенцияны экономикалық даму және техникалық көмек арқылы жүзеге асыру

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың қоғамға тұтастай және атап айтқанда, орнықты дамуға теріс әсерін ескере отырып, мүмкіндігінше халықаралық ынтымақтастық арқылы осы Конвенцияны оңтайлы іске асыруға жәрдемдесетін шараларды қабылдайды.

2. Қатысушы мемлекеттерге бір-бірімен, сондай-ақ халықаралық және өңірлік ұйымдармен бірлесіп, мүмкіндігінше мыналарды табанды түрде іске асыру ұсынылады:

a) осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу және оларға қарсы күрес саласында өз мүмкіндіктерін кеңейту мақсатында басқа Қатысушы мемлекеттермен, әсіресе дамушы елдермен, әртүрлі деңгейдегі ынтымақтастықты жандандыру;

b) осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алуға және оларға тиімді қарсы күреске бағытталған және басқа да Қатысушы мемлекеттердің, әсіресе дамушы елдердің осы Конвенцияны жүзеге асыруға жәрдемдесуге арналған күш-жігерін қолдау үшін қаржылық және материалдық көмекті кеңейту;

c) осы Конвенцияны жүзеге асырумен байланысты қажеттіліктерін өтеуге жәрдемдесу мақсатында басқа Қатысушы мемлекеттерге, әсіресе дамушы елдерге, техникалық көмек көрсету. Бұл үшін Қатысушы мемлекеттер Біріккен Ұлттар Ұйымы құрған қаржыландыру тетігіндегі осы мақсатқа тікелей арналған шотқа мерзімдік негізде жеткілікті ерікті жарналар енгізуге ұмтылады;

d) тиісті жағдайларда, осы Конвенция мақсаттарына қол жеткізуге жәрдемдесу үшін дамушы елдерге арналған кадр даярлау бағдарламаларының санын арттыру және оларға заманауи жабдық беру арқылы үкіметтік емес ұйымдардың, азаматтық қоғам ұйымдарының, ғылыми мекемелердің және жеке сектор құрылымдарының, сондай-ақ қаржы институттарының Қатысушы мемлекеттер күш-жігерін (оның ішінде осы бапқа сәйкес) қолдау жөніндегі қызметін ынталандыру;

e) ашықтықты арттыру, күш-жігердің қайталануын болғызбау және кез келген үйренген сабақты барынша оңтайлы пайдалану мақсатында озық практикалармен және өткізілген іс-шаралар туралы ақпаратпен алмасу үшін нақты күш-жігер жұмсау.

3. Қатысушы мемлекеттер ынтымақтастық пен техникалық көмекке жәрдемдесу және өзара қызығушылық тудыратын проблемаларды, оның ішінде дамушы елдердің ерекше проблемалары мен қажеттіліктерін талқылау үшін конференциялар мен семинарларды қоса алғанда, қолданыстағы субөңірлік, өңірлік және халықаралық бағдарламаларды пайдалануды да қарастырады.

4. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстарды жазасыз жасауға мүмкіндік беретін жағдайларды болдырмау және киберқылмыспен күресті күшейту мақсатында Қатысушы мемлекеттер арасында ортақ ең төменгі стандарттарды белгілеу үшін мүмкіндігінше стандарттар, дағдылар, әлеует, сараптамалық білімдер және техникалық мүмкіндіктерді үйлестіруге жәрдемдесетін ресурстар мен күш-жігерді белу мен бағыттауды қамтамасыз етеді.

5. Осы бапқа сәйкес қабылданған шаралар мүмкіндігінше екіжақты, өңірлік немесе халықаралық деңгейдегі қолданыстағы сыртқы көмек жөніндегі міндеттемелерге немесе өзге қаржылық ынтымақтастық жөніндегі уағдаластыққа әсер етпейді.

6. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияда қамтылған халықаралық ынтымақтастықтың тиімділігін, сондай-ақ осы Конвенцияда қамтылатын қылмыстардың алдын алу, оларды анықтау және тергеп-тексеру және олар үшін қылмыстық қудалау жүргізу мақсатымен қажетті қаржылық уағдаластықты ескере отырып, материалдық-техникалық көмек туралы екіжақты, өңірлік немесе көпжақты келісімдер немесе уағдаластық жасасуы мүмкін.

VIII тарау.

Жүзеге асыру тетігі

57-бап

Конвенцияға қатысушы мемлекеттердің Конференциясы

1. Осымен бұл Конвенцияда көзделген мақсаттарға қол жеткізу үшін Қатысушы мемлекеттердің мүмкіндіктерін және олардың арасындағы ынтымақтастықты кеңейту, сондай-ақ осы Конвенцияны жүзеге асыруға жәрдемдесу және оны жүзеге асыру барысына шолу жасау мақсатында Конвенцияға қатысушы мемлекеттердің Конференциясы құрылады.

2. Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысы осы Конференция күшіне енгеннен кейін бір жылдан кешіктірмей Қатысушы мемлекеттердің Конференциясын шақырады. Кейіннен Конференция қабылдайтын іс жүргізу ережелеріне сәйкес Конференцияның кезекті отырыстары өткізіледі.

3. Қатысушы мемлекеттердің Конференциясы рәсім қағидаларын және осы бапта аталған қызмет түрлерін жүзеге асыруды реттейтін қағидаларды, соның ішінде бақылаушыларды қабылдау мен олардың қатысуына және осы қызмет түрлерін жүзеге асыру кезінде жұмсалған шығыстарды өтеуге қатысты қағидаларды қабылдайды. Бұл қағидалар мен тиісті қызметте тиімділік, баршаны қамту, ашықтық, нәтижелілік және ұлттық жауапкершілік сияқты қағидаттар ескеріледі.

4. Өзінің кезекті отырыстарын тағайындау кезінде қатысушы мемлекеттердің Конференциясы осыған ұқсас мәселелер бойынша басқа тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдар мен тетіктердің, соның ішінде олардың шарттық қосалқы органдарының, отырыстарының уақыты мен орнын осы баптың 3-тармағында айқындалған қағидаттарға сәйкес назарға алады.

5. Қатысушы мемлекеттердің Конференциясы осы баптың 1-тармағында баяндалған мақсаттарға қол жеткізу үшін қызмет түрлерін, рәсімдер мен жұмыс әдістерін келіседі, онда мыналар:

a) ерікті жарналар енгізуді жұмылдыруға ынталандыруды қоса алғанда, осы Конвенцияны тиімді пайдалануға және жүзеге асыруға және оған байланысты кез келген проблемаларды, сондай-ақ осы Конвенция шеңберінде Қатысушы мемлекеттер жүзеге асыратын қызметті анықтауға жәрдемдесу;

b) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтар мен электрондық нысандағы дәлелдемелерді жинауға қатысты құқықтық, саяси және технологиялық өзгерістер туралы ақпаратпен Қатысушы мемлекеттердің және тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдардың, үкіметтік емес ұйымдардың, азаматтық қоғам ұйымдарының, ғылыми мекемелердің және жеке сектор құрылымдарының алмасуына жәрдемдесу, сондай-ақ киберқылмыстың заңдылықтары мен үрдістері және аталған қылмыстардың алдын алудың және оларға қарсы күрестің табысты әдістері туралы ақпарат алмасу;

c) тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдармен, сондай-ақ үкіметтік емес ұйымдармен, азаматтық қоғам ұйымдарымен, ғылыми мекемелермен және жеке сектор құрылымдарымен ынтымақтастық жасасу;

d) осы Конвенцияға сәйкес қылмыс деп танылған құқық бұзушылықтардың алдын алу және оларға қарсы күрес мақсатында өзге халықаралық және өңірлік ұйымдар мен тетіктер дайындаған тиісті ақпаратты артық қайталауды болғызбау үшін тиісінше пайдалану;

e) Қатысушы мемлекеттердің осы Конвенцияны іске асыру мәселесін кезең-кезеңімен қарау;

f) осы Конвенцияны және оның жүзеге асырылуын жетілдіруге қатысты ұсынымдар қабылдау, сондай-ақ Конвенцияға болуы ықтимал толықтырулар немесе түзетулерді қарау;

g) осы Конвенцияның 61 және 62-баптарына сәйкес осы Конвенцияға қосымша хаттамаларды әзірлеу және қабылдау;

һ) осы Конвенцияны жүзеге асыруға байланысты Қатысушы мемлекеттердің техникалық көмек пен әлеуетті нығайту қажеттіліктерін ескеру және осыған байланысты қажетті деп санайтын кез келген іс-қимыл бойынша ұсынымдар енгізу қамтылады.

6. Конференцияның талап етуі бойынша әрбір Қатысушы мемлекет осы Конференцияны жүзеге асыруға бағытталған заңнамалық, әкімшілік және өзге де шаралар туралы, сондай-ақ өз бағдарламалары, жоспарлары мен практикасы туралы Қатысушы мемлекеттердің Конференциясына ақпарат береді. Конференция басқалармен қатар, Қатысушы мемлекеттерден және құзыретті халықаралық және өңірлік ұйымдардан алынған ақпаратты қоса алғанда мұндай ақпаратты алудың және оның негізінде тиісті шешімдер қабылдаудың ең тиімді жолдарын зерделейді. Конференция шешімімен айқындалатын рәсімдерге сәйкес тиісті үкіметтік емес ұйымдардың, азаматтық қоғам ұйымдарының, ғылыми мекемелердің және жеке сектор құрылымдарының өкілдерінен алынған материалдар да қаралуы мүмкін.

7. Осы баптың 5-тармағында көзделген мақсаттар үшін Қатысушы мемлекеттердің Конференциясы өзіне қажетті деп санайтын шолу тетіктерін құра алады және оларды басқара алады.

8. Осы баптың 5-7-тармақтарына сәйкес қатысушы мемлекеттердің Конференциясы қажет деп тапса, Конвенцияның тиімді жүзеге асырылуына жәрдемдесетін кез келген тиісті тетіктерді немесе қосалқы органдарды құрады.

58-бап

Хатшылық

1. Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысы Қатысушы мемлекеттердің Конференциясына қажетті хатшылық қызмет көрсетуді қамтамасыз етеді.

2. Хатшылық:

a) осы Конвенцияда баяндалған қызметті жүзеге асыруда Қатысушы мемлекеттердің Конференциясына жәрдемдеседі, осы Конвенцияға қатысты Конференция сессияларын ұйымдастырады және оларға қажетті қызмет көрсетуді қамтамасыз етеді;

b) осы Конвенцияда көзделгендей, Қатысушы мемлекеттердің Конференциясына ақпарат ұсыну мәселесінде Қатысушы мемлекеттерге олардың өтініші бойынша жәрдемдеседі және

c) тиісті халықаралық және өңірлік ұйымдардың хатшылықтарымен қажетті үйлестіруді қамтамасыз етеді.

IX таpay.

Қорытынды ережелер

59-бап

Конвенцияны жүзеге асыру

1. Әрбір Қатысушы мемлекет өзінің ішкі заңнамасының негізін қалаушы қағидаттарына сәйкес, заң шығару және әкімшілік шараларын қоса алғанда, осы Конвенцияға сәйкес өздерінің міндеттемелерін жүзеге асыруды қамтамасыз ету үшін қажетті шаралар қабылдайды.

2. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға сәйкес осындай деп танылған қылмыстардың алдын алу және оларға қарсы күрес үшін осы Конвенцияда көзделген шаралардан барынша қатаң немесе қатал шаралар қабылдай алады.

60-бап

Конвенцияның қолданылуы

1. Егер екі немесе одан да көп Қатысушы мемлекет осы Конвенцияда қаралатын мәселелер бойынша келісім немесе шарт жасаса немесе осындай мәселелер бойынша өз қатынастарын өзгеше түрде орнатса не егер олар мұны болашақта жасайтын болса, олардың да осы келісімді немесе шартты қолдануға не осы қатынастарды тиісті түрде реттеуге құқығы бар.

2. Осы Конвенция халықаралық құқыққа сәйкес Қатысушы мемлекеттің басқа да құқықтарын, шектеулерін, міндеттемелері мен міндеттерін қозғамайды.

61-бап

Хаттамалармен өзара байланысы

1. Осы Конвенция бір немесе бірнеше хаттамамен толықтырылуы мүмкін.

2. Хаттаманың қатысушысы болу үшін мемлекет немесе экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымы осы Конвенцияның қатысушысы болуға тиіс.

3. Осы Конвенцияға қатысушы мемлекет, егер ол оның ережелеріне сәйкес Хаттамаға қатысушы болмаса, хаттамамен байланысты болмайды.

4. Осы Конвенцияны толықтыратын кез келген хаттама осы хаттаманың мақсатын ескере отырып, осы Конвенциямен бірлесе түсіндіріледі.

62-бап

Қосымша хаттамаларды қабылдау

1. Қатысушы мемлекеттердің Конференциясы кез келген қосымша хаттаманы қабылдау тұрғысынан мәні жағынан қарастыру үшін кемінде 60 Қатысушы мемлекет қажет етіледі. Конференция кез келген қосымша хаттамаға қатысты ымыраға қол жеткізу үшін барлық күш-жігерін салады. Егер ымыраға қол жеткізу үшін барлық мүмкіндік жасалса және келісімге қол жеткізілмесе, онда қосымша хаттаманы қабылдау үшін соңғы құрал ретінде Конференция мәжілісіне қатысып отырған және дауыс беруге қатысушы мемлекеттердің кемінде үштен екісін құрайтын көпшілік дауысы туралы талап белгіленеді.

2. Экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымдарының құзыреті аясына кіретін мәселелерде олар осы Конвенцияның қатысушылары болатын өздерінің мүше мемлекеттерінің санына тең дауыс санына ие бола отырып, осы бапқа сәйкес өздерінің дауыс беру құқығын жүзеге асырады. Мұндай ұйымдарға мүше мемлекеттер өздерінің дауыс беру құқығын жүзеге асырса, олар өздерінің дауыс беру құқығын жүзеге асырмайды және керісінше.

63-бап

Дауларды реттеу

1. Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияны түсіндіруге немесе қолдануға қатысты дауларды келіссөздер арқылы немесе өз таңдауы бойынша кез келген өзге де бейбіт тәсілмен реттеуге ұмтылады.

2. Осы Конвенцияны түсіндіруге немесе қолдануға қатысты екі немесе одан да көп Қатысушы мемлекет арасындағы келіссөздер арқылы немесе ақылға қонымды уақыт кезеңі ішінде өзге де бейбіт құралдармен реттелмейтін кез келген дау осы Қатысушы мемлекеттердің біреуінің өтініші бойынша төрелік талқылауға беріледі. Егер төрелік туралы өтініш жасалған күннен бастап алты ай ішінде осы Қатысушы мемлекеттер оны ұйымдастыру туралы келісе алмаса, осы Қатысушы мемлекеттердің кез келгені Сот Мәртебесіне сай өтінішпен жүгіне отырып, дауды Халықаралық Сотка бере алады.

3. Әрбір Қатысушы мемлекет осы Конвенцияға қол қою, ратификациялау, қабылдау немесе бекіту кезінде немесе оған қосылу кезінде өзін осы баптың 2-тармағының ережелерімен байланысты деп есептемейтіні туралы мәлімдей алады. Басқа Қатысушы мемлекеттер осындай ескерту жасаған кез келген Қатысушы мемлекетке қатысты осы баптың 2-тармағының ережелерімен байланысты болмайды.

4. Осы баптың 3-тармағына сәйкес ескертпе жасаған кез келген Қатысушы мемлекет Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына хабарлама жіберу арқылы кез келген уақытта осы ескертпені алып тастай алады.

64-бап

Қол қою, ратификациялау, қабылдау, бекіту және қосылу

1. Осы Конвенция 2025 жылы Ханой қаласында барлық мемлекеттердің қол қоюына, содан кейін 2026 жылғы 31 желтоқсанға дейін Нью-Йорктегі Біріккен Ұлттар Ұйымының Орталық мекемелерінде ашық болады.

2. Осы Конвенция, сондай-ақ осындай ұйымға мүше мемлекеттердің кемінде біреуі осы баптың 1-тармағына сәйкес осы Конвенцияға қол қойған жағдайда экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымдарының қол қоюы үшін ашық болады.

3. Осы Конвенция ратификациялауға, қабылдауға немесе бекітуге жатады. Ратификациялық грамоталар немесе қабылдау немесе бекіту туралы құжаттар Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына сақтауға тапсырылады. Экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымы егер оның мүше мемлекеттерінің кемінде біреуі осындай жолмен әрекет етсе, өзінің ратификациялау грамотасын немесе қабылдау немесе бекіту туралы құжатын сақтауға тапсыра алады. Осы бекіту грамотасында немесе қабылдау немесе бекіту туралы құжатта мұндай ұйым осы Конвенциямен реттелетін мәселелерге қатысты өз құзыретінің саласы туралы мәлімдейді. Мұндай ұйым сондай-ақ депозитарийге өз құзыреті аясындағы кез келген тиісті өзгеріс туралы хабарлайды.

4. Осы Конвенция кез келген мемлекеттің немесе бұл Конвенцияға Қатысушы болатын мүше мемлекеттердің кемінде біреуі оның мүшесі болатын экономикалық интеграцияның кез келген өңірлік ұйымының қосылуы үшін ашық болады. Қосылу туралы құжаттар Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына сақтауға тапсырылады. Қосылу кезінде экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымы осы Конвенциямен реттелетін мәселелерге қатысты өз құзыретінің саласы туралы мәлімдейді. Мұндай ұйым сондай-ақ депозитарийге өз құзыреті аясындағы кез келген тиісті өзгерістер туралы хабарлайды.

65-бап

Күшіне енуі

1. Осы Конвенция қырқыншы бекіту грамотасын немесе қабылдау, бекіту немесе қосылу туралы құжатты сақтауға тапсырған күннен кейін тоқсаныншы күні күшіне енеді. Осы тармақтың мақсаты үшін өңірлік экономикалық интеграция ұйымы сақтауға тапсырған кез келген осындай грамота немесе құжат осы ұйымға мүше мемлекеттер сақтауға тапсырған грамоталарға немесе құжаттарға қосымша ретінде қарастырылмайды.

2. Осы Конвенцияны ратификациялайтын, қабылдайтын, бекітетін немесе оған қосылатын әрбір мемлекет немесе өңірлік экономикалық интеграция ұйымы үшін қырқыншы ратификациялау грамотасын немесе осындай эрекет туралы құжатты сақтауға тапсырғаннан кейін, осы Конвенция осындай мемлекет немесе ұйым тиісті грамотаны немесе құжатты сақтауға тапсырған күннен кейін отызыншы күні немесе осы баптың 1-тармағына сәйкес осы Конвенция күшіне енген күні, қайсысы кешірек басталатынына қарай күшіне енеді.

66-бап

Түзетулер

1. Осы Конвенция күшіне енгеннен кейін бес жыл өткен соң Қатысушы мемлекет түзету ұсынуы және оны Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына жіберуі мүмкін, ол содан соң ұсынылған түзетуді осы ұсынысты қарастыру және ол бойынша шешім қабылдау мақсатында одан әрі Қатысушы мемлекеттерге және Конвенцияға Қатысушы мемлекеттердің Конференциясына жөнелтеді. Қатысушы мемлекеттердің Конференциясы әрбір түзетуге қатысты келісімге қол жеткізу үшін барлық күш-жігерін жұмсайды. Егер келісімге қол жеткізу жөніндегі барлық күш-жігері сарқылатын болса және келісімге қол жеткізілмесе, онда түзетуді қабылдау үшін ең соңғы шара ретінде Қатысушы мемлекеттердің Конференциясының мәжілісінде дауыс беруге қатысқан немесе қатысатын Қатысушы мемлекеттердің үштен екі көпшілік дауысы қажет болады.

2. Экономикалық ықпалдасудың өңірлік ұйымдары өз қүзыреті кіретін салаға жататын мәселелерде осы Конвенцияға Қатысушылар болатын оған мүше мемлекеттердің санына тең дауыс санына ие бола отырып, осы бапқа сәйкес өзінің дауыс беру құқығын жүзеге асырады. Мұндай ұйымдарға мүше мемлекеттер өзінің дауысын жүзеге асырса, ұйымдар өзінің дауыс беру құқығын жүзеге асырмайды және керісінше.

3. Осы баптың 1-тармағына сәйкес қабылданған түзету Қатысушы мемлекеттің ратификациялауына, қабылдауына немесе бекітуіне жатады.

4. Осы баптың 1-тармағына сәйкес қабылданған түзету Қатысушы мемлекетке қатысты ол ратификациялау грамотасын немесе осы түзетуді қабылдау немесе бекіту туралы құжатты Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына сақтауға тапсырған күннен кейін тоқсан күн өткен соң күшіне енеді.

5. Түзету күшіне енген кезде ол оған байланысты болуға келісімін білдірген Қатысушы мемлекеттер үшін міндетті болады. Басқа Қатысушы мемлекеттер осы Конвенцияның, олар бүрын ратификациялаған, қабылдаған немесе бекіткен ережелерімен және кез келген түзетулермен одан әрі байланысты болып қала береді.

67-бап

Күшін жою

1. Қатысушы мемлекет Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына жазбаша хабарлама жіберу арқылы осы Конвенцияның күшін жоя алады. Мұндай күшін жою Бас хатшы хабарламаны алған күннен кейін бір жыл өткен соң күшіне енеді.

2. Экономикалық интеграцияның өңірлік ұйымы оның барлық мүше мемлекеттері осы Конвенцияның күшін жойған кезде осы Конвенцияға Қатысушы болмайды.

3. Осы баптың 1-тармағына сәйкес осы Конвенцияның күшін жою оған қатысты кез келген хаттаманың күшін жоюға алып келеді.

68-бап

Депозитарий және тілдер

1. Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысы осы Конвенцияның депозитариі болып тағайындалады.

2. Осы Конвенцияның ағылшын, араб, испан, қытай, орыс және француз тілдеріндегі мәтіндері бірдей тең мағыналы болатын түпнұсқасы Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас хатшысына сақтауға тапсырылады.

ОСЫНЫ КУӘЛАНДЫРУ ҮШІН осыған өздерінің үкіметтері тиісті түрде уәкілеттік берген төменде қол қойған өкілетті өкілдер осы Конвенцияға қолдарын қойды¹.

Қосымша

Біріккен Ұлттар Ұйымының Киберқылмысқа қарсы; ақпараттық-коммуникациялық жүйелер пайдаланылып жасалатын белгілі бір қылмыстарға қарсы күресте және елеулі қылмыстарға жататын электрондық нысандағы дәлелдемелермен алмасуда халықаралық ынтымақтастықты нығайту конвенциясының нақты баптарын түсіндіруге арналған ескертпелер

2-бап

1. 2-баптың (е) (іі) тармақшасындағы "көрсетілетін қызметтерді жеткізуші" терминінің анықтамасына (і) тармақшасында аталған көрсетілетін қызметтерді пайдаланушылардың атынан электрондық деректерді сақтайтын немесе өзгеше түрде өңдейтін ұйымдар енгізілген. Мысалы, осы анықтамаға сәйкес қызмет көрсетушілерге хостинг пен кэштеуді қамтамасыз ететін құрылымдар да, желіге қосылуды қамтамасыз ететін құрылымдар да жатады. Бұл ретте өз сайттарын орналастыру үшін хостингтік компанияның қызметтерін пайдаланатын тұлғалар осы анықтамаға жатпайды.

2. Қатысушы мемлекеттер өздерінің ішкі заңнамасында конвенцияның 2-бабында анықтамалары берілген терминдерді олардың заңнамасы бұл ұғымдарды конвенцияның қағидаттары мен мақсаттарына сәйкес келетіндей етіп қамтыған және оны жүзеге асыру үшін эквивалентті шектерді қамтамасыз еткен жағдайда сөзбе-сөз қайталауға міндетті емес.

17-бап

3. Конвенция аясында құқық бұзушылық, егер негізгі құқық бұзушылық конвенцияның 7-16-баптарына сәйкес осындай деп танылған құқық бұзушылық болып табылған жағдайда ғана 17-бапқа сәйкес құқық бұзушылық болып есептеледі.

23 және 35-баптар — "тергеп-тексеру" терминіне қатысты

4. "Қылмыстық тергеп-тексерулер" деп нақты мән-жайлар қылмыстық құқық бұзушылық жасалды немесе жасалып жатыр деп пайымдауға ақылға қонымды негіздер беретін (конвенцияның 19-бабында көзделген құқық бұзушылықты қоса алғанда), оның ішінде тергеп-тексеру тиісті қылмысты тоқтатуға немесе оны жасауға кедергі келтіруге бағытталған жағдайлар түсініледі.

35-бап

5. Конвенция аясынан тыс Қатысушы мемлекеттер сұрау салынатын Қатысушы мемлекеттің ішкі заңнамасында, қолданылатын өзара құқықтық көмек туралы шарттарда немесе эквивалентті уағдаластықта жол берілетін кез келген басқа нысандарда өздерінің халықаралық міндеттемелеріне сәйкес бір-бірімен халықаралық ынтымақтастықты жүзеге асыра алады.

______________________

¹ Ақпараттық және коммуникациялық технологияларды қылмыстық мақсатта пайдалануына қарсы кешенді халықаралық конвенцияны әзірлеу жөніндегі арнайы комитет 2024 жылғы 29 шілде — 9 тамыз аралығында Нью-Йоркте өткен өзінің жаңартылған қорытынды сессиясының жұмысы туралы есепке қоса, Конвенцияның 2, 17,23 және 35-баптарына түсініктеме беру үшін ескертпелер ұсынды.